Jos van Dijk

1.187 Artikelen
604 Waanlinks
3.607 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Was tot 2012 docent in het HBO.
Schrijft over Europa en over het vrije verkeer van informatie.
Publiceerde in 2007 "Dit kan niet en dit mag niet; een kroniek van belemmering van de uitingsvrijheid in Nederland." Voortgezet op de website: http://freeflowofinformation.blogspot.com/
Publiceerde in 2016 "Ondanks hun dappere rol in het verzet. Het isolement van Nederlandse communisten in de Koude Oorlog" voortgezet op de website http://nederlandsecommunisten.nl/#site-header
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PayPal en de nieuwe censuur

Paypal, de internetbankier, heeft enkele uitgevers gedreigd met afsluiting van hun account als ze erotica blijven aanbieden waarin incest, verkrachting of bestialiteiten voorkomen. Een van deze bedrijven, Smashwords heeft inmiddels laten weten dat het aan de wensen van de bankier wil voldoen. Zaken zijn zaken. Een brede coalitie van burgerrechtbewegingen in de Verenigde Staten heeft tegen deze maatregel een krachtig protest laten horen. Het gaat natuurlijk om het principe. Banken behoren neutraal te zijn en hebben geen taak in het bewaren van de publieke moraal. Nog los van het grondrecht op vrijheid van meningsuiting is het niet aan particuliere instanties om grenzen te trekken en het vrije verkeer van informatie te frustreren. Dat lijkt echter allemaal vanzelfsprekender dan het tegenwoordig is.
Het particuliere bedrijfsleven bemoeit zich steeds actiever met de grenzen van het vrije verkeer van informatie.  Eerder dit jaar lieten Twitter en Google weten dat ze niet alles toelaten in hun dienstverlening. Wat mag en wat niet mag wordt ook in deze gevallen niet bepaald door de wet en het oordeel van de rechter, maar door de particuliere censors, die zich niet publiek hoeven te verantwoorden. In een protestbrief van de Amerikaanse National Coalition Against Censorship wordt de vergelijking gemaakt met de Index Librorum Prohibitorum de lijst van verboden boeken die de Katholieke Kerk tot halverwege de vorige eeuw hanteerde om de gelovigen tegen de slechte invloeden van het geschreven woord te wapenen.
Het protest van de Amerikaanse hoeders van het vrije woord is gericht tegen PayPal. Het is altijd goed om een bedrijf te laten weten dat je zijn gedrag niet in de haak vindt. Of PayPal zich er iets van aan zal trekken is de vraag. Aandeelhouders hebben er vermoed ik meer te vertellen dan activisten. En de vrije markt gaat boven alles. Zoek maar een andere bankier als je met deze niet tevreden bent.
Wat ik mis in dit verhaal is de rol van de overheid. Er zijn grondrechten en daarvan afgeleide wetten. We hebben een overheid om namens ons hiernaar te handelen. De overheid zou ons in dit geval moeten beschermen tegen onterecht ingrijpen in het vrije verkeer van informatie door particulieren die hier niets over te zeggen hebben. Waarom richt uitgever Smashwords zich niet samen met de burgerrechtbeweging tot de overheid en gaat men onmiddellijk overstag voor de moralisten van PayPal?
Ook voor de uitgever zal de vrije markt wel van groter gewicht zijn dan het vrije verkeer van informatie.Waarom je financiële resultaten op het spel zetten voor een principe? En een overheid die heilig gelooft in de zegeningen van de vrije markt zal hier ook niet zo snel ingrijpen. Maar voor liberalen ligt hier wel een punt om te overdenken. Voor je het weet zijn we weer terug in de Middeleeuwse wetten van de oude Katholieke Kerk.
Voor de vrijheid van het internet zijn deze nieuwe particuliere censors een grote bedreiging. Beter dan de burgerrechtbewegingen het verwoorden aan het eind van hun statement kan ik het niet zeggen:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Twee stemmen voor Europa: een eerste stap

 

In het Europees Parlement ijveren Andrew Duff (liberalen), Gerald Häfner (Groenen) en Roberto Gualtieri (sociaal-democraten) voor een kiesrechthervorming. Ze stellen voor dat we voortaan in Europa twee stemmen mogen uitbrengen. Een voor een nationale lijst en een voor een pan-Europese lijst. Zo zou je dan als Nederlandse kiezer ook op Daniel Cohn-Bendit, Guy Verhofstadt of Eva Joly kunnen stemmen. Via de Europese kieslijsten zouden dan 25 van de 751 parlementsleden worden aangewezen. Een weinig revolutionair plan dat toch nog op bezwaren stuit in het huidige Europese Parlement. De stemming over het voorstel, oorspronkelijk gepland op volgende week woensdag, is opnieuw uitgesteld. Ondertussen voeren de voorstanders actie om steun te krijgen van de Europese burgers: Meer democratie in Europa. Het loopt nog niet storm.

