Kijken met geluid is onschuld voorbij
Door echografie komen we steeds meer te weten over de ongeboren foetus. Deze technologisering van de zwangerschap heeft vergaande gevolgen, vindt professor Toine Pieters. Een nieuwe aflevering in de serie Intieme Technologie van het Rathenau Instituut.
Op maandag 31 oktober 2011 passeerden we de magische grens van zeven miljard aardbewoners. Terwijl de hele wereld vocht om het binnenhalen van de babyprimeur vergaapten honderdduizenden aanstaande ouders zich alweer aan de eerste echobeelden van hun nog ongeboren kind. Met hulp van de echoscopist of gynaecoloog wordt het onzichtbare zichtbaar gemaakt. Het begint met de herkenning van het hoofd, de romp en de ledematen van het nieuwe mensenleven in de baarmoeder.
Maar al snel zal de verkenningstocht verder gaan. Nieuwsgierig wordt de buitenkant van het lichaam van de foetus afgespeurd op zoek naar sporen van het geslacht. Is dit eenmaal in het vizier dan gaat het snel verder richting binnenkant. De contouren van de organen dringen zich aan de kijker op. Hart, longen, maag, lever, nieren en hersenen. Gespannen luisteren ze naar het oordeel van de deskundige. Ieder onderdeel wordt beoordeeld op de kwaliteiten normaal of afwijkend. Gaandeweg de intieme speurtocht krijgt de identiteit van de foetus steeds meer vorm. De magie van het eerste ‘kijkmoment’ maakt al snel plaats voor de ouderwens om te weten wat voor vlees ze in de kuip hebben. Is het een jongen of meisje? Zit alles op en aan het kind? Wordt het een mooi, sterk en gezond kind? Antwoorden op deze vragen kunnen steeds gedetailleerder gegeven worden. Ouders hebben toegang gekregen tot een techniek die zich met duizelingwekkende snelheid ontwikkelt.
