“Aanpak Jeugd Faalt” kopt de Spits vanochtend. Toegegeven, soms is de kwaliteit van een weblogpost onder de maat, maar de oude media kunnen er ook wat van. Als ik de eerste paragraaf van het artikel uit deze kwaliteitskrant uit heb weet ik dat er enorme problemen zijn, want het is “vijf voor twaalf” wat betreft de “spanningen tussen de allochtone en autochtone jeugd” maar snap ik weinig van wat die problemen precies zijn.
De zorgwekkende conclusie over de aanpak van jeugdproblematiek wordt getrokken door Dick Corporaal, overkoepelend voorzitter van vier “interventieteams” die met een eindrapport komen. Als in de tweede alinea van het Spits-artikel ons aller Rita Verdonk opduikt denk ik meteen: dit is een een-tweetje met onze Iron Lady. Ze hoopt ondanks de schijnbaar voorspoedig lopende formatie zonder de VVD toch nog op een ministerspost. En daar ze waarschijnlijk definitief van Vreemdelingenzaken is gekickt zal het de door haar voorgestelde ministerspost voor Jeugd moeten worden. En zo’n rapportje van door haar ingestelde teams is toch een mooi steuntje in de publicitaire rug.
Maar daar wilde ik het niet eens over hebben. Wat namelijk zo storend is aan dit artikel is dat als ik het uit heb ik nog steeds niet weet wat de problemen nu precies zijn op het gebied van jeugdzaken. Er wordt uitgebreid gewauweld over “weinig besef van urgentie”, te weinig cohesie tussen de verschilende departementen die jeugdzaken in de portefeuille hebben, verkeerde inschatting van gemeenten over de werkelijke aard van de problemen, het ontbreken van “structureel beleid”, gemeenten die van de interventieteams “probleemanalyses, tips en adviezen” krijgen, enzovoorts. Maar wat is er nu eigenlijk aan de hand met die jongeren?