M&M

543 Artikelen
142 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Elke tweede zondag van de maand is Kunst op Zondag voor M&M: Maria Willems en Michiel van Hunenstijn. Maria heeft een fotoblog met fotoseries van alledaagse onderwerpen. Michiel is dichter voor-halve-dagen. Ze gaan regelmatig samen op pad om kunst te bekijken. Voor Kunst op Zondag koppelen ze een fotografische en een poëtische registratie aan elkaar.

Closing Time | The Reno Poem

Hoe kom ik aan dit liedje? Heeft iemand mij dit linkje ooit toegezonden, heb ik het zelf een keer opgepikt van de radio? Stond het een keer op een van mijn gebookmarkte sites, dat ik het daar zag? Ik weet het niet meer en het geheugen van mijn computer zwijgt. Bigott, nooit eerder van gehoord. Maar wat vind ik het een mooi liedje en een wonder van (Bruce Springsteen, lees je even mee?) subtiliteit. Twee gitaren en een drum gedempt door een handdoek. En dan die Nick Drake achtige laidback sfeer die The Reno Poem heeft, dat getik op dat bekken, dat charmante Spaanse Engels van Bigott.  En de tekst van het liedje? Die plakken we gewoon op de keukentrap.

Closing Time | Pussy Riot

‘Waar heb ik nou precies naar zitten kijken? Beeld en geluid vertelden niet alles.’

-‘Pussy Riot was dat. Ze stonden toen op het dak van  Detentie Centrum N1. En daar speelden ze hun song: Dood aan de gevangenis, vrijheid om te protesteren. Een protestlied. In dat complex zaten toen arrestanten die werden vastgehouden na protesten. Een concert om steun te betuigen was het dus eigenlijk. Ik heb dit clipje gekozen vanwege oppositieleider Navalny die nou ook vastzit in een strafkamp na een schijnproces.’

https://www.youtube.com/watch?v=YUCzn_eMFF4

Closing Time | Race For The Prize

De band, The Flaming Lips, op het podium in Oklahoma in plastic bubbles. Het publiek alleen of met z’n twee in een plastic bubble en de crowdsurfer ook in zijn plastic bubble dobberend over de andere bubbles. Je mag alleen uit je bol gaan als je naar de wc wil. Dan is daar een knopje voor, dan mag je naar buiten met een maskertje voor en krijg je een escorte mee. Allemaal coronaproof, dat is het idee.

Closing Time | Lonely

Een clip die bij de aftiteling de telefoonnummers laat zien van de Zelfmoordhulplijn, de Kindermishandeling telefoon en de Drugsmisbruik telefoon, dan zal de song vast geen luchtig niemendalletje zijn geweest. En ik denk dat er nog wel wat telefoonnummers bij hadden gekund: depressie (‘the only home I know is my bed’) scheiding, automutilatie, eenzaamheid –  de song heet Lonely. En de clip laat qua tekst en qua beeld weinig te raden over. Is het te veel drama, te theatraal, is het over the top? Misschien wel. Maar de muziek is zo heerlijk. Een serieus thema, maar erg aantrekkelijk vormgegeven.

Closing Time | Kiss

Het moet zo rond 1993 zijn geweest dat ik kennismaakte met de muziek van Will Oldham. Ook al heette hij op de plaat eerst nog Palace Brothers en daarna Palace Songs en Palace om weer later als Bonnie Prince Billy verder te gaan. Het maakte het zoeken in de platenzaken er niet makkelijk op. Maar ik besloot obsessief fan te worden van iemand die niet kon zingen en dat toch deed. Want dat trof me. Je moet maar durven.

Closing Time | Düsseldorf

Het zijn Engelsen. Die stijve harken van Teleman met dat leuke liedje. En ik was dus op het verkeerde been gezet door de bandnaam en de song: ik dacht dus dat het een Duitse band was. Dat kun je toch ook wel zien. Ik ben zelf 1 keer in Düsseldorf geweest. En daarvan kan ik mij nog de leuke havenbuurt herinneren met moderne architectuur en het museum waar M. dwars door een kunstwerk van Joseph Beuys liep en daarop een berisping kreeg van de suppoost.

Closing Time | Should Have Known Better

Het drama van een song in twee korte regeltjes?

