Een leuk onderzoekje uitgevoerd onder parlementariërs wijst uit dat veel van hen naast de pers en zichzelf ook ons de schuld geven van de kloof tussen burger en politiek.
Nu vraag ik me af of die kloof groter is dan honderd of vijftig jaar geleden. Ik denk eigenlijk dat de kloof kleiner, maar tegelijkertijd zichtbaarder is dan ooit. De oorzaak? Internet. Door het Internet wordt het steeds makkelijker politiek te bedrijven en je mening te laten horen. Op dit medium gonst het dan ook van de meningen en staan er 16 miljoen stuurlui aan wal. Iedereen praat, dsicussieert en schreeuwt er door elkaar. Dit alles is weinig gecontroleerd en gecoördineerd, maar toch. Op microschaal wordt er volop politiek bedreven. Echter, volgens onze parlementariërs zijn we weinig politiek betrokken en stellen we het eigenbelang te veel voorop.
Waarom zie ik dan overal politieke en maatschappelijke betrokkenheid, van de reageerpanelen van Sargasso tot die van GeenStijl, en ziet de politiek het niet? Misschien zit het hem in de definitie “politiek betrokken”. Want wat is dat eigenlijk? Wat is politiek betrokken zijn? Lid worden van een politieke partij? Proberen de gemeenteraad in te komen?
Vijftien jaar geleden, ja, maar nu niet meer. De oude manier van politiek betrokken zijn is namelijk niet de onze. Die is van een andere tijd, een tijd zonder internet. Je hoeft niet meer lid te zijn van een politieke partij om “betrokken te zijn”, je hoeft zelfs niet elke keer op dezelfde partij te stemmen! Dus, misschien zou de politiek eens moeten stoppen met proberen ons meer “politiek betrokken” te maken. In plaats van campagnes om meer (slecht-geïnformeerde) kiezers naar de stembus te krijgen zouden er campagnes moeten zijn om kiezers [i]goed geïnformeerd[/i] naar de stembus te krijgen. Betrokkenheid heeft niets te maken met het opkomstcijfer van een verkiezing, maar met hoe goed een burger zijn of haar keus kan maken.