Victor

Vandaag bereikte ons het o zo droeve nieuws dat een van de laatste ouderwetse evil communistische dictators is overleden: “Zijne Excellentie Saparmurat Niyazov “Turkmenbashi”, President van Turkmenistan Voorzitter van het Kabinet der Ministers”. De titel Turkmenbashi (of vader aller Turkmenen) eigende hij zich toe nadat hij als voormalig hoofd van de Communistische partij van Turkmenistan in 1991 tot President was gekozen. De beste man stond nogal bekend om zijn excentrieke persoonlijkheid en vreemde decreten. Hieronder ter nagedachtenis mijn persoonlijke toptien van Turkmenbashi:

10 Noemde de hoofdstad, toen nog Krasnovodsk naar zichzelf: ‘Turkmenbashi’.

9 Leraren die niet met grote regelmaat stukken in de krant schreven over de grote Turkmenbashi konden loonsverlaging of ontslag verwachten.

8 Schreef het Nationale Epos van Turkmenistan: de Ruhnama. Hij verklaarde later dat voor iedereen die het las een plaats in de hemel gereserveerd is.

7 Noemde de maand Januari naar zichzelf.

6 Liet per decreet alle schoolmeisjes met bontmutsjes op naar school gaan. Vond ie wel leuk staan.

5 Liet alle ziekenhuizen buiten de hoofdstad sluiten. Alle artsen van Turkmenistan zweren niet langer de eed van Hippocrates, maar die van Turkmenbashi.

4 Verbood nieuwslezers om make-up te dragen.

Voor diegenen die relativering nodig hebben voor hun woede en frustratie over de verkiezingsuitslag: in Irak gaat de mede door ons mogelijk gemaakte burgeroorlog in steeds grotere hevigheid verder. Ik las vandaag dat deze oktober de bloedigste maand tot nu toe was voor de Irakezen. Dat moet verschrikkelijker kunnen dachten Soennietische en/of Sjiitische terroristen en lieten binnen 30 minuten drie autobommen ontploffen en een mortiergranaat vallen in Sadr City, de dichtbevolkte wijk in Bagdad. Met als gevolg nu al meer dan 130 doden.
De Amerikanen zijn op dit nieuwe geweldshoogtepunt nu aan een exit-strategie in Irak aan het werken. Dus we kunnen het ergste vrezen voor de komende tijd.