Boos op Dibi

Vorige week donderdag was het tweede deel van de behandeling van de begroting van Immigratie en Asiel in de Tweede Kamer. Tofik Dibi (GL) liet meerdere kansen liggen om een flinke tik uit te delen aan Fritsma (PVV) en zelfs de basis onder het gedoogakkoord uit te halen.

Aan het woord is minister Leers. Na zijn inleiding zei hij:

“Laat ik beginnen met de cijfers van het CBS. Het CBS heeft voor 2010 een totale instroom van 154.000 migranten genoteerd. Dat lijkt een groot aantal, maar het betreft wel alle personen die vorig jaar naar Nederland zijn gekomen, dus ook de Europese ingezeten die in het kader van het vrije verkeer van personen en goederen naar Nederland mogen komen. Dat zijn er maar liefst 60.000. Daarnaast betreft het 40.000 mensen met de Nederlandse nationaliteit. Samen zijn dat 100.000 personen van de 150.000. Twee derde van de groep betreft dus mensen die EU-onderdaan of Nederlander zijn.”

Dit is een benadering die ik nog niet eerder heb gezien van een politicus: een benadering die recht doet aan de waarheid. Om voor mij onbegrijpelijke redenen telt iedereen steeds naar geboorteland of naar herkomstgroep. Waar iemand geboren is of tot welke herkomstgroep hij behoort, zegt echter niets over zijn nationaliteit. En juist om die nationaliteit draait het bij het verlenen van verblijfsvergunningen. Aan de grens moet je immers je paspoort, bewijs van staatsburgerschap laten zien, en niet je geboorteakte. Nederlanders en EU-onderdanen hebben geen verblijfsvergunning nodig om in dit land te wonen.

Helaas gaat de minister na zijn sterke start flink de fout in. Zo verwart hij in zijn betoog onder meer ‘aanvragen’ en ‘immigranten’. Eén cijfer dat Leers noemde is hier het vermelden waard: in 2010 kregen 21.000 gezinsmigranten een verblijfsvergunning.
Fritsma houdt het – consequent – op 52.000 niet-westerse immigranten (naar geboorteland). Triomfantelijk roept hij dan ook dat de cijfers van Leers overeenkomen met zijn eigen cijfers. Dat is echter niet zo.

Wat niemand in de Kamer kennelijk in de gaten had, is dat het bij de 50.000 immigranten van Leers – 150 duizend immigranten minus 60 duizend Europese ingezetenen en 40 duizend Nederlanders – ten dele gaat om mensen die weliswaar met een paspoort van buiten de EU binnenkomen, maar een nationaliteit hebben van een ander westers land. Amerikanen, Australiërs en Russen, om maar eens een paar voorbeelden te noemen, hebben ook een verblijfsvergunning nodig, maar zijn westers.

Het aantal immigranten met een niet-westers paspoort dat een verblijfsvergunning kreeg, bedroeg in 2010 op zijn hoogst 39.000, en waarschijnlijk zelfs nog een paar duizend minder. Zie dit artikel met deze grafiek,  die over 2009 het verschil laat zien tussen geboorteland, herkomstgroep en nationaliteit.

Waarom ben ik nu speciaal boos op Dibi? Hij was degene die tijdens het debat meerdere keren de koppeling maakte tussen ,,50.000’’ en ,,niet-westers’’– daar hoefde Fritsma niet eens aan te pas te komen – en aan Leers de vraag stelde met hoeveel die 50.000 verminderd moest worden. Dat deed hij ook bij de door mij al aangehaalde 21.000 gezinsmigranten richting Fritsma, terwijl hooguit 16.000 daarvan niet-westers zijn.
Fritsma wil dus de 52.000 immigratie van mensen geboren in een niet-westers land met de helft, 26.000, verminderen. Dibi had Fritsma op een vervroegd sinterklaascadeautje kunnen trakteren door te zeggen dat de helft daarvan, 13.000, al gerealiseerd is. Blijft Fritsma echter vasthouden aan die 26.000 dan wordt de taak van Leers nog onmogelijker dan dat hij al was omdat hij dan die 26.000 uit de 39.000 moet zien te halen.
Aangezien Fritsma toch al wat begint te schuiven met zijn standpunt van de helft minder immigranten naar substantieel, is het maar het beste om dat hele gedoogakkoord maar over boord te gooien en ons vanaf nu te verdiepen in de echt belangrijke problemen van ons land.