Zoete broodjes
Mijn dorp is sinds enige tijd een Turkse bakker rijker. Aardige man met vriendelijk personeel, een hardwerkende Nederlander die met zijn hele gezin de bakkerij runt. Iemand die om vier uur ´s morgens opstaat om alles vers te bakken en zeven dagen per week open is, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat.
Zoals gewoonlijk ging ik er vrijdag heen om brood te kopen. Het was er druk, wat meestal het geval is rond de tijd van de lunch of avondmaaltijd. De shoarma en Turkse pizza’s die de bakker ook verkoopt, vinden grif aftrek onder mijn dorpsgenoten.
Ik kocht er net als altijd acht ronde broodjes met sesamzaad. Omdat er voor het weekeinde een strandbezoek op het programma stond, kocht ik ook nog twee börek met feta. Bij thuiskomst zag ik tot mijn verrassing dat er ongevraagd ook een heerlijk zoet broodje in de zak zat.
Een dag later haalde ik de börek uit de papieren zak. Het eerste wat ik tegenkwam, was een pain au chocolat. Een mooi gebaar van de man die altijd vrolijk en vriendelijk is als ik in zijn winkel kom, een extraatje, een blijk van waardering voor de klandizie wellicht. ,,Ja,’’ zei mijn man, ,,dat is normaal, want zondag begint het Suikerfeest.’’
