Gastauteur

2.327 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Malversaties in het islamitisch onderwijs

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Bart Voorzanger, met een stuk dat eerder op zijn eigen weblog verscheen.

Binnenlands Bestuur van 2 september 2011 besteedt aandacht aan mogelijke fraude bij islamitische scholen. Het betrokken artikel wijst zeer terecht op de dubieuze rol van alles behalve islamitische administratiekantoren, maar een persbericht terzake laat die rol buiten beschouwing. Dat is op z’n minst jammer.

Binnenlands Bestuur meldt dat malversaties in het islamitisch basisonderwijs niet vervolgd worden. Het persbericht daarover spreekt van ‘grootschalige fraudes die de afgelopen jaren bij islamitische basisscholen zijn geconstateerd’, waarna de aangiftes verzandden en OC&W zich beperkte tot het ‘terugvorderen’ van miljoenen bij de betrokken scholen. ’t Is weer eens smullen voor onze anti-islamisten.

Een paar kanttekeningen.

De vraag is natuurlijk allereerst hoe je kunt spreken van fraude zonder dat een rechter heeft vastgesteld dat er gefraudeerd is. Zonder zo’n rechter is er hoogstens sprake van een vermoeden van fraude, en van verdachten die niet veroordeeld en dus tot nader orde onschuldig zijn. De inspectie heeft in een aantal gevallen geconstateerd dat er geld van scholen ging naar posten waarvoor dat geld niet beoogd was. Maar voor fraude is meer nodig dan niet beoogd beleid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De risico’s van het kind online

Kinderen staan online aan risico’s bloot, maar de wijze waarop beleidsmakers in Amerika en Europa die risico’s willen bestrijden, schiet door. Dat meent Simone van der Hof, associate professor regulation of ICTs aan TILT – Tilburg Institute for Law, Technology, and Society.

De vrijheid van jongeren komt onder druk te staan door de technologie. Internet geeft hen vrijheden en kansen die met beide handen worden aangrepen. Bijna allemaal zijn zij via computers en mobiele telefoons online aanwezig. Hun ‘real life’ is onlosmakelijk verweven met hun virtuele doen en laten.

Tegelijkertijd zijn hun online avonturen niet zonder – soms schadelijke – risico’s. Online ontmoeten ze mensen met onzuivere bedoelingen (groomers, fraudeurs etc.) en ook onderling kunnen jongeren elkaar het leven behoorlijk zuur maken door allerlei vormen van ‘cyberharassment’ (cyberpesten, bezemen, etc.). Bovendien vertonen jongeren in de puberteit nu eenmaal experimenteel, risicovol gedrag, ook via Internet, waarvan ze de consequenties vaak niet of onvoldoende overzien.

Het Internet heeft een ijzeren geheugen dus één misstap of onnozelheid en je bent getekend voor het leven. Bovendien is de online impact van je ondoordachte acties enorm doordat – lachwekkende, vernederende, schaamteloze – informatie zich als een veenbrand verspreidt en grenzeloos zichtbaar is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Diplomademocratie?

Democratie bloeit bij de gratie van een meervoud aan elites, zegt Joop van den Berg in deze tweede bijdrage van een drieluik over democratie. Het is echter wel belangrijk dat die elites daadwerkelijk representeren.

Het blijft een klassiek probleem van de democratie: het ideaal is een politiek bestel ‘by the people, of the people, for the people’, maar de werkelijkheid laat zien dat ook de democratie niet kan zonder elites. Als het goed is, zo heeft Joseph Schumpeter al eens uiteengezet, onderscheidt de democratie zich van andere stelsels, doordat er sprake is van een meervoud aan elites waartussen burgers periodiek kunnen kiezen.

