Martijn

Ik ben er klaar mee. Bin Laden wint. Zijn idee om de wereldwijde jihad aan te zwengelen met een grote aanslag in de Verenigde Staten blijkt een nog groter succes dan hij waarschijnlijk zelf had durven dromen. Discussies over moslims en islam zijn inmiddels het Nederlandse equivalent van wat abortus is voor de Verenigde Staten: een rituele dans van steeds herhaalde zetten om maar niet aan het oplossen van de echte problemen te beginnen. Maar ik ben uitgedanst over het onderwerp. Met Wilders en de PVV, maar ook met de open brieven en comités van de tegenstanders en al helemaal met de “Wilders is een extremist, maar we hebben te lang niet naar de mensen in de oude wijken geluisterd” club. Hieronder volgt nog één keer wat ik al honderd keer eerder over het onderwerp gezegd en daarna zwijg ik erover. Dit is uitdrukkelijk geen ‘cordon sanitaire’ om de PVV; graag ga ik de discussie aan over de moties van Dion Graus over het vosje Vixen, terwijl ik ook de discussie over de rol van de islam binnen het CDA zal mijden als de pest.

Theologische discussies zijn voor gelovigen
Ik geloof niet in Allah. Klaar. Hele bodem onder de islam weggeslagen. Dan heeft het totaal geen zin meer om me te gaan mengen in discussies over de interpretatie van soera’s, of Mohammed een pedofiel was en over de positie van vrouw in het geloof en of ze wel of niet een hoofddoekje op moeten en of democratie wel of niet islamitisch is. Ze zoeken het onderling maar uit, die moslims. Wat in hun boekje staat en hoe dik het moet zijn, kan me totaal niet boeien. Om de punkband Human Alert te parafraseren: “De koran, daar veeg ik mijn reet mee schoon. [?] Steek je Allah maar in je hol, want we moeten hem niet.” Ik heb mijn superieure liberale Verlichtingsidealen, en die zijn niet geopenbaard aan één pipo die beweerde de uitverkorene te zijn, maar het resultaat van vele eeuwen discussie tussen geniale filosofen. Die zijn er ook voor jou, maar wie liever wil haarkloven over wanneer de zon onder is tijdens de ramadan die doet zijn best maar.

Weg met het antireligieusjeugdsentiment
Er zijn mensen die hun jeugd in de studenten- of kraakbeweging over willen doen. Toen vochten ze tegen het totalitaire christendom of het conservatieve establishment, nu bestrijden ze de totalitaire islam. Als ze dat persé willen, dan moeten ze naar Saudi-Arabië of Iran verhuizen. Daar zet het zoden aan de dijk. Hier niet. Het maakt namelijk nogal uit of je voor jezelf strijdt tegen een regering die verantwoordelijk is voor het maken van christelijke shariawetten die man en vrouw ongelijk maken en homo’s discrimineren of voor een ander tegen een minderheidsreligie die politiek geen poot heeft om op te staan. Oude mannen op machtsposities die vertellen wat je moet denken of doen, maakten van jou een hippie of punker en maken van Fatima een hoofddoekdraagster. Vertrouw op de aantrekkingskracht van de vrijheden die je hebt afgedwongen in plaats van mensen in de verdediging te drukken. Uit de sociale psychologie weten we dat mensen de neiging hebben zich te gaan conformeren aan stereotypen die er van ze bestaan, dus je maakt het probleem alleen maar erger. Als je niet naar Saudi-Arabië wil – begrijpelijk, want het is een walgelijk land – steun dan Ayaan Hirshi Ali door een boekje van haar hand te kopen als je over rechts de moslims wilt liberaliseren of stem Tofik Dibi als je het over links wilt.