We checkten een stelling van Thierry Baudet: “De euro zou welvaart en werkgelegenheid brengen, maar daarvan is niets terechtgekomen.” Oordeel: half waar.
Zo, vrienden op links, nog anderhalve maand tot de verkiezingen. Als Gutmensch heeft u daar natuurlijk zin in. Fijn! U gaat van mij wat peptalk krijgen. Links zit namelijk in het defensief en dat ligt aan u. U bent te aardig. Houd daar NU mee op.
Ja, u zet natuurlijk steevast een keel op als die blonde of een van zijn laven weer een lelijke babbel heeft opgehoest. Ongehoord, niet acceptabel, roept u dan, of u bezigt in uw boosheid steviger woorden, iets met racisme of de jongste oorlog. Maar zo krijgt u het initiatief niet terug. Wie steeds in het defensief zit, kan wel terrein verliezen, maar niet winnen.
Daar gaan we wat aan doen. U gaat zich afvragen: hoe zou John “Hannibal” Smith dit aanpakken? Zitten afwachten? Eg nie. Hij zou erop afgaan, desnoods vermomd als Godzilla, maar toeslaan zou hij, nog voordat de boosaardige nitwits het doorhadden. Dat gaat u ook doen. Geniet van het spel, maar houd uw ogen strak op de knikkers.
Misschien niet met leedvermaak, maar dan toch met enige opluchting zal in katholieke kringen kennis genomen zijn van het grootscheepse onderzoek naar misbruik van jongens en meisjes in de sportwereld. De papen hebben tenslotte jaren achtereen in dit speciale verdomhoekje gezeten en dan is het fijn wanneer je afgelost wordt.
We kunnen onze kinderen weghouden van kerken en sportclubs. Maar we kunnen ze niet 24 uur per dag in de gaten houden, dus we zullen ze toch ergens een plek moeten vinden waar zich gegarandeerd geen kinderlokkers ophouden. Mensen immers zijn de grootste bedreiging voor het welzijn van een kind. Vermoedelijk is er een grote toekomst weggelegd voor de robotisering van de kinderopvang.
Meerdere schutters openden tijdens het avondgebed het vuur op de tientallen aanwezigen in de moskee. Premier Justin Trudeau spreekt van een ‘laffe aanval’.
Sona Jobarteh verdeelt haar tijd tussen haar geboortestad Londen en Gambia, het land waar haar voorouders al generaties lang muzikant waren. Bovenstaand lied is gecomponeerd voor de vijftigste onafhankelijkheidsdag van Gambia.
Kabanjak is de artiestennaam van de Duitse producer Ingo Möll. “Dance of the obscure” is aanstekelijk knip- en plakwerk, waar ik geen origineel bij heb kunnen vinden.
Natalia Lafourcade was negentien jaar oud toen ze een Latin Grammy won voor het beste debuutalbum van 2003. De Mexicaanse met Franse roots, hier geflankeerd door Lila Downs (rechts), speelt met haar band een mengeling van pop, jazz en Mexicaanse folk.
Ophef op Twitter! U snapt, wij van de nuance hebben dan al gauw een dag of twee nodig om ervan te bekomen en er een mening over te ventileren waarvan u de humor dan weer niet inziet. Enfin, er was dus iemand die naar aanleiding van een debat in de Balie zei dat Paul Cliteur om zijn racistische mening ‘aangepakt’ diende te worden. Iemand anders meende dat ‘aanpakken’ hetzelfde was als ‘doodschieten’ en plaatste er een foto bij van de neergeschoten Pim Fortuijn. Toen was er dubbeldik ophef.
Zelf ben ik geneigd te denken dat alles wat verder gaat dan doelloos uit het raam kijken, tegenwoordig al ‘aanpakken’ heet. Er is niemand meer die gewoon iets doet. In mijn tijdlijn kwam gisteravond een berichtje voorbij dat Ard van der Steur stevig ‘aangepakt’ was door de Tweede Kamer. Even later was hij geen minister meer. Uit een vervolgtweet leidde ik af dat hij het er niettemin levend had afgebracht.
Kiran Ahluwalia is een Indiase zangeres die in New York woont. Hierboven te beluisteren in een combinatie met de Malinese band Tinariwen, waaraan we eerder een Closing Time wijdden. Deze versie is een beetje afgeraffeld om in het westerse vijfminutenstramien te blijven. Rustiger opgebouwde versie hier.
Verkiezingstijd is bij uitstek het moment om alert te zijn of politici hun feiten wel op orde hebben. Een loze belofte is zo gedaan, een kwalijke aantijging kan zomaar blijven hangen. Maar wie gaat de feiten checken? Ja, een paar kranten, maar dat is niet genoeg.
Sargasso en Republiek Allochtonië pakken de handschoen op. De site is nog in bèta, maar voor onze vaste bezoekers geven we graag een preview van … tromgeroffel …
We gaan zoveel mogelijk opmerkelijke uitspraken van politici verzamelen en aan een kritische blik onderwerpen. Als redactie. Maar hopelijk ook met hulp van onze bezoekers. Iedereen kan (zodra als de site af is) stellingen inzenden en helpen met checken.
We leggen de lat hoog. Kijk bijvoorbeeld naar onze check van Lodewijk Asschers bewering over algemeen verbindend verklaren van cao’s. Alle bronnen op een rijtje, leidend tot een helder oordeel, dat we voor een dubbelcheck aan een deskundige voorleggen.
Neem alvast een kijkje en laat ons weten wat u ervan vindt. Beter: stuur ons tips met curieuze stellingen waar u op gestuit bent. Nog beter: bent u deskundig op een bepaald terrein (academicus, ambtenaar, noem maar op) meld u bij ons. Dan kijken we samen hoe uw expertise het best tot zijn recht komt.
Peia Luzzi noemt zichzelf liedjesarchivaris. De klassiek geschoolde Amerikaanse spoort over de hele wereld oude volksliederen op en steekt ze in een eenvoudig nieuw jasje, vooral gedragen door haar stem.
In October 2002, then Senator Obama, an orator of rare talent with keen mind and extraordinary youthful vigour and promise, announced he was “opposed to dumb wars”. He was going to be different. He said so. He lied.
Well … not quite. He was different. After all, he’s the only two-term president in US history who has waged war every single day of his eight years in office. Indeed, not to be outdone by the hawkish George W Bush, Obama conducted air strikes on seven countries: Afghanistan, Iraq, Pakistan, Somalia, Yemen, Libya and Syria. That’s three more than Bush bombed.