De vertegenwoordigende democratie organiseert deze elites en bevordert hun responsiviteit. In eenvoudiger Nederlands: door de democratie parlementair te maken weet je een beetje welke elites er aan de macht zijn; weet je ook bij wie je moet zijn met je kritiek en verlangens. In een directe democratie lijkt dat beter gegarandeerd, maar de ervaring heeft al lang geleerd dat ook in een directe democratie leidende elites bestaan; je weet alleen niet wie en waar, omdat de verantwoording en controle nergens zijn geregeld. Geen democratie dus zonder elites; de vraag is slechts in hoeverre het gaat om elites die hun aanhang daadwerkelijk representeren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Democratie in soorten

Populisme is ook in Nederland geen nieuw verschijnsel. Joop van den Berg bespreekt in het eerste deel van een drieluik over democratie, welke soorten democratie er zijn en hoe ze zich tot elkaar verhouden.

Over de democratie als politiek stelsel van besluitvorming hebben altijd twee doctrines naast elkaar bestaan. Die verschillen misschien niet fundamenteel van elkaar, maar ze leggen wel heel verschillende accenten met politiek verreikende gevolgen. Ooit heeft de Amerikaanse politicoloog, Robert A. Dahl daar buitengewoon scherpzinnig over geschreven in een klein boekje dat ten onrechte de bescheiden titel Preface to Democratic Theory(1956) heeft meegekregen.

Aan de ene kant staan de pleitbezorgers van de radicale democratie, die het zwaartepunt leggen bij het principe van de altijd en overal beslissende meerderheid. Die mag daarbij niet worden gehinderd door kleine maar taaie elites die voortdurend barri

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Parijs, Londen, Rotterdam?

De rellen en plunderingen in Engeland liggen al weer even achter ons, en die in Frankrijk zijn we al bijna vergeten. Maar sommige vragen blijven actueel: welke verklaringen zijn er, wat is de rol van de sociale media geweest en kan dit zich ook in Nederland voordoen, vraagt Gerdjan Hoekendijk zich af.

In de analyses is “het goed onderscheid te maken tussen de lont en het kruitvat. In Engeland was de lont het doodschieten van een zwarte man door de politie, gevolgd door misinformatie en inadequaat optreden door de politie.

Over het (Engelse) kruitvat worden drie soorten verklaringen gegeven.

Er zijn verklaringen waarin het gaat om crimineel tuig, een categorie jongeren dat eenvoudigweg niet goed is opgevoed en de normen en waarden van de Engelse samenleving niet deelt. De Britse premier Cameron zit op deze lijn.

Een ander deel van de verklaringen wijst vooral op de sluimerende frustratie bij de jeugd in achterstandswijken, veroorzaakt door relatieve armoede en de grote tegenstellingen tussen arm en rijk, slecht onderwijs, werkloosheid, bezuinigingen, racistisch politieoptreden (bij preventief fouilleren) en het niet gehoord worden van de onderklasse.

Een derde serie verklaringen heeft betrekking op de schadelijke invloeden vanuit media, politiek en zakenwereld. Daardoor is het beeld ontstaan, dat er aan de maatschappelijke top een cultuur heerst van ‘grijpen wat je grijpen kunt’. Zoals de fraude door politici met onkostenvergoedingen, de torenhoge bonussen voor bankiers die aan de wieg stonden van de economische crisis en de corruptie bij de politie die aan het licht kwam in het voicemail-afluisterschandaal.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Dit prachtige land

Godlievend heerschap genaamd Bleker, kent de betekenis van ‘prachtig’, zegt Mohammed Benzakour.