Een Europese kieslijst, hoe gering ook het aantal zetels dat je er mee kunt behalen, heeft een aantal belangrijke voordelen voor versterking van de Europese democratie. De huidige verkiezingen zijn toch vooral nationale verkiezingen. Nationale kandidaten met nationale programma’s in een nationale campagne. Het gaat eigenlijk nauwelijks over Europa. Kandidaten op een Europese kieslijst zullen zich profileren als Europeanen. De partijen die zo’n lijst indienen hebben daarvoor een Europees programma nodig. De kandidaten zullen zich met elkaar meten in Europese debatten waarin ze zich zullen richten tot alle Europese kiezers en niet alleen tot het electoraat in hun eigen land. Het rechtstreeks kiezen van een Europeaan als afgevaardigde verlegt de politieke horizon van de burger van het enge nationale niveau naar het Europese niveau. En dat is tenslotte de schaal waarop de belangrijkste problemen zich voordoen en waarop oplossingen gevonden moeten worden. Ook al gaat het maar om 25 rechtstreeks te kiezen afgevaardigden, het idee alleen al is een belangrijke stap voor de democratisering van Europa. De Europese kiezer: het wordt tijd. Op veel andere gebieden hebben inwoners van Europese landen inmiddels grenzen overschreden: de economie, handelen, werken, consumeren, wetenschap, studie, sport.  De politiek loopt ver achter.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hypocriete progressieven

De sluiting van Guantanamo Bay binnen een jaar was vier jaar geleden een van de beloften waarmee toenmalig presidentskandidaat Barack Obama afstand nam van het beleid van president Bush. Het was voor velen een teken dat de VS eindelijk, zeven jaar na 9/11, het pad van de beschaving weer hadden gevonden. Eenmaal aan de macht bleek Guantanamo het eerste slachtoffer van de de harde politieke werkelijkheid. Obama hield zijn belofte niet. Sterker nog, onlangs ging hij ver over Bush heen bij de ondertekening van een wet die bepaalt dat verdachten van terrorisme (ook Amerikaanse burgers!) zonder proces tot in lengte van dagen kunnen worden vastgehouden. Obama heeft Guantanamo vereeuwigd.

Dit jaar zijn er weer presidentsverkiezingen. Obama is wederom kandidaat. Je zou nu verwachten dat hij afgerekend gaat worden op het verbreken van zijn verkiezingsbelofte. Dat gaat waarschijnlijk niet gebeuren. De Washington Post peilde onlangs de stemming onder kiezers over het antiterrorismebeleid van Obama. Daaruit blijkt dat Obama op dit punt grote steun geniet. De beslissing om Guantanamo open te houden wordt gesteund door 70% van de kiezers. Ook een meerderheid van democratische kiezers laat Obama niet vallen vanwege het breken van zijn belofte. Dat geldt voor 67 % van de gematigde en rechtse democraten, maar ook voor 53% van de links-liberale democraten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Europese Babylon

Letland stemt vandaag in een referendum voor het Russisch als tweede taal. De kans dat het plan een meerderheid haalt is klein. Een groot aantal Russische Letten mag nog niet stemmen omdat ze het staatsburgerschap nog niet hebben verworven. Voorwaarde daarvoor is…kennis van de Letse taal. En bij de autochtone Letten is de weerzin tegen de Russisch sprekende minderheid, die in hun ogen de voormalige bezetter vertegenwoordigt, nog te groot. De geschiedenis van de Baltische staten laat nog geen open houding toe van de autochtone bevolking tegenover de Russen die hier door een een gedongen volksverhuizing in de periode van het sovjetbewind sinds de Tweede Wereldoorlog zijn komen wonen. De Letse Russen willen hier maar al te graag afstand van nemen. De initiatiefnemer van het referendum Vladimir Lindermans houdt de Letten voor: wij zijn hier geen passanten, geen buitenlanders en geen bezetters. De Russen in Letland zijn bereid om voor Letland te werken, maar dan moeten ze wel dezelfde rechten hebben en niet worden gezien als tweederangsburgers. Hij reageert met zijn initiatief op een (mislukte) actie van de grootste partij van Letland die er juist op gericht was het tweede taalonderwijs op scholen af te schaffen. Lindermans, die zelf wel vloeiend Lets spreekt, hoop met het referendum een statement te maken voor het accepteren van minderheden. Mocht zijn initiatief ondanks alles wel een meerderheid halen dan zou het Russisch ook een officiële EU-taal kunnen worden. Als je ziet hoeveel mensen in diverse Oost-Europese landen Russisch spreken is dat ook nog niet zo’n heel vreemd idee.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De schuld van de Duitsers

