Gastauteur, auteur op Sargasso

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

About Fearless & Common Revolution: Alex Bogusky

8 maart 2011 , 11:30 , door Gastauteur

Hier weer een bijdrage die we overnemen van Osocio. Deze site volgt wereldwijd “social adverting and non-profit campaignes”.

It looks as if we are on a sure way to self-destruction. All the signs are pointing to it: climate change, environmental issues, world hunger, water pollution, air pollution, insufficient drinking water for billions of people … The list goes on and seems to grow longer every day.

At times even the most optimistic despair in light of all this. The major driving force of all these problems seems to be an almost ideological way of consumption, some already call ‚consumerism’.
We consume without thinking. We consume without a conscience.

Everybody is part of this, everybody consumes: food, clothing, devices and machines, energy … We use up a lot but don’t think much about it. We do not give a thought about what we consume, how we consume, if we do damage to ourselves, others, or the environment.
Are we really that unscrupulous or have we just become complacent, thinking we cannot change anything?

Alex Bogusky believes in the influence of the buyer, he sees revolutionary power with us, the shoppers. According to him, it is time to expect more from companies and brands.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een goede leraar haal je zo snel mogelijk uit de klas

8 maart 2011 , 10:50 , door Gastauteur

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Michel Klijmij, docent en gemeenteraadslid in Gouda, met een stuk dat eerder op zijn eigen weblog verscheen.

Misschien dat ze het in Den Haag ooit leren: bemoei je nou eens niet met het onderwijs, laat schoolbesturen en scholen zelf hun gang gaan en controleer de kwaliteit daarvan. Maar nee. Iedereen heeft namelijk op school gezeten en daarmee is iedereen ook gelijk expert op gebied van onderwijs. En het idee dat je iets aan het onderwijs over kan laten, dat botst met alle politieke wensen die er zijn.

Het nieuwste dingetje is prestatiebeloning. Ik ben daar niet principieel op tegen. Sterker nog, ik zie er wel wat in. Ik heb een aantal collega’s die altijd keihard voor de school (of beter gezegd: voor de leerlingen) bezig zijn. Die verdienen meer dan collega’s die “gewoon” hun werk doen. De redenering van de AOb dat dat voor scheve gezichten gaat zorgen kan wel kloppen, maar over het algemeen zijn goede docenten niet zo schevegezichterig, dus ben ik daar niet bang voor. De angst dat er geklaagd gaat worden lijkt mij geen argument om iets aan de beloningsstructuur te doen.

Maar gelukkig voor het AOb komt die prestatiebeloning er niet zomaar. Daar moet nog wel een slecht plan omheen worden bedacht. Vandaag werd dat slechte plan gepresenteerd: iemand die goed les kan geven krijgt… een dag lesvrij! Pardon? Het laatste wat je gaat doen is goede docenten minder les laten geven. Die fout is al eens eerder gemaakt: wie meer wilde verdienen als docent moest gaan managen, teamleiden, coördineren. Met goed je vak geven kwam je nergens. Dat is nou net de deur uit gegooid, maar komt nu via een omweg weer terug.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Goedgelovige fundamentalisten

6 maart 2011 , 15:00 , door Gastauteur

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Xinix, met een commentaar op de verkiezingsuitslagen in de vissersdorpen Volendam en Urk.

Als statist met tic voor zware afwijkingen kon ik het niet laten om de uitslag van de Provinciale Statenverkiezingen wat beter te bekijken en dan met name waar het Volendam betreft. Volendam schijnt binnen Noord-Holland te vallen, maar als je naar hun stemuitslagen kijkt, dan hebben we meer te maken met ÜberLimbo’s. Eerst maar even de uitslag van de gemeente Edam-Volendam:

Uitslag gemeente Edam-Volendam bij Provinciale Statenverkiezingen 2011

Het valt dan meteen op dat Verhagen in de smaak valt bij de Volendammers. Bij de vorige (2de kamer) verkiezingen verloor het CDA bij hen enorm en was de PVV de overduidelijke winnaar. Nu staat opeens het CDA weer ruim aan kop. Zij zijn verdubbeld van circa 20 naar bijna 40%. Volledig tegen de landelijke trend in. Dit is alleen te verklaren met de wisseling van de CDA-kopmannen. Volendam was een klein jaar terug klaar met de Gereformeerde Balkenende (en Klink) en is nu weer helamaal in haar sas met de katholiek Verhagen, de glibber die door hen op zijn bruine ogen en Limburgs accent wordt vertrouwd.

En ik heb het dan steeds over Volendam, omdat dit verhaal totaal niet opgaat voor Edam. Edam stemt gewoon net als de rest van Noord-Holland vooral op de VVD en PvdA. Aan de hand van de gemeentelijke website heb ik de stemmen gesplitst voor het kaasstadje Edam en het veel grotere vissersdorp Volendam:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendcollege | Tijd voor de oerknal?