Boomkikker, geelbuikvuurpad, hazelmuis, roerdomp, zeggekorfslak, bruin dikkopje, ijsvogelvlinder, guldenroede, ruwe dravik, vuurvlinder, iepenpage, karwij, pijlscheefkelk, tweekleurig hooibeestje, priemvetmuur, eironde leeuwenbek, rapunzelklokje, veldparelmoervlinder, soldaatje, schubzegge, glasgrondel, franjegentiaan, muurhagedis, riempjes, zandhagedis, gladde slang, rijstgras, knoflookpad, rood bosvogeltje, rozenkransje, vuursalamander, ruige leeuwentand, heikikker, Franse silene, wilde kat, boommarter, ingekorven vleermuis, geel zonneroosje, klein hoefijzerneus, draaihals, gekield sterrenroos, geplooide vrouwenmantel, duinpieper, dwergmeeuw, heelbeen, grote leeuwenklauw, grauwe kiekendief, gevlekt biggenkruid, kemphaan, agrimonie, graskers, klapekster, korhoen, kuifleeuwerik, ortolaan, velduil, woudaap, groenknolorchis, boshommel, bremraap, moerasbasterdwederik, grote centaurie, liggende raket, stinkende ganzenvoet, harlekijn, harige ratelaar, melkviooltje, gouden kegelbij, hennepvreter, huttentut, rimpelsnuit, rode maskerbij, kalkwalstro, kalketrip, nachtkoekoeksbloem, tormentilzandbij, kattendoorn, witte rouwbij, krabbenscheer, heksenkruid, Spaanse ruiter, zandblauwtjesglansbij, oosterse morgenster, kattenstaart, onderaardse klaver, kleverige reigersbek, knikbloem, oorsilene, getijdeslak, kluwenklokje, grootmondpluimdrager, tripmadam, clausilia, grofgestreepte glimslak, vals muizenoor, knolvossenstaart, gevlekte witsnuitlibel, noordse winterjuffer, knotszegge, groene glazenmaker, kruipend moerasscherm, duifkruid, boerenkers, glassnijder, draadgentiaan, laksteeltje, kuifvleugeltjesbloem, vuursalamander, knoflookpad, vroedmeesterpad, drijvende egelskop, vleeskleurig mozaïektruffel, waterlepeltje, vroeg ereprijs, driekantig bies, werkhoutgeweizwam, slank knotsje, parnassia, akkerboterbloem, beklierde ogentroost, berendruif, berghertshooi, betonie, blauw guichelheil, bonte paardenstaart, bolderik, brave hendrik, breed wollegras, christoffelkruid, dennenwolfsklauw.

Deze en nog een berg flora- & faunasoorten bestaan dankzij dit Kabinet straks niet meer.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De meeste kinderen blijven niet arm

Een jeugd in armoede is geen voorportaal voor een leven in gebrek later. Kinderen kunnen hun armoede materieel ontgroeien via goede onderwijs-, gezondheidszorg- en werkvoorzieningen. Maar armoede onder kinderen moet aandacht blijven krijgen, zegt onderzoeker Maurice Guiaux van het SCP.

Aan de hand van objectieve inkomensgegevens van 25 jaar geleden en van nu hebben wij bepaald in hoeverre armoede van generatie op generatie wordt overgedragen. Deze gegevens waren afkomstig van het CBS (57.000 personen). Vervolgens hebben we met een deel van deze mensen, 996 personen van 32 tot 36 jaar oud, teruggekeken op de afgelopen 25 jaar van hun leven. We hebben de respondenten in interviews gevraagd naar de vormen van sociale uitsluiting die zij tijdens hun jeugd hebben ondervonden en naar hun mogelijke verklaringen daarvoor: thuissituatie, opvoeding, gezondheid, opleiding en arbeidsmarktpositie. De aldus verkregen, subjectieve informatie hebben we vervolgens gekoppeld aan objectieve inkomensgegevens. Een derde van de ondervraagden groeide op  in armoede en twee derde niet.

