Web dating stelt je al voor de nodige hoofdbrekens, maar dan moet je ook nog gaan nadenken over het profileringsmechanisme, ontdekt Nanda Verasdonck van het Rathenau Instituut.
Na bijna een jaar leven als single en barstend van de lentekriebels, werd het weer eens tijd om actie te ondernemen om een leuke man te ontmoeten. In de kroeg en tijdens het uitgaan had ik al gemerkt dat de man van mijn dromen, tussen de 30-40 jaar, daar niet te vinden was. Dan maar online, aangespoord door alle goede ervaringen die ik links en rechts om me heen had gehoord.
Vrijdagnacht was het zover: inschrijven op Relatieplanet. Wikken en wegen over de juiste tekst en foto’s. Al snel bleek dat mijn eerste profieltekst te luchtig was en totaal het verkeerde beeld gaf. Ik kreeg een golf van reacties over me heen, die me het schaamrood op de kaken brachten. (Nee, ik ben geen meisje dat op de eerste date zoent en het fijn vindt om gekieteld te worden – gevolgd door een vunzige knipoog)
Wat doe ik toch fout?
Bij de tweede poging dacht ik echt dat ik nu echt de essentie van mezelf te pakken had! Maar nee. Nu kwamen de reacties van ambtenaren die als bange konijnen in de koplampen staarden, vrachtwagenchauffeurs met gouden kettingen, mannen waaraan je zag dat ze hun geloof in de toekomst al lang waren verloren, moederskindjes en mannen die ergens in de jaren 70 waren blijven hangen.
Waar ging het fout? Hoe kon het zijn dat deze mannen mijn toekomstige Mr. Perfect waren? In mijn opkomende paniekaanval blokkeerde ik iedereen die maar durfde te reageren op mijn profiel. Stukje bij beetje brokkelde mijn eigenwaarde af totdat ik zondagmiddag een vriendin belde en kraaide ‘Is dit alles wat ik waard ben!!’ Had ik echt zo’n verkeerd beeld van mezelf?
Voorgeprogrammeerd
In het boek ‘Voorgeprogrammeerd’ blijkt dat er meerdere factoren meespelen in het online matchingmechanisme. Grotendeels bepalen je ingevulde persoonskenmerken, foto’s en je profieltekst hoe iemand je ziet en hoe je gevonden kan worden. Verder wordt het lijst van potentiële partners bijvoorbeeld bepaald door algoritmen, klikgedrag en hoe actief je op de site bent. Achteraf gezien had ik kunnen weten hoe de koppelprocedure werkt, ik had tenslotte het boek gelezen. Maar ja, op het moment dat de reacties binnenstromen denk je daar niet aan.
Dus dan maar zelf op zoek, in plaats van achter het scherm af te wachten totdat die ene leuke man je gevonden heeft tussen twee miljoen concurrenten. Maar ja, hoe doe je dat? In de praktijk leveren de zoekmogelijkheden alsnog teveel opties op waardoor je nog steeds uit een te groot aanbod moet kiezen. Maar als je te streng je zoekopdracht instelt heb je weer te weinig over om uit te kiezen.
Ik voelde me ook een beetje gehandicapt. Want de middelen, zoals gehoor, reuk en lichaamstaal, waarop je meestal vertrouwd om een geschikte partner te vinden en te verleiden, zijn weggevallen. Het enige wat je hebt is je samengestelde profiel en die paar nikszeggende beelden. In het echte leven ben ik niet bang om contacten te leggen, ben zelfverzekerd en een beetje een flirt, maar zonder mijn fysieke toolkit had ik het gevoel dat ik de weg kwijt was en me als Bambi op glad ijs bevond.
Onvergetelijk
Vijf dagen later, na een emotionele rollercoasterrit, heb ik mijn eerste blauwtje gelopen en mijn eerste date binnen. Ik verheug me er op om uit de virtuele naar de fysieke wereld te treden en zal er voor zorgen dat mijn eerste date een onvergetelijke ervaring is net zoals de andere mijlpalen in mijn leven.
PS: Mijn eerste date is nooit op komen dagen.
Nanda Verasdonck is secretaresse bij het Rathenau Instituut.
Foto Flickr cc Don Hankins
Reacties (10)
Sargasso doet ook al aan contactadvertenties, zie ik.
Je kunt natuurlijk ook proberen een man te vinden op de plaatsen waar het niet zo “voor de hand ligt”, bijvoorbeeld in de supermarkt, in het park, bij het sporten, bij de fanfare, tijdens het joggen, of gewoon op het werk.
Speeddaten/online daten/singlebeurzen en kroegen zijn nu eenmaal niet de biotoop waar je geschikte haantjes vindt, maar eerder de al doorgebraden halve, al lichtelijk aan gepeuzeld, die eigenlijk niemand wil.
Ik blijf het onnozel vinden hoeveel vrouwen (en ook mannen) zich niet kunnen voorstellen ook gewoon te flirten, tijdens een normale activiteit, en het niet te zoeken bij dit soort luchtfietserij.