5 maart 2011 , 12:00 , door Gastauteur

Een bijdrage van Miriam Rasch van Studium Generale Utrecht over een lezing van professor Renate Loll.

Tijd is fundamenteel voor het bestaan van ons universum – dat was de conclusie van de lezing over tijd in de theoretische fysica, door professor Renate Loll. Tijd kun je benaderen als een kwantitatief gegeven en op die manier speelt het een rol in alle natuurkundige processen. Een formulering van natuurwetten kan niet zonder de notie van tijd, waarin veranderingen zich afspelen. Ook in experimenten die natuurwetten onderzoeken en proberen te bewijzen is ‘tijd’ altijd aanwezig als het referentiekader waarbinnen de natuurkunde werkt. Maar tijd is ook als kwalitatief fenomeen, een ding op zichzelf te bestuderen.

‘Was er tijd voor de oerknal?’ De titel van Lolls lezing verwijst naar de vraag of tijd emergent is, een soort bijverschijnsel in het universum dat tegelijk met het heelal is ontstaan. Of is het iets fundamenteels, iets wat noodzakelijk is voor het bestaan van alles?

Newton, Einstein, Terry Pratchett
Loll geeft een ultrakorte geschiedenis van het natuurkundige denken over tijd. Voor Newton bestond de wereld uit ruimte, tijd en zwaartekracht als drie losse eenheden. Tijd was in zijn wereldbeeld universeel en onveranderlijk. Dan komt Einstein met de relativiteitstheorie. Tijd is niet meer een statisch ding, maar afhankelijk van de positie van de waarnemer. Ruimte, tijd en zwaartekracht zijn één, ze gaan samen in de gekromde ruimtetijd. Tijd functioneert als vierde dimensie: een punt in de ruimte (drie dimensies) gaat gepaard met een punt in de tijd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wij toch als democraten

4 maart 2011 , 16:00 , door Gastauteur

Een gastbijdrage van Eksteroog, het stuk is ook op zijn site te lezen.

Mark Rutte heeft zijn standpunt over de opstand in Egypte drastisch gewijzigd. En hij durft het niet toe te geven. Die conclusie trok ik onlangs bij het zien van een interview met hem. Een van de onderwerpen van het interview (rond 10 minuten) was de serie opstanden in de Arabische landen. Onze premier maakte eerst een positieve opmerking over de opstand. De interviewster vroeg naar een eerdere uitspraak van Rutte over de ontwikkelingen in Egypte:

Rutte: ” Wij toch als democraten voelen hier iets bij.”
Interviewster: Terwijl Ik u eerder heb horen zeggen enige tijd geleden van ‘Ik vrees eigenlijk wat daar gaat gebeuren’.

Rutte: “Nou, ik heb steeds gezegd je moet niet naïef zijn, we moeten niet alleen romantisch naar deze revolutie kijken. We moeten zeker weten dat we de ontwikkeling de kant op helpen stuwen, die de goede is.”

Ik had dezelfde herinnering als de interviewster. Ik heb het daarom opgezocht (vanaf minuut 12).

Vraag: Wat zijn de gevaren volgens u van wat er nu allemaal gebeurt (-)

Antwoord Rutte: Ik denk dat Egypte op een kruispunt staat. Dat kan dus de kant opgaan van grote landen als Indonesië (…)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nieuw-Zeeland: Shaky Country

4 maart 2011 , 14:14 , door Gastauteur

GeenCommentaar heeft ruimte voor Gastloggers. Dit keer is dat Jay, die recentelijk naar Nieuw Zeeland is verhuisd.

Ruim een week geleden is Christchurch, de tweede stad van Nieuw-Zeeland, getroffen door een zware aardbeving. De beving bedroeg “slechts” 6.3 op de schaal van Richter, maar doordat het epicentrum heel dicht bij de stad lag (en bovendien heel dicht bij de oppervlakte) is de impact enorm.

Tot nu toe zijn 163 doden geteld, verwacht wordt dat dit nog stijgt, tot rond de 220. Hulporganisaties zijn nog aan het zoeken, hoewel de kans dat mensen nog levend onder de puinhopen vandaan komen minimaal is. Vanaf vandaag is de men dan ook overgeschakeld van redding-modus naar opruim-modus.

Op foto’s is te zien dat het hart uit de stad gerukt is. De kathedraal is ingestort, het grootste deel van het zakencentrum ligt in puin: ruim 700 gebouwen in het centrum zullen compleet gesloopt moeten worden, een veelvoud daarvan heeft grootscheeps herstel nodig voor ze weer in gebruik genomen kunnen worden. In de buitenwijken zullen ruim 600 woningen compleet opnieuw opgebouwd moeten worden. Er is sprake van een wederopbouw-prijskaartje van rond de 10 miljard dollar, minimaal.

