Iemand in het Syrische leger monteerde een videocamera op een tank die deelnam aan de oorlog aldaar. Die beelden zijn in Abchazië terecht gekomen. De getoonde verwoesting is enorm. En daar droeg de tank zelf nog wat aan bij.
Dit alles in Daraya, een buitenwijk van Damascus.
Via Harald Doornbos
We zagen het in 2010 al vanuit de lucht.
Heus.
Het filmpje spreekt voor zich, 2 jonglerende quadcopters die een stok overgooien in de lucht. Het moet niet gekker worden.
(Via)
Gelukkig is broccoli moeilijk te vervalsen.
DATA - One month ago we showed what the data of one million football (soccer) games tell us. Some people complained that the competitions were not comparable. So here’s an addition to the post with only data from the top divisions of eleven countries.
Two graphs. The first shows the average score per game per year for the last twenty years. You can see that the Dutch competition (Eredivisie) is doing well. The French and Portugese were outliers, but are now catching up.
Would have loved to do it per season, but this proved to be a bit too time consuming.
The next graphs are the average scores per game per month of the year. Interesting thing to see, in line with the previous post, is the jump in April/May. This marks the end of most competitions. Check the difference with the Brazilian line.
And for dessert I’ve created a map (thx Esri!) with all the top three best scoring stadiums mentioned in the previous post. Have fun clicking!
(Or use the full screen version)
All data: Footballfans.eu
Competitions:
BE – Belgium – Pro League
BR – Brazil – Serie A
DE – Germany – Bundesliga
ENG – England – Premier League
ES – Spain – Primera División
FR – France – Ligue 1
IT – Italy – Seria A
NL – Netherlands – Eredivisie
PT – Portugal – Portuguese Liga
TR – Turkey – Süper Lig
US – United States – MLS
ANALYSE - De grote industrieën in Nederland, waaronder Shell en DSM, heffen een klaagzang aan over de toegenomen prijs van energie en wijzen daarbij naar de Verenigde Staten als land waar het beter gaat. Daarmee klampen ze opnieuw en onterecht vast aan achterhaalde denkbeelden over energie.
In de papieren editie van De Telegraaf krijgen een paar grote bedrijven ruimte om hun beklag te doen over de hoge energieprijzen, waardoor hun concurrentiepositie in gevaar komt. En in de Verenigde Staten gaat het zoveel beter. Ze hebben er goedkope energie door winning van schaliegas en -olie. En ook veel meer bio-brandstofcapaciteit. En vervolgens geeft het artikel een sneer naar de milieubeweging die de introductie van schaliegas zou tegenhouden.
De bedrijven baseren zich niet alleen op verkeerde aannames, ze blijken ook hun hoofd na dertig jaar nog steeds niet uit het zand gehaald te hebben. Zo lang is het namelijk al met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid duidelijk dat de prijs van energie in een op fossiele brandstoffen gedomineerde markt zal blijven stijgen tot een ongemakkelijk niveau.
Maar nu even de aannames ontkrachten.
De prijs van energie daalt niet in de VS. Oke, hij stijgt ook niet. Maar de energieprijs voor de industrie in Nederland doet dat ook niet. Het prijsverschil is al een hele tijd constant.De enorme hype die momenteel rondom het schaliegas in de VS leeft, staat in schril contrast met de werkelijkheid. Productie van schaliegas is duur, vervuilend en levert slechts zeer tijdelijk resultaat op. Vooral dat laatste maakt inzetten op die bronnen onzinnig. Een boring (waarvan er duizenden nodig zijn om een beetje productie te halen) levert hooguit vier jaar een beetje productie op. Daarna kan het gat verlaten worden. Dus hoe hard de industrie ook roept om verlossing middels Schaliegas, het is en blijft een korte termijn illusie.
Zij wel!
COLUMN - Vergezichten zijn ver te zoeken in de politiek. Symptoombestrijding is nog steeds de norm. Terwijl er veel te winnen valt. Maar we zitten vast in de waan van de dag.
Wat hebben de Rijkspostspaarbank, de leerplichtwet, het Kinderwetje van Van Houten, het minimumloon, de mammoetwet en de 45-urige werkweek (Arbeidswet 1919) met elkaar gemeen? Het waren allemaal maatregelen vanuit de politiek ingezet die een structurele verbetering van de Nederlandse maatschappij en/of economie tot gevolg hadden.
Ze hebben nog een ding gemeen. Ze zijn allemaal ouder dan veertig jaar. Structurele verbeteringen, ingegeven door de overheid, zijn niet meer van deze tijd. Of u moet de privatiseringsgolf vanaf de jaren negentig durven mee te tellen. Maar daar was het streven toch vooral goedkoper en efficiënter te werken, hetgeen de maatschappij niet wezenlijk zou verbeteren. En het pakte ook niet helemaal volgens verwachting uit.
De huidige politiek is niet bezig met systeemveranderingen of structurele verbeteringen. Ja, misschien middels wat slappe aftreksels in hun verkiezingsprogramma’s. Maar niet meer in de dagelijkse politiek. Kent u een politicus die dag in dag uit, maand in maand uit in de belangstelling staat voor een groots plan? Ik niet.
Politici te over die iets roepen over de salarissen bij de banken of over het gesjoemel bij ROC’s. En natuurlijk weten ze dan ook maatregelen te verzinnen. Maar het is symptoombestrijding. Waar blijven de bevlogen, grootste plannen?
Plannen die het onderlinge vertrouwen verstevigen waardoor economische handelingen soepeler gaan. Plannen waarmee innovatie sneller gaat. Niet door er selectief geld in te pompen, maar door de spelregels zo te veranderen dat die innovatie vanzelf komt.
Maar dat wist u natuurlijk al lang als trouwe lezer.
