Bananen zijn heerlijk. Niet te vaak eten, een paar keer per jaar maar, maar dan wel het liefst een beetje bruin uitgeslagen, volzoet van smaak, en er lekker lang over doen. Van die kleine hapjes nemen, en dan zachtjes kapot drukken met je tong tegen je gehemelte, een paar keer omscheppen en dan doorslikken – wie zijn kiezen gebruikt, is af. Simon Rozendaal is een banaaneter van likmevestje. Vier happen – maal-maal-maal-slik – en het ding is weggewerkt. Voor de camera wordt nog even een soort van verlekkerde frons getrokken, maar het is een werktuiglijk soort verorberen – ‘nuttigen’, niet ‘savoureren’.
Toch wens ik Simon Rozendaal nog heel veel smakelijke bananen toe (en dat is geen dreigement). Misschien krijgt hij de kunst van het genieten ooit door. Ik ben zelf eigenlijk meer een appeleter – die zijn vast ook ontzettend radioactief, maar ze helpen wat beter tegen de dorst. Een friszuur exemplaar nemen, de tanden erin, het sap eruit zuigen en dan het afgebetene kapot knauwen. Voor een niet-vleeseter als ik is zo’n appel ook een goed moment om de kiezen weer even te trainen.
Ergens heb ik er ook wel bewondering voor. Je moet ook het gore lef maar hebben: camera aan, en met de rokende puinhopen van Fukushima op de achtergrond licht hakkelend en liegend dat je scheel ziet een banaan nuttigen en kraaien dat het allemaal… Ho. Wacht. Stop. Schrijf ik daar nou ‘liegen’? Verraad ik mezelf hier nou als vooringenomen linkse stralingshystericus? Wel, liegen is een rekbaar begrip, en Simon Rozendaal is natuurlijk gans geen domme vent. Hij is slim genoeg om geen apert onware bewering te doen, en heeft zeker de gave een schijnbaar samenhangend verhaal te vertellen met allemaal schijnbaar ware feiten. Lees zijn ‘nucleaire overpeinzingen’, en kijk maar naar de herhaling van Pauw en Witteman. Ik ga ook echt niet de moeite nemen om ze allemaal te checken. Kost veel te veel tijd, en is ook helemaal niet nodig. De opgelepelde feiten zijn namelijk volstrekt irrelevant. Simon Rozendaal neemt een pol gras, doet daar een mooi glanzend papiertje omheen, en biedt dat zijn publiek aan als een bruidsboeket – en, zo blijkt prompt, het te verwachten klapvee vreet het als zoete koek.
Maar waarom is het zo belangrijk dat je niet subiet dood gaat van de spinazie uit Fukushima? Wat doet het er toe dat alles radioactief is, zelfs een banaan? Natuurlijk weten we allemaal dat niet heel Japan straks massaal te kampen krijgt met kanker, en dat het aantal mensen dat stierf aan de gevolgen van de ramp bij Tsjernobil heel beperkt was (57 doden) – en dat dat nu nog in sterkere mate het geval zal zijn- Goddank! Rozendaal voert – bewust, zo krijg je de indruk – een klassiek stromangevecht: zijn tegenstander bestaat niet en voor zover die bestaat heeft die nauwelijks iets in de melk te brokkelen. Rozendaal heeft de mond vol over de zogenaamde stralingshysterie – maar onze dappere bananeneter horen we niet over kernafval – behoudens in een korte bijzin, zonder het probleem echt uit te werken. We horen hem ook niet over die 170.000 mensen die momenteel geëvacueerd zijn en wellicht elders een nieuw bestaan op dienen te bouwen – en de enorme maatschappelijke kosten en logistiek die dat met zich meebrengt. Of over de infrastructuur die is doorgeknipt – gebeurt dit in Borsele, dan moeten we straks allemaal naar Middelburg over de stormvloedkering, en kunnen ze in Antwerpen de boel sluiten. De dappere mevrouw van Greenpeace bracht bij Pauw en Witteman nog voorzichtigjes in dat de mensen en middelen die nu het monster in Fukushima trachten te temmen eigenlijk elders nodig zijn – er kwam geen reactie. Natuurlijk kwam er geen reactie. Feiten die je niet kan gebruiken, bestaan niet (ja, lezers, kom maar op met die jij-bak). En wat dan met die 14 miljard die onze staat apart houdt voor het geval er in Nederland iets mis gaat? Windmolens draaien op subsidie, zegt Mark Rutte. Juist. Hoezo doen wij hier dan überhaupt aan kernenergie als de markt de verzekering niet eens kan dragen? Maar ja, dat liberale marktdenken, dat is uiteindelijk toch ook maar een principe, niet waar?
Maar we moeten het hem nageven. Simon Rozendaal is een begaafd redenaar en heeft een mooi gevoel voor symboliek. Zo’n banaan. En dat in een land waar je jezelf een publiek podium weet te verschaffen door met wat willekeurige irrelevante feitjes een lulverhaal aan elkaar te plakken. Het is dat we nog een koningin hebben.
Reacties (6)
Het is al duizend keer gezegd: het alternatief voor kernenergie is op dit moment kolenenergie en dat zien we ook in Nederland: de kolencentrales rijzen als paddestoelen uit de grond. Ik hoop dat GroenLinks blij is met dit resultaat. Ik niet iig.
