Brief aan Emile Roemer

Geachte heer Roemer,

Mijn brief kan deze week aan niemand anders gericht zijn dan u. Sinds een week bent u immers de man van 32 (virtuele) zetels. Dat zijn er zeven meer dan Jan Marijnissen er op zijn hoogtepunt behaalde. U en uw partij kwamen bovendien nadrukkelijk in het nieuws doordat Wilders u een pro-Europese partij noemde. Grappig he? Bent u eindelijk de grootste, weet nog niemand wat u nou wilt.       

Het feit dat Wilders tegenwoordig zijn pijlen niet meer op Job ‘de poedel’ Cohen richt, maar op u, zegt alles over de populariteit van de SP. Die is onder uw leiding uitgegroeid tot dé partij op de linkerflank. Volgens Maurice de Hond bent u zelfs bijna twee maal zo groot als de PvdA. Het is een beetje de vraag wat nou de oorzaak is, en wat het gevolg. Bent u zo groot omdat de rest zo klein is, of andersom?

In een periode als deze, waarin niet binnen afzienbare tijd verkiezingen zijn, zakken de partijpunten wat naar de achtergrond, en is de populariteit van een partij in hoge mate afhankelijk van het persoonlijke imago van de lijsttrekker. En laten we eerlijk zijn, er is wat dat betreft niet echt tegenstand he? Cohen is een stijve hark. Pechtold een zeurkous. Sap een grijze muis en het CDA heeft überhaupt geen gezicht. Blijven over Wilders, die vooral druk is om zijn verzameling idioten in toom te houden, en Rutte, die in een dusdanig andere electorale vijver vist dat u daar geen last van heeft.

Bovenstaande theorie heb ik zelf bedacht, maar het is eigenlijk mijn enige verklaring voor de huidige populariteit van uw partij. Ik ben op zijn zachtst gezegd niet echt gecharmeerd van de SP – ik vind het eigenlijk gewoon een eng clubje nee-roepers – maar het valt niet te ontkennen dat u persoonlijk een hele fijne vent lijkt te zijn. Uw joviale voorkomen en pretoogjes doen het zo goed, dat het u is gelukt om de zure erfenis van Agnes Kant weg te poetsen. Een prestatie van formaat! Door de grote tegenstelling tussen partij en persoon kom ik een beetje met mijzelf in de knoop. Moet ik u nou aanpakken of adviseren?

Ik heb besloten voor het advies te gaan. Iedereen verdient immers een kans, dus u ook. Mijn eerste tip is van inhoudelijk aard: steun Europese eenwording. De Europese trein is namelijk allang niet meer te stoppen. De reden dat de trein momenteel nogal piept en kraakt is dat hij nog niet af is. De reden dat hij nog niet af is, is doordat partijen als de uwe dwars liggen. Doe iedereen een lol, en hou op met die sabotage. Nederland is dusdanig afhankelijk van internationale handel dat het economische zelfmoord is om tegen Europa te zijn.

Mijn tweede tip gaat over de vorm waarin uw partij geneigd is de boodschap te verpakken. Namelijk de Stem tegen-vorm. Ik kan me vreselijk ergeren aan partijen die altijd uitgaan van het negatieve. Hang die campagne nou eens op aan wat de SP wél wil, in plaats van wat ze níet willen. Als je echt een volwassen partij bent, die er echt aan toe is om regeringsverantwoordelijkheid te dragen, lijkt dat me wel het minste wat je moet kunnen brengen.

Begrijp me niet verkeerd, u heeft niet opeens mijn stem als u mijn tips opvolgt. Ik zeg alleen dat het de SP wat sympathieker zou maken en dat is denk ik hard nodig om die denkbeeldige 32 zetels vast te houden. Als u er voor kiest om in verkiezingstijd weer met tomaten te gaan gooien in plaats van moppen te tappen, voorspel ik dat die zetels verdwijnen als sneeuw voor de zon. Zullen we daar t.z.t. nog eens op terugkomen?

Groeten,

Boudewijn.