Als je dit jaar één boek gaat kopen, laat het dan ‘Jimmy Corrigan: the Smartest Kid on Earth’ zijn. Zelfs voor eventuele striphaters is dit een te belangrijk boek om niet gekocht te laten.
Jimmy Corrigan is een semi-autobiografisch boek (of eigenlijk de Graphic Novel) van de Amerikaanse comic schrijver Chris Ware. En met comic bedoel ik dan niet de Superman/Spawn/etc.-hoek van comics maar de hoek waar de betere (underground) comics vandaan komen (Robert Crumb, Art Spiegelman, je kent ze wel..).
Chris Ware is naast begenadigd schrijver en tekenaar ook nog eens een bijzonder goede designer en één van de unieke aspecten aan dit meesterwerkje is dat alles, maar dan ook alles, aan het boek dat je als lezer in handen hebt volledig ontsproten is aan Ware’s creatieve brein. Naast de plaatjes zelf en de lettering zijn dus ook de opmaak, de vorm en grootte van het boek en last but not least de geniale kleurstellingen het werk van Ware. Hierdoor ontstijgt het boek als het ware zijn eigen inhoud en wordt het een kunstwerk opzichzelf waar alles met elkaar in evenwicht is.
Het verhaal is zoals gezegd auto-biografisch en vertelt over een in-en-in-trieste, eenzame man die voor het eerst zijn vader zal gaan ontmoeten. Wie niet tegen zielige verhalen kan is geexcuseerd dit verhaal te lezen, je wordt er namelijk niet vrolijk van. We krijgen behalve dit verhaal ook een keur aan kinderherrineringen en neurotische fantasieen voorgeschoteld. Een flashback naar de wereldtentoonstelling van 1893 stelt Ware in staat zijn fascinatie voor architectuur te botvieren.
Door het hele boek heen verschijnen een aantal Brechtiaanse pagina’s waar de lezer er plotseling aan herinnerd wordt dat hij potverdikkie wel een strip zit te lezen en dat het maar papier is. Eén van de pagina’s bestaat uit een knip-en-plak-bouwplaat voor een draaimolen, maar mooi niet dat ik in mijn exemplaar ga zitten knippen, meneer Ware!
Al met al moet je mij, meneer Ware en vooral jezelf maar een plezier doen en dit boek kopen. Het is belangrijk.
Reacties (4)
En dat wil ik lezen, omdat? Het is een niet-grappig stripverhaal waar je depressief van wordt. Ik kan niet wachten.
Dat het niet grappig is heb ik nooit gezegd, er zit wel degelijk een subtiele maar wel erg wrange vorm van humor. Dus als je daarvan houdt is het toch wel wat. Maar anders is misschien het nieuwste album van Suske en Wiske wat? :)
Suske en Wiske ben ik wel een beetje overheen, maar Nickelodeon en Cartoon Network ben ik een grote fan van en kijk ik met veel plezier :).
mooie recensie