Intussen leven de inwoners van Christchurch in moeilijke omstandigheden. De infrastructuur is aan gort: basisvoorzieningen als stromend water, riolering en elektriciteit zijn nog altijd verre van vanzelfsprekend, hoewel men wel druk bezig is met het het herstel: 65% van de stad heeft intussen weer water, 80% heeft stroom. Het centrum van de stad is afgesloten: winkels en bedrijven zijn grotendeels dicht. Veel mensen kunnen niet naar hun werk en zitten noodgedwongen niets te doen – niet bepaald de ideale omstandigheden om het gebeurde achter je te laten en de draad weer op te pakken. Daar komt nog bij dat er nog altijd regelmatig naschokken zijn (sinds de grote klap op 22 februari zijn er 48 naschokken geweest met sterkte 4 of meer). Dit veroorzaakt uiteraard angst en onzekerheid bij de inwoners. Velen vluchten naar andere delen van het land, onder andere Wellington, waar, bij wijze van zout in de wonden, de afgelopen 24 uur ook twee duidelijk voelbare aarbevingen zijn geweest – geen schade gelukkig, maar als nieuwkomer hier snap je ineens waar die bijnaam “the shaky isles” (letterlijk “de bevende eilanden”) vandaan komt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

ADHD: valse epidemie of reële misère

3 maart 2011 , 16:00 , door Gastauteur

Een gastbijdrage van Studium Generale Utrecht, geschreven door Rick Berends naar aanleiding van een lezing van Timo Bolt die hier te zien is.

In iets meer dan vijftien jaar is het aantal diagnoses ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) meer dan verhonderdvoudigd. Van 1275 diagnoses in Nederland in 1992 tot 139.000 diagnoses in 2008. Is er sprake van een ware epidemie? Of zijn we doorgedraaid in het vaststellen van ADHD? Timo Bolt MA (Julius Centrum UMC) kwam met vier mogelijke verklaringen voor de toename.

Sommigen mensen zien ADHD als modeverschijnsel. ‘Nee’ zeggen anderen, ‘het ligt aan de moderne tijd waarin kinderen teveel achter de computer zitten.’ Optimistischer zijn mensen die de medische vooruitgang als verklaring zien. Er zijn niet meer kinderen met ADHD, medici kunnen de ziekte alleen beter diagnosticeren. Ook dat is het niet volgens de vierde groep, er vindt medicalisering plaats van afwijkend (anders dan ‘normaal’) gedrag, zeggen zij. De medische sector overstijgt haar eigen kunnen door complexe sociale problemen op te vatten als medisch mankement. Wie heeft er gelijk? Danken we de enorme toename aan een van deze vier ‘M’s’: mode, moderne tijd, medische vooruitgang of medicalisering?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoeveel dictators nog te gaan?

3 maart 2011 , 14:00 , door Gastauteur

Een gastbijdrage van Jaap Meijers, freelance journalist.

Sinds het vertrek van de presidenten van Tunesië en Egypte moet het een gespannen sfeer zijn in menig presidentieel paleis. De ene na de andere opstand breekt uit – kunnen alle autoritaire heersers wel inpakken? Hoeveel dictators zijn er nog te gaan?

Foto-website Life.com heeft een verzameling foto’s online staan van ‘s werelds ergste dictators. Een mooie serie boeventronies, maar sommige reageerders zijn boos: Fidel Castro staat er niet bij en horen niet alle Amerikaanse presidenten ook in het rijtje thuis?

Hoeveel dictators er wereldwijd zijn, hangt af van welke definitie je hanteert. Heeft de leider de macht gegrepen of is hij verkozen? Is het een alleenheerser die zelf alle macht in handen heeft of leidt hij een heersende elite?

Kim Jong Il van Noord-Korea is een tiran, maar is officieel niet het staatshoofd. Italië is een democratie, maar Silvio Berlusconi heeft ook wel trekken van een dictator. Zijn sterke greep op de media en zijn manipulatie van de staat voor eigen gewin neigen naar alleenheerschappij. Hetzelfde geldt voor Vladimir Poetin: Poetin houdt alle macht stevig in handen en zijn regime tegenspreken kan je je leven kosten.

Foto: Enric Borràs (cc)

Wat doen we met islamitisch antisemitisme?

28 februari 2011 , 16:12 , door Gastauteur

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Bart Voorzanger, die zich afvraagt of onze reactie op antisemitische uitingen van jonge allochtonen verband houdt met ons onverwerkte oorlogsverleden.

Onze reactie op antisemitische uitingen van jonge allochtonen heeft alles te maken met onze geschiedenis. We denken kwaad te bestrijden dat ons nu van buiten bedreigt, maar het gaat in feite wellicht vooral om spoken uit ons eigen verleden. Misschien moeten we daar toch eens bij stilstaan voor we die blagen een proces aandoen.