Maar als u nog wat echt serieus zoekt, ik heb genoeg mannelijke vrienden in die leeftijdscategorie die ook graag een relatie willen, en dan niet met het afdankertje-met-kind, de carrierevrouw-met-Torschlusspanik, de spinster-die-dan-toch-nog-even-moet, de slet-die-morgen-toch-weer-een-ander-heeft-als-het-even-tegenzit of de-golddigger-op-zoek-naar-de-vette-portemonnee.
Door jezelf bij dit soort online-dating ellende aan te melden, geef je stiekem eigenlijk aan dat je in de categorie valt, waarvan ik net een aantal voorbeelden gegeven heb. Wil je je dat jezelf echt aandoen?
Doe toch eens normaal, vrouw, zou ik zeggen, dan komt het vanzelf goed.
++
Ik ben niet vies van af en toe iets nieuws proberen dus ik dacht: ik klik zo’n profiel in elkaar. Waardeloos gedoe, alsof lijstjes, hoe slim ’t algoritme ook is, alle nuances, gedragingen & rariteiten van een persoon weer kunnen geven. Daarnaast, het sorteren begint al bij lengte en/of gewicht, eisen die IRL veel minder keihard zijn. Ik ben beter in echt daten dan online daten en de oogst/suggesties zijn zelfs het aanmaken van een nieuw email-adres niet waard.
En nog iets, vrouwen moeten ophouden met zeuren en lijstjes de prullenbak in flikkeren. De moderne hoogopgeleide vrouw wil alles en als het kan meteen. En dat moet in één oogopslag duidelijk zijn.
Het is toch 2012? Onderneem actie en doe even normaal. Je hebt geen man omdat de mannen tussen de 25-35 in de ‘grote stad’ niet op hun achterhoofd gevallen zijn: legers jongere exemplaren die nog niet zo moeilijk zijn.
Het is een buyers’ market voor mannen, niet andersom.
– –
Andere tijden, andere gewoonten. In de kroeg ben ik aan het zuipen met vrienden en heb ik helemaal geen tijd of zin om te flirten, en tijdens dagelijkse bezigheden al helemaal niet.
Sowieso is het “gewoon” noemen van wat jij zelf normaal vindt geen argument, en als je het bold maakt al helemaal niet. Daarnaast kan ik als semi ervaren en na een paar maanden geslaagde internetdater mij niet vinden in je grove generalisatie. Kaf en koren heb je op internet net zo goed als in de echte wereld.
Edit: Geslaagd = nu bijna 6 jaar relatie en een kind. Internetdaten is niet per definitie kansloos :)
Relatieplanet is ook helemaal niet geschikt voor ook maar iets. Telegraaf kwaliteit. Probeer het eens op PaiQ.nl bv, stuk overzichtelijker en willkeuriger, zodat je afgezien van al het geselecteer tussendoor ook wellicht nog eens een normaal gewoon gezellig gesprek hebt.
Wat mij betreft is het hele gedoe nogal overgewaardeerd. Het is nog altijd niet verplicht een partner te vinden en wat is er mis met single als levensstijl?
(Overigens ‘emotionele rollercoaster’ – echt?)
Het zit ‘m niet alleen in je profieltekst en gedrag op de site etcetera. Het is ook gewoon een gegeven dat mannen wel met hagel móeten schieten willen ze een succes maken van hun duurbetaalde abonnement. Dus krijg je als vrouwelijke dater standaard een berg reacties. En doordat ze zoveel reacties krijgen is het nemen van een abonnement om zelf te reageren voor dames die er enigszins begeerlijk uitzien, weer minder noodzakelijk. Daarentegen krijgen mannen maar vrij weinig reacties binnen, en dan regelmatig nog van volstrekt hopeloze gevallen.
Zelf heb ik één keer een relatie die een tijdje heeft standgehouden overhouden aan internetdaten, via relatieplanet. Na een interesseberichtje van háár, en we bleken elkaar heel leuk te vinden. Als vrouw reageren op profielen loont!
Tip: als er iets specifieks is in je levensstijl dat niet zo vaak voorkomt maar dat je wel aantrekt in een ander, zet het in je profiel. Dat helpt enorm om gevonden te worden door gelijkgestemden. Wees ook niet bang om kieskeurig te zijn in filteren, kwaliteit gaat boven kwantiteit.
“Natural selection in pre-industrial societies favored traits such as intelligence and character but no longer does so in modern societies.
Lynn in a 1995 study of a sample of British criminal convicts found that they had an average fertility of 3.91 children. The general population had an average fertility of 2.1.”
Leuk stukkie. Neuken?
Child, when do you think is the time to love somebody the most? When they done good and made things easy for everybody? Well then, you ain’t through learning – because that ain’t the time at all. It’s when he’s at his lowest and can’t believe in hisself ‘cause the world done whipped him so! when you starts measuring somebody, measure him right, child, measure him right. Make sure you done taken into account what hills and valleys he come through before he got to wherever he is.
Hoe kom je erbij dat je daar Mr./Ms. Perfect zou kunnen vinden? En dat die geïnteresseerd is in jou? En hoeveel Perfects zijn er in die hoop van zoekenden (al zijn het er heel erg zeker weten geen miljoenen die zich op die site hebben ingeschreven).