When I was three, three maybe four,
She left us at that video store

Sufjan Stevens doet het op de plaat Carrie & Lowelll. Carrie en Lowell zijn de moeder en de stiefvader van Sufjan Stevens. En ja, ze liet hem achter in die videowinkel. Maar dat kwam omdat ze leed onder depressies en schizofrenie. Ze is inmiddels overleden. Sufjan Stevens maakte deze intieme plaat over hen en dus over zijn jeugd. Een persoonlijke plaat, autobio. Pijn, hoop en troost – alles zit erin. Eigenlijk zou je de hele plaat moeten beluisteren, dat is het concept. Maar Should Have Known Better geeft een goed beeld.

Closing Time | Howling wolf

Terwijl elders op Sargasso het topic over de favoriete live albums van de bezoekers/reageerders net wordt gesloten, luister ik hier naar het Muddy Mississippi Waters Live album. En als mijn smaak niet veranderd was in de loop der jaren, dan had ik deze plaat er zeker op gezet. Maar mijn belangstelling voor de Blues is de loop der jaren wat verflauwd. En dat ligt aan mij, en niet aan de Blues, want, allemachtig, wat een krachtig genre kan het zijn in de handen van Muddy Mississippi (dubbel s, dubbel s, dubbel p) Waters. Ik houd zo van deze plaat omdat het ‘publiek jennen’ hier naar een hoger plan wordt gevoerd. Hier wordt de zaal getergd, getreiterd met die gitaar. En de piano. En de mondharmonica. En maar doorgaan, en nog een beetje, en nog wat meer. En dan toch weer wat terug, en dan weer een uithaal. En dan weer gauw terugtrekken. Wel beloven, maar niet direct geven. Hier een schijnbeweging, daar weer een sneer. Het publiek wordt uitgedaagd, op de proef gesteld, de verlossing uitgesteld. Het is een spel. Het is het leven zelf. Het is de Blues. Wat een plaat. Hoe ik sta? Paf.

Foto: dmbosstone (cc)

Poetry du Jour | Hou contact

Beperk uw verblijfsduur
Houd afstand
Anderhalve meter
(Op z’n minst)
Check uw temperatuur
Hoest in uw elleboog
Was uw handen
Met ontsmettingsgel
Volg de instructievideo
Gebruik papieren handdoekjes
Volg het nieuws
Hamster niet
Check de app
Zing het viruslied
(Of toch maar liever niet)
Draag een mondkapje
Raak uw gezicht
Niet aan
Besmet
anderen niet
Houd afstand
In het park
Ga niet naar
Het strand, bos,
Bouwmarkt of bollen
Blijf thuis
Word immuun
Houd afstand
Werk thuis
Isoleer u
Ontvang geen bezoek
Schud geen hand
Hou contact
Blijf gezond
En sterf niet

Closing Time | Hard To Handle

Mijn vriendin vertrok voor een maand naar een ver buitenland en ik wist niks van Otis Redding. Bijna niets dan. Ik kende dat hitje van hem Sitting On The Dock Of The Bay, met dat gefluit. Zo’n Arbeidsvitaminennummer. Maar ik had dingen over hem gelezen. Dat hij zo goed was in de jaren zestig. Dat als je met je bandje na Otis gepland stond op een festival, dan wist je dat je het heel moeilijk zou krijgen. Want Otis had de lat heel, heel hoog gelegd. Kwam je niet meer overheen. Dus ik kocht de 3 cdelige box The Otis Redding Story, dat zijn 60 songs. En die heb ik die hele maand gedraaid. Ik was alleen thuis en niemand had last van mijn monomanie. En elke keer maar weer proberen om tenminste dat refrein van Hard To Handle mee te zingen. Lukte niet.

Closing Time | At Lunch

Waarom een plaatje van Lewsberg? Omdat ze zich genoemd hebben naar een Rotterdams schrijver: Robert Loesberg. Omdat op de eerste plaat van Lewsberg een fragment gesproken woord van Cornelis Vaandrager staat, een Rotterdammer, net als de leden van Lewsberg. Omdat het Rotterdamse Engels van Arie van Vliet zo gaaf klinkt. Omdat het rammelende gitaargeluid van Lewsberg zo doet denken aan The Velvet Underground. Omdat het zo’n heerlijk rustig, zen en tegelijk tergend videootje is, dat At Lunch.

Vorige Volgende