100% windenergie is zowel technisch als financieel niet haalbaar en zal dat hoogstwaarschijnlijk ook nooit zijn. Met thermische zonneenergie in de Sahara is 100% duurzaam technisch mogelijk, maar niet financieel of geopolitiek.
“You can’t replace something with nothing”.
Als een kolenmijn instort moet de overheid ook ingrijpen.
Als een vliegtuig instort, of als een diepzee olieboorplatform of olietanker lekt, dan moet de overheid ook ingrijpen.
En de kosten van klimaatverandering worden ook niet door de olie maatschappijen gedragen.
We kunnen makkelijk de kosten tegen een nucleaire ramp verzekeren via de vrije markt:
https://secure.wikimedia.org/wikipedia/en/wiki/Cat_bond
Maar ik vind het aantrekkelijker als de overheid dit soort dingen verzekert en daarvoor een hoge heffing legt op kernenergie. De overheid is voor dit soort dingen beter te vertrouwen dan de vrije markt. Ook al werkt de markt vaak efficienter, winst is voor hen belangrijker dan veiligheid.
En ik heb sowiezo de voorkeur dat we een groot deel van de verantwoordelijkheid toch bij de overheid laten. Dit motiveert de overheid om strenger te zijn en beter te waken, en om serieus naar alternatieven te kijken. En het geeft de burger meer controle, want wij kunnen wel onze politici kiezen, maar niet de raad van bestuur van Nuon.
En dat is dan ook het voordeel van de Fukushima ramp: Overheden worden eindelijk gedwongen om serieus te kijken naar de oude modellen en (hopelijk) die te sluiten, bijv. Duitsland.
De ramp in Fukushima zou bijv. onmogelijk zijn met de nieuwere Westinghouse AP1000 reactor, die passieve koeling heeft en dus niet afhankelijk is van een energiebron voor koeling.
Maar ook de niet-passieve EPR die in Europa wordt gebouwd heeft veel meer redudantie dan de 40 jaar oude Fukushima reactoren.
Als we dan ook nog onze Kyoto doelstellingen willen halen dan zullen we nieuwe kerncentrales moeten bouwen.
En anders bouwen we kolencentrales.
GroenLinks mag blij zijn: zij zijn in de unieke positie om te kiezen of het kolen of kernen wordt. Het lijkt alsof ze voor kolen gaan.
Door de verkleining van redacties worden raadsvergaderingen door journalisten steeds minder goed bezocht. En als er al een verslaggever op af komt, is het voor een specifiek onderwerp of enkel een smeuïge discussie. Tot diep in de nacht een vergadering uitzitten, is er in sommige gemeenten nauwelijks nog bij. Eigenlijk is dat logisch, minder mensen op de redactie betekent simpelweg scherper kiezen. Dus ook vergaderingen laten schieten. Een verslaggever kan immers moeilijk op twee plekken tegelijk zijn. Journalisten zie je hierdoor creatiever worden om toch snel aan hun informatie te komen. Zo speurt hij na een raadsvergadering op het internet naar Twitter-gegevens, leest een weblog van een bestuurder en belt nog wat 06-nummers van fractievoorzitters. Hoppakee, raadsverslag klaar.
Steeds meer gemeenten proberen het gat in deze informatievoorziening zelf te dichten door een tekstschrijver in de hand te nemen. Die krijgt de opdracht persberichten te schrijven en lokale media te voorzien van kant en klare stukjes. Ook willen gemeenten dat hij een smoelenboek aanlegt van raads- en collegeleden, zodat zij een gezicht krijgen in de gemeenschap. Hij moet proberen om berichten over de raad steeds in hetzelfde herkenbare stramien in de krant te krijgen.
Een betreurenswaardige keuze, zegt deze journalist, die intussen ook als tekstschrijver buiten de krant aan het werk is. Nee, mij zie je in deze rol niet in gemeenteraden. Die pen behoort de journalist toe! Die moet hoor- en wederhoor toepassen en zelf bepalen hoe zaken in de krant komen. Alleen zo hou je baarlijke nonsens uit de krant.
Wel raar dat je Roozendaal herhaaldelijk beticht van liegen, maar je hebt geen zin om dat aan te tonen want wat hij stelt is toch irrelevant. Dan denk ik: dus het is ook irrelevant hem van liegen te betichten. Tevens vecht je hier hetzelfde stroman gevecht als waar je over schrijft. Houd je gewoon bij je eigen argumenten, of haal die van een ander onderuit met onderbouwde bewijsvoering. Nu komt t allemaal nogal zuurtjes over.
De Fukushima-stijl reactor is denk ik wel een doodlopende weg. Maar dat betekent niet perse dat nucleaire energie daarmee afgeschreven is. Er zijn andere mogelijkheden zoals thoriumreactors en subkritische reactors.
Haha, Miko slikt en gebruikt zijn tong bij het bananen sabbelen.
Na iedere kernramp krijgen we weer te horen, dat dit met de nieuwe reactoren niet meer voor kan komen. Tot er met zo een nieuwe reactor weer een ramp gebeurt.
De belangrijkste reden om niet voor alternatieve energiebronnen te kiezen, is dat de energie oliemaatschappijen bang zijn hun monopolie oligopolie kwijt te raken. Als de productie van wind of zonne energie goedkoper wordt, kan iedereen energie produceren en kelderen de winsten van de olie/kolen/kernenergie-bedrijven.