Uit ons onderzoek blijkt dat de meerderheid van de arme kinderen (93 procent) de armoede ontgroeit. Van de groep 0-17-jarigen die in 1985 arm was, bleek amper 7 procent in 2008 nog altijd arm. Dat slechts een kleine groep arme kinderen voorbestemd was tot armoede op latere leeftijd sluit aan bij bevindingen uit eerder onderzoek van het SCP en het CBS. Daaruit kwam naar voren dat een klein deel van de bevolking langdurig arm is, en dat de jaarlijkse in- en uitstroom uit armoede groot is. Rond 2 procent van de bevolking leeft gedurende een periode langer dan drie jaar in armoede.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Medische moord

Enkele technisch-medische hulpmiddelen blijken gehacked te kunnen worden. De fabrikanten onderkennen dat nog maar mondjesmaat, zegt Karin Spaink in deze bijdrage (ook te lezen in het Parool).

Ook insulinepompen zijn te hacken. Eerder deze maand toonde Jay Radcliffe aan dat buitenstaanders de hoeveelheid insuline die een pomp afgeeft, met behulp van een speciale afstandsbediening kan worden verhoogd of verlaagd. Zo’n pomp is in iemands lichaam ingebouwd; de enige manier om van buitenaf tegen het ding te ‘praten’ – bijvoorbeeld om uit te lezen hoe het met drager ervan of met het apparaat zelf is gesteld – verloopt via een wifi-verbinding.

Radcliffe toonde overtuigend aan dat de pomp slecht is beveiligd en dat zodoende ook buitenstaanders op afstand commando’s kunnen geven: een hack met potentieel dodelijke gevolgen.

Ik kon me ogenblikkelijk allerlei griezelige scenario’s voorstellen. Politieke tegenstanders die elkaar uitschakelen met zo’n medische moord, geheime diensten die geheime operaties doen, maffiabazen die de concurrentie willen uitschakelen. Je hoeft maar kort in de buurt van je opponent te zijn, en niemand die na een insulline-insult aan moord denkt.

Radcliffe, die als beveiligingsdeskundige bij IBM werkt, was doelbewust terughoudend over zijn werkwijze. Hij wilde zelfs niet kwijt om welk type pomp het ging, eerst wilde hij met de fabrikant praten. Zijn voorzichtigheid was begrijpelijk: Radcliffe is zelf diabeet, en die pomp zit in zijn eigen lichaam.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rentmeesterschap 2.0: ‘green deal’ in de praktijk

Bram Zieck constateert dat tussen de christelijke zalvende woorden van minister Verhagen en de praktijk van het duurzaamheidsbeleid nogal wat licht zit.

In navolging van David Cameron kwam ook het kabinet-Rutte vorig jaar met een Green Deal, een contract met de samenleving “om met concrete acties stappen te zetten naar een duurzame samenleving waarin meer groene energie en economische groei hand in hand gaan.” In tegenstelling tot het project van de Britse conservatieven lijkt het Nederlandse plan vooralsnog niet veel meer dan een vrijblijvende digitale ideeënbus en is voor echt innovatief duurzaamheidsbeleid geen ruimte.

Minister van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie Maxime Verhagen bevestigde die vermoedens vorige week nog eens. Binnen enkele uren nadat de Raad van State vorige week een streep had gehaald door de vergunning voor de bouw van een kolencentrale in de Eemshaven liet hij al weten dat “de uitkomsten van nader onderzoek (…) nieuwe vergunningverlening voor de elektriciteitscentrale van RWE/Essent niet in de weg [zullen] staan.” Een opmerkelijke uitspraak, die bovendien weinig respect toont voor de scheiding tussen uitvoerende en rechtsprekende macht. Hoewel de Raad van State had geoordeeld dat het ministerie eerst uitgebreid nader onderzoek dient te doen naar alle relevante milieuaspecten, lijkt voor de Innovatieminister nu al vast te staan dat hij ook in tweede instantie positief zal beslissen over de vergunningsaanvraag. Ook RWE/Essent nam reeds een voorschot op de nieuwe vergunning en zette de bouw van de centrale doodleuk voort.

