Beschaafd winnen

‘Kromowidjojo betekent: nette overwinning,’ begon ik mijn vertoog in de bus naar Alkmaar. Ik moest naar het ziekenhuis voor een controle van mijn hart en bloedvaten (ik lijd aan hartfalen – decompensatio cordis – van het type II à III: kortademigheid bij geringe tot matige inspanning, en snelle vermoeidheid. Tel daarbij op de etalagebenen, en dan weet u dat u me niet moet selecteren voor de volgende Olympische Spelen). Ik sprak met Engel de Groot uit Egmond aan Zee, een vreemde knakker die ik nog wel kende van twintig jaar geleden. Een man met veel te lang, grijs haar (hij ziet er nog steeds, hoewel hij al tegen de zestig loopt, uit als een hippie. Hij had vroeger een kunstmestbedrijf, maar dat heeft hij aan de kant gezet en toen is hij gaan werken in de Prins Hendrik Stichting, alhier, een bejaardentehuis. Hij werkt er nog steeds, in de keuken, naar ieders tevredenheid, hoor ik.)

‘Dus ze wint niet met een wereldrecord,’ zei Engel, ‘maar ze wint op een leuke wijze. Een aangename dame!’

‘Juist,’ zei ik. ‘Beschaafd winnen. Verder hebben wij daar in Londen weinig te zoeken, vrees ik. We hebben geen boksers, worstelaars of gewichtheffers die meetellen. We hebben wel een paard met Anneke van Dinges erop.’

‘Kruisveen.’

‘Die ja. Atletisch zijn we ook niet in beeld. Nee, het is een bar slechte zomer voor oranje. Kijk maar naar de Tour of naar het voetbal. In de winter ging er al één van het koninklijk huis in coma. Brr. En nu komen er nog verkiezingen ook! Wat ga jij stemmen, Engel?’

‘Ik ga niet stemmen, heb ik nog nooit van mijn leven gedaan.’

‘Ik ga wel stemmen, en wel op de mensjewieken van Nederland: de PvdA. Dus tégen de bolsjewieken van de SP. Je moet een gematigd linkse koers volgen in dit land, trouwens in elk land. Volgens mij dan.’

‘Wat vind jij dan van Europa?’

‘Dat moeten we vooral zo lang mogelijk bij elkaar zien te houden, want je weet wat er is gebeurd in de jaren 1914-1945. Dat wil zeggen, onze ouders en grootouders weten dat nog. Die zijn allang dood, maar wij weten het ook nog. Als we iets gelezen hebben, tenminste. Wantrouw dus iedereen die met Europa wil stoppen, de PVV en de SP bijvoorbeeld willen er eigenlijk een einde aan maken. Ik zeg: maak Turkije maar lid. Als ze het nog willen natuurlijk.’