COLUMN - In een ziekenhuis in Ede zijn ze de maaltijden anders gaan aanpakken. Op aanvraag en naar de wens van de patiënt. En dat is een goede zaak.
Ik zou nu laconiek kunnen melden dat hierboven mijn avondmaaltijd van afgelopen woensdag te zien is. Maar laat ik, voor degenen die het allemaal niet via Twitter gevolgd hebben, eerst even melden dat ik die dag weliswaar inderdaad enkele uren aan de hartbewaking heb gelegen, maar dat het allemaal nog redelijk mee bleek te vallen en dat ik dezelfde avond alweer naar huis mocht–weliswaar met de oekaze het de komende tijd echt héél rustig aan te doen. Het was flink schrikken hier in Huize Eetschrijver, dat wel.
Maar die maaltijd dus. De bovenste foto toont hem zoals hij voor mijn neus werd gezet. Het is “baconburger met spinazie en aardappelen”. Van de bacon was totaal niets te bespeuren en de burger was qua smaak en structuur eetbaar, maar meer ook niet. De spinazie was tot snot gekookt. De aardappelen waren eerlijk gezegd best lekker. Gelukkig maar. Ik had ook nog een toetje moeten krijgen van vla met mokkasaus, maar dat waren ze vergeten. Ik heb ze er maar niet aan herinnerd.
Ziekenhuiseten, het is een schrikbeeld. Je ligt daar en je hebt alle opkikkers nodig die je krijgen kunt, maar van het voedsel word je doorgaans beslist niet vrolijk. Het is natuurlijk ook moeilijk, logistiek en budgettair. Het Flevoziekenhuis, waar ik de dag doorbracht, heeft het allemaal uitbesteed aan een externe cateraar. Ze proberen er iets van te maken en op mijn afdeling was zelfs een restaurantje. Maar dat blijft verpakking.
In het Gelderse Vallei Ziekenhuis in Ede gaat dat anders, las ik de volgende dag in mijn dagblad. Daar hebben ze gekozen voor een patiëntvriendelijke aanpak met een à-la-cartemenu en twaalf uur per dag roomservice. Trek in een smoothie of een broodje kroket? Gewoon even bellen en het komt eraan. Desgewenst kan het gezin met de patiënt meeëten. Het ziekenhuis, dat de maaltijden zelf bereidt in een moderne luxekeuken, meldt erg tevreden te zijn over de resultaten: sinds ze er in november mee gestart zijn, wordt er in tegenstelling tot voorheen nog amper eten weggegooid.
De volgende dag stond er al een lezersbrief in de krant, van ene Marjoleine Klapwijk die zich “leefstijlcoach” noemt. Lekker was dat: bouwvakkers die nu ook al in het ziekenhuis dagelijks als tussendoortje een broodje kroket naar binnen werken. Konden ze als ze weer aan de slag waren zeker weer op kosten van de baas af gaan vallen. En straks moesten we dan weer investeren in extra grote bedden, allemaal op gemeenschapskosten.
Tja, die coaches. Het is geen beschermd beroep en iedereen mag zich zo noemen zonder dat je er ook maar iets voor hoeft te weten. Het zal coach Klapwijk dan ook wel niet bekend zijn dat vrijwel iedereen in een ziekenhuis gewicht verliest en dat het over het algemeen een grote zorg is hoe herstellende patiënten weer op gewicht kunnen komen. Nee, gewoon weer lekker de pavlovreactie: kroketten? Oei! Slecht! Wat doet de regering?
Ziekenhuiseten oude stijl, je wenst het niemand toe. Maar voor coach Klapwijk maak ik graag een uitzondering.
Reacties (8)
Beterschap eetschrijver.
Ik zie maar een foto, waar is nu de andere foto?
A la carte… wat een onzin. Het probleem bij ziekenhuiseten is niet het gebrek aan keuze, het probleem is – schijnt – de kwaliteit. Ik heb zelf eigenlijk maar twee ervaringen met ziekenhuiseten. Het eerste betrof het gulzig naar binnen eten van de restjes die de net bevallen mevrouw zmmoccc niet opat in het Radboud Ziekenhuis. Prima eten was dat, een stuk beter dan de rommel die ze niet-patienten in het restaurant durfden voor te schotelen. De tweede ervaring betreft het ziekenhuiseten dat op het werk van mevrouw zmmoccc wordt gemaakt, wat inhouse door een slimme sjef wordt gemaakt van lokaal verbouwd biologisch voer:
http://www.youtube.com/watch?v=C-gIrIYUuvE
Gooi ik mijn eigen ervaringen en die uit het artikel op 1 hoop en laat ik daar statistiek op los, dan concludeer ik dat het eten in driekwart van de ziekenhuizen ronduit subliem is. Behalve in het Flevoziekenhuis, maar dat is niet zo gek want daar verwacht je natuurlijk eten dat naar 40 jaar oud beton smaakt:p Overigens klinkt die papspinazie me wel appetijtelijk in de oren.
Waarschijnlijk is dat eten bedoeld om het aantal ligdagen drastisch te beperken ;-)
@Henk van S tot S, #4 Ik denk dat voor veel mensen die in het ziekenhuis belanden 1 of 2 dagen slecht eten omdat het rotzooi is uiteindelijk het verschil maakt tussen er weer bovenop komen en dat niet doen. Beter eten leidt tot voorspoediger herstel en dus minder ligdagen. Het is dus precies omgekeerd.
Bron: http://www.omroepgelderland.nl/web/Nieuws-1/1978511/Vers-eten-St.-Maartenskliniek-groot-succes.htm#.UQVI5BCBu6g
“Patiënten zouden hun maaltijd nu helemaal opeten. Dat verhoogt de weerstand en vermindert infecties en doorligproblemen. Daardoor is minder dure bijvoeding en medicijnen nodig en zijn patiënten eerder beter. Op jaarbasis leidt dat tot besparingen van tienduizenden euro’s.”
@5:
Quote:
” Beter eten leidt tot voorspoediger herstel en dus minder ligdagen. Het is dus precies omgekeerd. ”
Dat weet jij, dat weet ik en nog velen met ons, maar de managers die deze gaarkeukens exploiteren helaas niet.
@henk: als je heel cynisch denkt: beter eten kost geld, en daardoor gaan mensen eerder het ziekenhuis uit. Dat betekent dus dat je minder ligdagen kunt boeken. Waar is de ‘winst’ voor het ziekenhuis?
@7:
Je hebt gelijk!
Ik moet op me zelf gaan letten; ik ben niet wantrouwend genoeg meer ;-)