Laat IMF kredieten beoordelen

Raoul Leering en Kees van Duin, werkzaam op het ministerie van Economische Zaken, menen dat kredietbeoordeling het beste door een publieke instelling kan worden gedaan. Het IMF bijvoorbeeld. Het stuk is overgenomen van Me Judice.

Kredietbeoordelaars zijn voor hun inkomsten afhankelijk van degenen die zij moeten beoordelen: ondernemingen en overheden. Om hen ter wille te zijn waarderen ze obligaties pas af als de marktontwikkelingen hen daartoe dwingen. Dit probleem is alleen op te lossen door kredietbeoordeling publiek uit te laten voeren, stellen Raoul Leering en Kees van Duin. Deze publieke taak kan het best ondergebracht worden bij het IMF. Onafhankelijkheid is dan wel een belangrijke voorwaarde.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nabeschouwing Zomergasten 2011 (6) – Guy Verhofstadt

Weer een bijdrage van Max Molovich, overgenomen van Nurks Magazine.

Toen ik Guy Verhofstadt enkel nog van de foto’s kende, was hij (met dank aan Humo die hem ooit op de cover zette met oorbellen in) voor mij zo’n man die eruit zag als een oudere lesbienne. U kent ze wel. Lou Reed is er ook een. Zelfs toen hij premier van België werd, was hij voor mij vooral die man die eruit zag als een oudere lesbienne. Dat zegt natuurlijk veel meer over mij dan over Guy Verhofstadt.

Maar waar was ik? Nergens nog. Bij de laatste aflevering van Zomergasten 2011, daar was ik. Voor het eerst in mijn leven heb ik geen aflevering gemist. (Wat dan weer niet helemaal waar is, want ik heb wel degelijk een aflevering gemist, namelijk die met Erik van Lieshout, maar die heb ik inmiddels voor de helft gezien. Die helft deed mij vermoeden dat ik Erik van Lieshout de leukste zomergast ooit had gevonden. De fragmenten, de spraakverwarring die er tussen JBC en Van Lieshout heerste, de verwoede pogingen om te verwoorden wat niet te verwoorden valt, de twijfel aan alles, het onvermogen om iets niet in het honderd te laten lopen: in het uurtje dat ik heb kunnen meepikken, ben ik van Erik van Lieshout gaan houden. Als het daaraan voorafgaande deel net zo hilarisch was, dan was Zomergasten met Erik van Lieshout een kunstwerk op zich. Ik hoop het ooit nog helemaal te kunnen zien.)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het sociaal contract tussen Oranje en PvdA

De PvdA ligt niet om ramkoers met het Koningshuis, stelt GB.

De Johan Cruijfschaal van dit politieke seizoen is het koningschap en de PvdA’ers zijn als eerste de kleedkamer uitgekomen. Bij de PVV ging de kleedkamerdeur al open, maar Geert laat zijn mensen pas op 1 september los. De PvdA nam meteen de aftrap: er ligt een notitie met een ’eigen verhaal’ van de PvdA. Sterspeler van het socialistische team en voorzitter van de commissie: Joop van den Berg. Onder zijn leiding serveert de commissie om te beginnen het soort staatsrechtelijke diepzinnigheid uit waar Tjeenk Willink om bekend staat:

,,De koning representeert de bevolking op een ander niveau dan de volksvertegenwoordiging zoals die door de Staten-Generaal wordt gevormd. De koning representeert het volk in symbolische zin, in dat wat het tot een eenheid maakt; de volksvertegenwoordiging representeert het volk in reële staatsrechtelijke zin. Daarom komt aan de laatste ook de macht toe en ontleent de koning zijn kracht aan zijn gezag.”

Daarmee wordt al vrij snel duidelijk: de PvdA ligt niet op ramkoers met het paleis. Hoewel niemand nu nog zoiets als een erfelijk ambt zou verzinnen, hoort de constitutionele monarchie inmiddels bij Nederland zoals de roos bij de PvdA hoort – aldus de Commissie.

Vorige Volgende