Griekenland en andere Zuid-Europese landen staan onder zware druk. Zij worden door hun partners in de EU gedwongen tot radicale bezuinigingsmaatregelen die voor velen verlies van werk en bittere armoede betekenen. Een perspectief op economische hervormingen die de recessie kunnen keren is er nauwelijks. De sanering van de overheidsschuld lijkt het enige agendapunt. Regeringen stapelen de ene bezuinigingsmaatregel op de andere. De woedende bevolking reageert met massale demonstraties en stakingen. Door de geplaagde ambtenaren, pensionado’s en andere getroffenen wordt bij alle kritiek op de eigen regering ook de vinger gewezen naar de “hoofdschuldige” van hun economische achteruitgang: het machtige Duitsland. En dan blijkt dat dit land nog steeds last heeft van een zwart verleden. De Duitse schrijver Ingo Schulze vermeldt in een artikel waarin hij zijn visie op de crisis geeft een incident dat hem persoonlijk raakte toen hij vorig jaar in Portugal een nieuw boek kwam presenteren. In een verhitte discussie over de actuele crisis in Europa werd hem de vraag gesteld:

of wij Duitsers niet nu met elke euro voor elkaar kregen wat ons destijds met onze tanks niet was gelukt. Niemand uit het publiek ging hier echter tegenin.”

En een Grieks commentator schrijft over het plan om zijn regering onder curatele te zetten:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Google gaat ook censureren

1 februari 2012 was een zwarte dag voor het internet volgens directeur de Vries van Xs4all. Sinds gisteren blokkeert deze provider op rechterlijke bevel de toegang tot drie websites die te maken hebben met Pirate Bay. Het voorlopige einde van de strijd van de belangenbehartigers van een obsoleet auteursrecht tegen een vrij internet.
Google maakte de dag gisteren nog zwarter door de aankondiging dat het bedrijf in navolging van Twitter bloggers gaat censureren als zij de nationale wetten dreigen te overtreden. Daarvoor zet het bedrijf net als Twitter geografische filters in. Binnen bepaalde gebieden mag je veel, binnen andere gebieden weinig. En dat wordt dan bepaald door een particuliere onderneming. Die filters kunnen vast wel op de een of andere manier omzeild kunnen worden, net als bij Pirate Bay. Maar wat hier gebeurt gaat natuurlijk veel verder dan een technische maatregel.

Twitter en Google buigen met hun geografische filters voor de nationale wetten met alle beperkingen die daarin zitten voor het vrije verkeer van informatie en de mensenrechten. Internet begon ooit als een belofte voor wereldwijde vrije communicatie. Maar met de actuele ontwikkelingen verandert die belofte meer en meer in een utopie.

De bedrijven die het internet in hun greep hebben zijn zelf multinationals met alle mogelijkheden om zich wereldwijd vrij te bewegen om de grootst mogelijke winst te behalen. Ze binden hun gebruikers echter aan wetten die de communicatie beperken en de uitoefening van burgerlijke vrijheidsrechten belemmeren. De redenen liggen voor de hand: de winst moet behaald worden uit de commerciële exploitatie van het internet en dat betekent dat je geen risico’s mag nemen om uitgesloten te worden van lucratieve markten. Aanpassing aan de regels van de lokale machthebbers is daarom vereist. De illusie dat een vrij internet gewaarborgd kan worden door particuliere ondernemers is opnieuw gebroken. Even konden we blij zijn met de steun van Google c.s. in de oppositie tegen SOPA. Bij nader inzien ging het in dit geval toch meer om de strijd tussen oude en nieuwe media. Google tegen Hollywood en niet Google voor de internetvrijheid.

Vorige Volgende