Christian Jongeneel

1.816 Artikelen
361 Waanlinks
2.092 Reacties
Achtergrond: Christian Jongeneel
Christian Jongeneel is auteur van twee romans en zakelijk leider van twee literaire instellingen in Rotterdam. Op de achtergrond is hij politiek actief voor GroenLinks.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bangladesh is terug bij af

Parlementsgebouw van Bangladesh (Foto: Flickr/bengal*foam)

Na een worsteling van ruim anderhalf jaar lijkt het erop dat de militaire coup in Bangladesh alsnog mislukt is. De generaals grepen op 11 januari 2007 de macht om een eind te maken aan de corruptie van twee partijen die om beurten de verkiezingen wonnen. De politieke leiders verdwenen achter de tralies en een neutrale burgerregering moest het staatsapparaat hervormen. Inmiddels is bijna iedereen echter weer op vrije voeten en gaan vermoedelijk dezelfde twee klieken de macht betwisten in de volgende verkiezingen. Enige lichtpuntje: die gaan misschien eerlijk verlopen.

Bangladesh draaide altijd om de entourages van twee dames: Khaleda Zia en Sheikh Hasina, die al decennia lang weigeren een woord met elkaar te wisselen. Beiden waren ooit eerste minister van een van de meest corrupte landen ter wereld. Zij en 170 andere politici kwamen in het beklaagdenbankje terecht, toen de militairen de macht grepen. Dat was natuurlijk niet netjes, maar de internationale gemeenschap keek stilletjes toe, net als toen generaal Musharraf de macht overnam in Pakistan, in de hoop dat het land er stabieler van zou worden.

In Bangladesh schoven de generaals een alom gerespecteerde technocraat

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Burmese oppositie geveld door DDOS-aanvallen

Protesterende monniken in Yangon, september 2007 (Foto: Flickr/racoles)

Aan de vooravond van de verjaardag van de monnikenopstand in Burma worden de websites van oppositiegroepen geteisterd door DDOS-aanvallen, waardoor ze onbereikbaar zijn geworden. Democratic Voice of Burma, New Era Journal en The Irrawaddy liggen plat. De eerste is gevestigd in Oslo, de andere twee in Bangkok.

The Irrawaddy, die tijdens de opstand veel nieuws naar buiten bracht, is tijdelijk uitgeweken naar Blogspot. In een mail die naar de abonnees gestuurd is, beschuldigt de redactie de Burmese junta ervan achter de aanvallen te zitten. Internetverkeer van en naar Burma is de afgelopen dagen extreem traag geworden.

Hoe het ook zij, het zal de junta goed uitkomen dat er dezer dagen zo min mogelijk authentieke nieuwsbronnen beschikbaar zijn om de bloedige onderdrukking van de opstand van vorig jaar te herdenken en een nieuwe stand van zaken te schetsen. Dus is de DDOS-aanval zelf nieuws geworden.

The Irrawaddy meldt dat oppositieleidster Aung San Suu Kyi haar hongerstaking heeft opgeschort na concessies van het regime. Ondertussen loert nog altijd escalatie. Steeds vaker gaan bommen af. Jonge monniken overwegen geweldloosheid te laten varen. De strijd om democratie en mensenrechten kan ieder moment cyberspace weer verlaten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sarah Palin, feministisch boegbeeld

Sarah Palin op bezoek in Irak (Foto: Flickr/asecondhandconjecture)

Een filmpje op Comedy Central liet mooi de hypocrisie van republikeinen inzake feminisme zien. Maar het omgekeerde had CC natuurlijk ook kunnen maken. Toen Hillary Clinton nog kandidaat was, riep haar achterban om het hardst dat het zo belangrijk was een vrouw naar voren te schuiven, maar nu Sarah Palin er staat, heet het zo ongeveer dat ze niet telt als vrouw. Het is natuurlijk goed nieuws, dat voor zowel liberalen als conservatieven het geslacht van de kandidaat slechts een gelegenheidsargument is. Het gaat toch om de politieke inhoud.

