In Europa en Amerika kan men zonder veel risico klimaatverandering ontkennen. In Azië of Afrika is een loopje nemen met wetenschappelijk onderzoek echter al een stuk risicovoller. Je zou maar de Bengaalse Labohm of de Rwandese Richel zijn: voor je het weet wordt je in je gloedvolle betoog over waterdamp en zonnevlekken getroffen door een overstroming of voedselrellen? Weg is je overtuigingskracht!
De kaartenmakers van Maplecroft bundelden meer dan 40 studies naar de effecten van klimaatverandering in komende 30 jaar en kwamen tot de Climate Change Vulnerability Map. In totaal 42 sociale, economische en ecologische factoren bepalen samen de kwetsbaarheid van een samenleving voor klimaatverandering.
Tien van de meest kwetsbare 16 landen liggen in Azië. Het kwetsbaarst is Bangladesh (1). Maar ook de opkomende economieën en belangrijke handelspartners India (2), Filipijnen (6), Vietnam (13), Thailand (14) en Pakistan (16) bevinden zich in de hoogste risico categorie. De kwetsbaarheid wordt bepaald door de fysische veranderingen maar uiteraard ook door het vermogen van de samenleving om zich hier aan aan te passen. De veiligste landen zijn Noorwegen (170), Finland (169), IJsland (168), Ierland (167), Qatar (163) en Nederland (160). Daar vallen de effecten mee en/of is er voldoende geld om zich aan te passen.
Reacties (7)
Bizar: precies alle gebieden die als gevolg van plaattectoniek gevoelig zijn voor grote aardbevingen en vulkanisme enz.
Dus zo lang China, India en Zuid-Amerika zich geen zorgen maken hoeven wij ons helemaal niet druk te maken.
@ 2
Zo lang China, India en Zuid-Amerika zich geen zorgen doet wat wij doen er in ieder geval helemaal geen ene flikker toe. Tegen de hoeveel heid uitstoot die er daar maandelijks bij komt kunnen wij niet opbouwen met onze windmolentjes en ander symbolische kul. Al reduceren wij onze uitstoot morgen tot nul, dan heeft dat zelfs in het meest pessimistische model van de grootste klimaat doemdenkers nul, niks invloed, laat staan als ze dat in Azie met vele malen teniet doen.
Intussen prijzen wij met veel te dure energie onze eigen schonere produktie de markt uit om die vervangen door vies gemaakte produkten, die met en vies vliegtuig of een vieze boot uit Azie gehaalt worden. In Peking liggen er elke dag Chinezen rollend van het lachen over de grond als het wij als beste jongetje van de klas weer eens in onze eigen vinger snijden met een ondoordachte maatregel.
Mooi toch, iedereen straks dood behalve wij, nooit meer gezeur als we daar heen gaan en hun grondstoffen weghalen.
Eindelijk kunnen we dat kolonialisme is een keer goed doen, nl. zonder de gekoloniseerden.
@ 3. Ga je nu na deze onnodig uitgebreide beschrijving van ’the tragedy of the commons’ ook nog een oplossing aanbieden? Of ben je een pessimistische zuurpruim die uberhaubt niet gelooft dat er een oplossing mogelijk is?
Hadden we maar twee aardes: eentje voor alle zuurpruimen die graag ten onder willen gaan aan hun intellectuele incompetentie en gaar willen koken in hun prisoners dillema. En nog eentje voor alle progressief ingestelde personen die naast het bestempelen van the tragedy of the commons ook graag met oplossingen op de proppen komen om deze tragedy te doorbreken – zoals a green new deal… Kijken welke maatschappij op den duur het meest stabiel en welvarend is.
…en dat was de laatste keer dat ik me op de kast laat jagen. Begin mezelf te vervelen.
@Mart Als je je door al die miljoenen domme reacties die je dagelijks op internet tegenkomt (kijk bijvoorbeeld eens bij berichten over Geert W. op de site van De Telegraaf) op de kast zou moeten laten jagen… Laten we onze positieve energie niet verspillen aan deze gefrustreerde mensen…