Nee, niet die The River, maar een andere.
Uit 1997, van de Noorse pianist Ketil Bjørnstad samen met de Amerikaanse cellist David Darling. Een uitgave die prima past in de catalogus van platenmaatschappij ECM.
Opvallend genoeg werd The River voorafgegaan door The Sea, en gevolgd door The Sea II.
Illusion was een Britse band met een typisch jaren-70-geluid. De band was bedoeld als een heroprichting van de symfo-band Renaissance in de originele vorm.
Maar helaas, met de opkomst van punk, en later new wave kon symfo absoluut niet meer – en de band gaf er dan ook al snel de brui aan.
Maggie Estep was een Amerikaanse Spoken word artieste. Ze publiceerde zeven boeken, en bracht delen van haar werk ook uit op cd. I’m an emotional idiot zette ze op muziek.
Ze overleed vorig jaar op 50-jarige leeftijd aan een hartstilstand.
Listen with Sarah is Sarah Nelson. Op haar cd uit 2004 stond het nummer Animal Hop. Helaas moest de cd Are you sitting comfortably? weer uit de handel genomen worden omdat het in dit nummer een thema gebruikt wordt uit een Britse kinderserie op televisie, en de makers daarvan waren niet te spreken over dit gebruik. In 2007 verscheen de cd opnieuw, maar dan zonder opener Animal Hop.
Een punkattitude klinkt leuk: lekker uit de band springen en schijt hebben aan conventies. Helaas is de praktijk weerbarstiger: dat uit de band springen klinkt nergens naar als je geen instrument kan bespelen noch kan zingen, en helaas zitten de meeste punkbands hopeloos vast in de conventie van bas drum gitaar in vierkwartsmaat, waarbij er wat geschreeuwd wordt over de drie accoorden die ze nog net kennen. U begrijpt het al, okto vindt punk maar niks.
Ambitious Lovers bestond uit Arto Lindsay en Peter Scherer. Met name Lindsay was destijds (eind jaren 80) berucht vanwege z’n bijkans onluisterbare dissonante noiserock, maar met Ambitious Lovers wilden ze een poging doen om meer toegankelijk werk te leveren door hun eerdere geluidsavonturen te koppelen met pop, art-rock, funk en Braziliaanse Bossa Nova.
Zeven albums moesten er verschijnen, naar de zeven doodszonden. De band kon echter buiten de officiele muziekcritici niet rekenen op veel enthousiasme, en na drie albums (Envy, Greed en Lust) gaven ze er de brui aan. Waarna ze natuurlijk wel solo en in wisselende andere samenstellingen verder gingen, maar da’s een ander verhaal.
Russische neo-folk van Инна Желанная, ofte wel Inna Zhelannaya. Aktief in de muziek vanaf de jaren 90, in haar eigen band Farlanders, solo, en in vele samenwerkingsverbanden, onder andere met Sami-zangeres Mari Boni.
Hier horen we haar samen met ex-King Crimson Trey Gunn.
Instituto Mexicano del Sonido is een project van de Mexicaanse DJ en producers Camilo Lara. De band combineert traditionele muziek uit Latijns America met moderne genres zoals hiphop en electronica. Met name de Cumbia speelt een grote rol. Een en ander wordt meestal gebracht met een flinke dosis humor.
Zo meldt Trouw, naar aanleiding van onderzoek van antropoloog Paul Mutsaers.
Maar ja, dat wisten we eigenlijk al, want er werd ook al eerder over bericht.
John Zorn brengt platen uit sinds 1980, en heeft inmiddels meer dan honderd albums op z’n naam staan. Hij is vooral bekend in de wereld van de avant-garde jazz, maar maakt ook muziek in genres als klezmer, metal of ambient, en alles wat er maar tussenin zit.
Ooit gaf hij aan dat hij zich bij veel standaard muziek binnen een tiental seconden al dood verveelt omdat er te weinig gebeurt en men te lang blijft hangen in hetzelfde thema. Dat is ondermeer goed te horen bij Naked City, een van zijn vele muzikale entiteiten, opgericht als “composition workshop to test the limits of composition and improvisation in a traditional rock band”.
Ooit begonnen met hiphop, tegenwoordig maakt C-mon & Kypski uit Utrecht vooral muziek die niet meer duidelijk in een hokje te stoppen is. En zo hoort het ook. Kern van de band blijft altijd samples en draaitafels – Kypski zelf is zesvoudig Nederlands scratch-kampioen – , maar daaromheen wordt er ook veel gemusciceerd op “echte” instrumenten.
Op Cravings of a Solemn Soul zijn ze wat meer ingetogen dan gewoonlijk.