Natuurlijk houdt Sarah Palin er over bijvoorbeeld ijsberen laten we zeggen curieuze ideeën op na. Van sommige belangrijke dingen weet ze helemaal niets. Ze is, zoals iedereen die het ver wil brengen in de politiek van Alaska, niet vies van wat vriendjespolitiek. Progressieve journalisten en komedianten maken eenvoudig gehakt van haar. Maar dat zijn allemaal geen diskwalificaties in de Amerikaanse politiek.

Integendeel, het heeft er alle schijn van dat we hier met een uiterst capabele en berekenende politica van doen hebben. Sarah Palin is er als moeder met jonge kinderen in geslaagd gouverneur van een conservatieve staat te worden, op een leeftijd dat Hillary Clinton nog trouw de carrière van haar man ondersteunde (voordat ze senator werd voor een progressieve staat – kunst).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Akkoord in Zimbabwe – wat nu?

Leeg stembureau bij geboycote presidentsverkiezingen (Foto: Flickr/Sokwanele-Zimbabwe)

Dictator Robert Mugabe en de eigenlijke president Morgan Tsvangirai zijn het eens geworden over het delen van de macht in Zimbabwe. Er komt een staadsraad van zes mensen waarin zij met elk twee aanhangers zitten. Daar zal de ultieme macht liggen. Scepsis overheerst echter of Mugabe werkelijk de macht wil delen of slechts wacht tot het economisch beter gaat voor hij Tsvangirai alsnog met geweld buitenspel zet.

De inflatie zit op 11.000.000 procent per jaar. Nu de centrale bank het gebruik van buitenlandse valuta eindelijk toestaat, kan die tot stand gebracht worden. De hongersnood blijft, maar ngo’s mogen slechts onder stricte voorwaarden helpen. Meer en meer wordt het vee afgemaakt, omdat er toch geen voer is. Tabak is dood. Bloemen leven nog een beetje.

Niet alleen de productie is dus geïmplodeerd, maar ook de productiemiddelen zijn verwoest. Zelfs als de buitenlandse hulp en investeringen weer komen, wordt het zwaar om de economie aan de praat te krijgen. De vraag is of een regering van nationale eenheid, die vooral intern een machtsstrijd zal voeren, daartoe in staat is. Alleen al politieke rust kan de economie echter een oppepper geven.

Een betere economie zal het leven van Tsvangirai’s arme achterban verlichten, maar het grote geld zal vermoedelijk belanden bij de corrupte kliek rond Mugabe. Het lijkt een catch22 voor Tsvangirai: gaat het slecht met de economie dan bewijst hij zijn volk geen dienst, maar gaat het goed dan bewijst hij zijn volk ook geen dienst, omdat het de kansen voor Mugabe op politiek overleven vergroot. Tsvangirai heeft anderhalf jaar om zijn Houdini-kwaliteiten te bewijzen. Dan zijn er weer verkiezingen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mauritanië heeft weer een regering

Mauritaniers (Foto: Flickr/John Spooner)

Binnen een maand na de geruisloze coup van generaal Mohamed Ould Abdel Aziz heeft Mauritanië weer een regering die grotendeels uit burgers bestaat. Het land beleefde in 2007 zijn eerste democratische verkiezingen, maar generaal Aziz vond dat de burgers er een potje van maakten. Het straatarme land beleefde onder meer rellen als gevolg van de wereldwijde voedselcrisis.

Toen nog kolonel Aziz pleegde in 2005 ook al een coup, indertijd om dictator Taya te verdrijven en democratie te introduceren. Hij bleef de machthebbers echter op de vingers kijken. Internationale druk heeft hem nu sneller dan de vorige keer de macht doen overdragen. Een nieuwe datum voor verkiezingen is nog niet genoemd.

Stabiliteit in Mauritanië is van belang voor Europa, omdat het hard nodig is een einde te maken aan de opmars van mislukte staten naar het noorden van de Sahara. Sudan en Tsjaad staan al hoog op de lijst. Mauritanië heeft al aanslagen van Al Qaeda te verwerken gehad eerder dit jaar en de lokale leider van de groepering had de nieuwe junta al verwelkomd als vijand. Het risico van afglijden is reeël en Mauritanië ligt heel wat dichter bij de straat van Gibraltar dan Somalië.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Burma gaat over op democratie

Monnikenopstand (Foto: Flickr/Jurablog)

Aung San Suu Kyi komt over zes maanden vrij. Normaal gesproken is zo’n toezegging van de Birmese generaals geen cent waard, maar dat ze naar buiten komt na een ASEAN-conferentie is wel bijzonder. ASEAN is namelijk een tandeloze club die doorgaans helemaal niks naar buiten brengt waar ook maar iemand aanstoot aan kan nemen. Kennelijk heeft er iemand met de vuist op tafel geslagen.

