WasHetMaarWat

Eerlijk zeggen: wie heeft er enige idee wat er in 1915 gebeurde in Turkije? Ik geloof dat de officiële lezing in Nederland is dat de Turken genocide hebben gepleegd op honderdduizenden Armeniërs, en dat zal dan wel. De Turkse regering schijnt te beweren dat dat niet helemaal of zelfs helemaal niet waar is, en veel Turken delen die mening. Tot zover niets aan de hand.

Nee, echt, niets aan de hand. Dat CDA en PvdA kandidaten van de lijst schrappen vanwege hun ontkenning van de Turkse genocide, is te idioot voor woorden.

Als het zo klip en klaar is dat Turkije wel degelijk genocide heeft gepleegd, zouden ontkenners makkelijk bestreden moeten kunnen worden met argumenten. Geloven in je eigen versie van de wereldgeschiedenis is geen politieke zonde.

De officiële Turkse lezing van de Armeense kwestie zou ook geen moeilijkheden mogen opleveren bij toetreding tot de EU. Maar wat wel een probleem is: het is in Turkije strafbaar om te beweren dat in 1915 wel degelijk genocide heeft plaatsgevonden.

Tenminste, dat zou een probleem kunnen zijn, ware het niet dat landen als Nederland geen haar beter zijn: bij ons is het immers strafbaar om de Holocaust te ontkennen. Inderdaad, strafbaar. Beweren dat er helemaal geen zes miljoen joden stelselmatig zijn vermoord is een misdrijf. Die wet verleent de ontkenning van de Holocaust legitimiteit, want waarom zou je iets verbieden waarvan de onzinnigheid klinkklaar is?

Britse natuurbeschermingsorganisaties hebben samen met Disney onderzocht hoeveel tropische beesten er in en rond Engeland rondlopen. Het antwoord: véél. Dwergpanda’s, witte haaien, pinguins, krokodillen, wallabies. Als we in Nederland nou ook zo’n onderzoek doen, komt die poema eindelijk eens boven water.

Want laten we wel wezen: de Nederlandse natuur is saai. Je krijgt folders van Natuurmonumenten vol met everzwijnen, hazelwormen en andere crème de la crème. Als je vervolgens verwachtingsvol de paden op en de lanen in trekt, valt het vies tegen. Aangeplante bomen, en de enige beesten die je ziet zijn de mestkevers die de paardendrollen van je wandelroute afhalen – maar niet snel genoeg.

Àls er in de Nederlandse bossen en heides stiekum poema’s, anaconda’s, en een middelgrote papoea-stam wonen, krijg je die natuurlijk nooit te zien. Je komt die kut-everzwijnen al nooit tegen. Het is dan ook geen wonder dat nergens ter wereld de dierentuin-dichtheid zo hoog is als in Nederland.

Maar ook als je ze niet ziet, voegt een dierentuinbeest iets toe aan de natuur. Even van het pad af voor een plas tussen de bomen wordt toch spannender als er een minuscule kans bestaat dat er een boa constrictor om je nek valt. Paardenpoep heb je zo uit je schoenzolen verwijdert, maar een flinke berendrol veroorzaakt onherstelbare schade aan leer. Als er een diersoort is die specifiek jaagt op loslopende honden, kan zelfs Natuurmonumenten geen bezwaar meer hebben.