Ik groeide op in een wereld waarin wel eens werd gegrapt over Duitsers die ‘hun’ kuil claimden aan een zonnig Noordzeestrand, en waarin besmuikt werd gelachen als iemand een Duitser die de weg vroeg de verkeerde kant op stuurde, of – wat botter – om teruggave van z’n gestolen fiets vroeg. Echt chique vond niemand dat, maar ’t gold toch als begrijpelijk, en als onschuldig genoeg om toelaatbaar te zijn. De oorlog lag nog vers in ’t geheugen en een beetje afreageren moest kunnen. Al gauw nam de welvaart toe en gingen we op buitenlandse vakanties, maar wie daarbij toch maar liever niet naar Duitsland ging, hoefde dat niet uit te leggen. ’t Is volslagen idioot, maar dat ‘toch liever niet’ voel ik nú nog.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

“I think there should be more jailed journalists”

27 februari 2011 , 20:33 , door Gastauteur

Hier weer een bijdrage die we overnemen van Osocio. Deze site volgt wereldwijd “social adverting and non-profit campaignes”.

Osocio has featured several campaigns for Reporters Without Borders. Most of them have targeted third world dictatorships.

But press freedom is not only an issue in totalitarian regimes. In the United States, look at what comedienne/conservative rhetorician Ann Coulter had to say about the violence and oppression against journalists that was rampant in Egypt over the past weeks:

Coulter was speaking to the Tea Party Conservative Political Action Committee (Tea Party CPAC) conference. Note the crowd reaction.

Reporters Without Borders has their work cut out for them. And while this clip is not one of their campaigns, it could be.

See the whole speech after the break.

Source:
Media Matters

Oorspronkelijke post bij Osocio

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendcollege | Triptiek van de verleden tijd

26 februari 2011 , 12:00 , door Gastauteur

Vandaag weer een lezing van Studium Generale Utrecht. Dit keer een triptiek van de verleden tijd, uitgesproken door Harry Jansen. De lezing is hier online te zien. Het stuk is geschreven door Miriam Rasch.

Tijd als element van het bestaan; de biologische klok die ons begeleidt van geboorte tot dood. Dat zijn individueel beleefde vormen van tijd – hoe gedeeld menselijk of dierlijk ze ook zijn. In de geschiedenis gaat het om de collectief ervaren tijd. Dr. Harry Jansen beschrijft drie manieren waarop de historicus om kan gaan met het begrip tijd: de golvende, de gefaseerde en de durende tijd.

Rise and Fall
De golvende tijd in de geschiedenis is het duidelijkst in de geliefde historische beschrijving die je kort gezegd ‘Rise and Fall’ kunt noemen. Wereldrijken worden beschreven in hun opkomst, groei en bloei tot aan het onvermijdelijke verval en de ondergang. Tenminste, het wordt gepresenteerd als onvermijdelijk (hoe lang horen we al niet dat de onvermijdelijke ondergang van supermacht Amerika eraan zit te komen?), omdat het zo in het model past. Die golvende beweging blijft echter een presentatie, een van de verschillende manieren om geschiedenis te benaderen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De vier processen tegen Silvio

25 februari 2011 , 11:00 , door Gastauteur

Een gastbijdrage van Rob van Kan. Het stuk staat ook op zijn weblog Edge of Europe.

Er is veel aandacht in Nederland voor Rubygate – het proces tegen premier Berlusconi wegens seks met minderjarige meisjes en het gelegenheid bieden aan prostitutie. Maar de Cavaliere moet vóór 6 april, het begin van het Rubygate-proces, in nog drie andere rechtszaken verschijnen.

Op 28 februari – aanstaande maandag dus – wordt een proces hervat over handel in uitzendrechten waarbij onder andere de premier wordt beschuldigd van belastingfraude voor de som van tien miljoen euro. Dit proces werd bruut onderbroken toen de leidende onderzoeksrechter ‘ineens’ werd overgeplaatst. Hij is inmiddels dankzij een spoedbesluit van de Raad voor de Magistratuur terug op zijn post.

Op 5 maart hervat de zaak-Mediatrade, een zaak die voortkomt uit bovengenoemde zaak, waarin onder andere de premier en zijn zoon Piersilvio, vicepresident van Mediaset, worden beschuldigd van belastingfraude en verduistering.

Op 11 maart hervat het proces over de zaak-Mills. De zaak tegen de Britse advocaat David Mills zelf – het aannemen van een omkoopbedrag van 600.00 dollar om meineed te plegen ten gunste van Berlusconi – eindigde wegens een technicaliteit in de prullenmand van de Italiaanse Hoge Raad, die echter wel vaststelde dat Mills inderdaad is omgekocht door de premier.