Na de monnikenopstand van vorig jaar en de natuurramp eerder dit jaar, was bij sommige landen in de regio het geduld al op. Dat werd netjes verpakt in een statement dat ieder voor gezichtsverlies behoedde. Het zal dan ook geen toeval zijn dat de Singaporese minister van buitenlandse zaken het nieuws naar buiten bracht. George Yeo zei vorig jaar al vrij duidelijk wat hij vond. Singapore is klein maar welvarend en heeft de beste ziekenhuizen van de regio, die ook door de oude generaals gefrequenteerd worden.

Yeo heeft niet alleen de vrijlating van Suu Kyi losgepeuterd bij de Burmese junta maar ook de ondertekening van het ASEAN-charter waarin landen zich committeren aan democratie en mensenrechten (op zuidoost-aziatisch niveau, dat spreekt). Het kan nog steeds een dode mus zijn, maar nu terugkrabbelen betekent ASEAN gezichtsverlies bezorgen. Daar maak je in de regio zeker geen vrienden mee.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Een draaiend elektron in een doosje

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Kwantum dot van galliumarsenide (Beeld: LBL, Lin-Wang Wang)

‘Voor een kwantumcomputer zijn vier bouwstenen nodig’, doceert prof.dr.ir. Lieven Vandersypen, werkzaam bij het Kavli Instituut voor NanoScience aan de TU Delft en dit jaar winnaar van twee prijzen voor zijn werk aan spinnende elektronen in een kwantumdot. ‘Je moet een kwantumbit kunnen initialiseren, uitlezen en gecontroleerd omschakelen. Dat beheersen we in Delft. Ten vierde moet je in staat zijn die qubits te koppelen. Dat kunnen ze in Harvard, en ons zal het binnenkort ongetwijfeld ook lukken. Dan gaan we proberen alle vier de bouwstenen in één experiment samen te brengen.’

Vandersypen studeerde werktuigbouw in Leuven, met een fascinatie voor microscopisch kleine machientjes. Tijdens een periode aan Stanford raakte hij echter geïnteresseerd in kwantummechanica. Toen zijn begeleider daar vertrok naar IBM, ging hij mee om een kwantumlaboratorium te helpen opzetten. Daar werkte hij mee aan de eerste echte kwantumberekening, de factorisatie van het getal vijftien. De door IBM gebruikte methode met kernspins zat echter op een dood spoor. Vandersypen keerde terug naar Europa.

‘Wat mij aantrekt in de kwantuminformatica is dat het drie uiterst fundamentele vakgebieden in zich verenigt’, zegt hij. ‘Dat is natuurlijk de kwantummechanica, maar daarnaast de complexiteitstheorie, die zich bezig houdt met de inherente complexiteit van wiskundige problemen, en de informatietheorie. Die laatste gaat bijvoorbeeld over hoe je een signaal overbrengt ondanks ruis in de omgeving.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederland minder mislukt dan vorig jaar

Massa begrafenis in Somalië (Foto: Flickr/ISN Security Watch & Abdurrahman Warsameh)

Somalië voert de jaarlijkse lijst aan van mislukte staten van Fund for Peace, op de voet gevolgd door Sudan, Zimbabwe, Tsjaad, Irak, Congo, Afghanistan, Ivoorkust, Pakistan en de Centraal Afrikaanse Republiek. Foreign Policy geeft een analyse.

Ivoorkust, Liberia en Haïti zijn er dit jaar het meest op vooruitgegaan in stabiliteit. Alle drie de landen hebben gemeen dat er troepen van de Verenigde Naties actief zijn om de rust te bewaren. De situatie is het hardst achteruit gegaan in Bangladesh, Israel/Westbank en Pakistan. Ironisch genoeg zijn Bangladesh en Pakistan grote leveranciers van troepen aan de Verenigde Naties, met name in Ivoorkust en Liberia.

Nederland staat twaalfde van onderen. Dat is zowaar beter dan vorig jaar, toen we vijftiende van onderen stonden en dus relatief minder stabiel waren dan nu. Bij Fund for Peace valt de lijst te sorteren op elk van de twaalf onderzochte factoren. En dan valt op dat Nederland op één factor opvallend slecht scoort (plek 52), namelijk ‘Legacy of Vengeance-Seeking Group Grievance or Group Paranoia’.

En nou niet meteen naar Geert en Rita wijzen, want weliswaar scoort België ook laag op deze factor, maar Denemarken en Zwitserland doen het veel beter, en daar is het zeker zo erg met de nationalistische partijen die hun bestaansrecht ontlenen aan moslims bashen. Dus wie het weet mag het zeggen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De onfrisse vriendjes van Mugabe

Demonstranten aan de Zimbabwaanse grens (Foto: Flickr/Sokwanele-Zimbabwe)

Kent u dat verhaal van die Zuid-Afrikaanse havenwerkers die weigerden Chinese wapens bestemd voor Zimbabwe uit te laden, waarna de Chinese regering besloot ze terug te nemen? Welnu, dat schip werd stiekem bijgetankt door de Zuid-Afrikaanse marine, waarna het niet in oostelijke maar westelijke richting vertrok.

Na een tussenstop in Lobito, Angola arriveerde het in Pointe Noire, Congo, dat een vliegveld met een langere landingsbaan heeft. Daar werden de wapens overgeladen in de Iljoesjin 76 van Avient Aviation, een Brits bedrijf dat ook al genoemd werd in verband met bombardementen in het andere Congo (Zaire). De Zimbabwaanse politie kan nu onder meer beschikken over drie miljoen AK-47 kogels.

Om maar even aan te geven: er zijn best nog wat landen die bereid zijn in het geniep dingen te doen om Robert Mugabe in het zadel te houden. Zimbabwe mag dan failliet zijn, uncle Bob en zijn entourage zouden wel eens heel rijk kunnen zijn. Dat hebben ze onder andere overgehouden aan de Zimbabwaanse interventie in Congo. Het leger hield daar consessies in Congolese diamanten aan over ter waarde van een miljard dollar. Die zijn onder meer weggesluisd via het bedrijfje Oryx, gevestigd op de Kaaiman eilanden, maar deels eigendom van Zanu PF (.pdf), de partij van Mugabe (Oryx ontkent, het zijn allemaal keurige investeerders uit Qatar en Libië, en er is niks mis met het opgraven van diamanten in een door burgeroorlog geteisterd land).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het fatalisme van Robert Mugabe

Demonstranten aan de Zimbabwaanse grens (Foto: Flickr/Sokwanele-Zimbabwe)

Met stijgende verbazing en afschuw volgt de wereld de ontwikkelingen in Zimbabwe, een land dat tien jaar geleden nog de voedselbank van zuidelijk Afrika was. De machthebber was toen dezelfde als nu, Robert Mugabe, maar hij is in de tussentijd afgegleden van een pragmatische despoot tot een tiran van wie je je afvraagt welke geslachtsziekte zijn brein tot pap vermalen heeft.

Nadat een van zijn medewerkers een poosje geleden al gewaarschuwd had dat het volk komende week een laatste kans krijgt om correct te stemmen, deed Uncle Bob er afgelopen week het ultieme schepje bovenop. Hij zal ongeacht de uitslag niet toestaan dat de oppositie de verkiezingen van aanstaande donderdag wint. Gewelddadige milities zetten zijn woorden kracht bij.

Eén conclusie dringt zich op: Mugabes regime is zo incompetent dat het niet eens in staat is de verkiezingen op een deugdelijke manier te vervalsen. Hoe moeilijk kan dat nou zijn, zorgen dat je overal net iets meer papiertjes in de doos hebt dan de oppositie? Dat geeft toch een hoop minder gedoe dan dat voortdurende geweld en die openlijke minachting voor het verkiezingsproces. Het is ook niet afgelopen nu tegenkandidaat Morgan Tsvangirai de handdoek in de ring gegooid heeft.

Vorige Volgende