Eurocraat

150 Artikelen
70 Waanlinks
1.512 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

EU: zachtjes aan tot ratificatie grondwet

Vlag EU (Foto: Flickr/opendemocracy)

Het was buitenstaanders al opgevallen, er is weinig te doen in de Europese instellingen de laatste maanden. Volgens sommigen is de belangrijkste reden hiervoor de angst dat ophef over nieuwe Europese wetgeving het ratificatieproces van het Verdrag van Lissabon (voorheen de Europese Grondwet) kan verstoren. Uit deze brief van de voorzitter van de commissie Grondwettelijke Zaken (pdf) van het Europees Parlement aan zijn collega van Budgetzaken blijkt dit inderdaad het geval. De voorzitter verzoekt hierbij om documenten of voorstellen die politiek gevoelig zouden kunnen liggen niet te behandelen tot alle landen het verdrag geratificeerd hebben. Daarnaast geeft hij aan dat andere Europese instellingen dezelfde strategie hanteren.

Over wat voor soort voorstellen zou het gaan? Welnu, het is bekend dat een controversieel Europees voorstel betreffende gezondheidsdiensten recent voor onbepaalde tijd op de plank is gelegd. Gezondheidsdiensten maakten oorspronkelijk deel uit van fel omstreden Dienstenrichtlijn, maar werden er na veel protesten uitgehaald. Met de straatprotesten tegen de Dienstenrichtlijn in het achterhoofd is het niet vreemd dat de Commissie heeft gedacht dat dit wellicht niet het juiste moment was om met een nieuw Europees liberaliseringsvoorstel te komen.

Een ander heet hangijzer is harmonisering van Europese bedrijvenbelasting. Een voorstel daarvoor ligt al enige tijd in een la bij de Europese Commissie, maar ligt bijzonder gevoelig bij belastingparadijs Ierland. En aangezien Ierland het enige land is dat nog een referendum over het verdrag zal houden, lijkt het niet opportuun om het plan nu te lanceren. Beter even wachten tot na Ierland netjes “ja” heeft gezegd voor je het hele land tegen je in het harnas jaagt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederland bekent onverschilligheid

Affiche Nederland Bekent Kleur

Het is gebruikelijk dat er verschillen zijn in het aantal demonstranten dat de politie en de organisatie telt, maar het verschil tussen 1300 en 5000 is toch wel heel erg groot. Duidelijk is wel dat de demonstratie van Nederland Bekent Kleur vandaag in Amsterdam niet het succes was dat gehoopt was. Ook opvallend als je de foto’s bekijkt: nergens SP-ballonnen, PvdA-vlaggen of FNV-hesjes. Ook was op de landelijke websites van de grote politieke partijen niets aangekondigd. Met andere woorden: de grote jongens deden niet mee. Zou dat inderdaad zijn omdat ze Wilders geen platform willen geven, zoals Marijnissen vandaag in het NRC zegt? Of heeft Elsevier gelijk en zijn het allemaal trotskisten?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Italiaans links gaat gezamenlijk de verkiezingen in

Italiaans links hergroepeerd zich (Foto: Flickr/*RICCIO il colore del ricordo inganna)

Italie heeft er een nieuwe partij bij. Onder de naam De Linkse Regenboog doen vier radicaal-linkse partijen mee aan de verkiezingen die op 13 en 14 april plaatsvinden. Het gaat om de Italiaanse Groene Partij (Verdi), de gematigde communisten (PRC), de orthodoxe communisten (PdCI) en Democratisch Links (SD), een afsplitsing van de sociaal-democratische partij met, ironisch genoeg, als doel om heel Italiaans links te verenigen. Samen waren deze partijen in het verleden goed voor een dikke 10% van de stemmen, maar het is maar de vraag of ze dat bij de komende verkiezingen zullen halen. De fusie van de vier partijen is namelijk niet geboren uit samenwerkingszin, maar uit een bittere strijd om electoraal te overleven.

De oorzaak ligt in de eerste plaats bij een verkiezingshervorming die Berlusconi in 2005 doorvoerde, en die verschillende drempels voor kleine partijen opwerpt. Om als onafhankelijke partij in het parlement verkozen te worden moet een partij minimaal 4% van de stemmen krijgen, wat van de bovenstaande partijen eigenlijk alleen voor de gematigde communisten een mogelijkheid zou zijn. Een coalitie van partijen moet minstens 10% van de stemmen halen, en partijen binnen de coalitie minstens 2%. Vooral die laatste regel wordt gezien als een truc van Berlusconi om zijn tegenstanders uit te schakelen, omdat met name de voormalige Olijfboomcoalitie veel kleine partijen bevatte.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Meest nutteloze EU-instellingen: kandidaat 1

De vlaggen van de EU (Foto: Flickr/miss goose)

De komende weken stelt GeenCommentaar een top 5 samen van de meest nutteloze Europese instellingen. Deze week de eerste kandidaat: het Europees Bureau voor de Grondrechten.

Een Bureau voor Grondrechten, hoe kun je dát nou nutteloos vinden, hoor ik lezers denken. Er is echter een aantal argumenten in stelling te brengen dat aantoont dat het Bureau niet alleen nutteloos, maar zelfs gevaarlijk zou kunnen zijn voor het verdedigen van mensenrechten in Europa. Ik zal hieronder een aantal noemen.

Slechte start
In de eerste plaats de wijze waarop het Bureau tot stand is gekomen. Het is feitelijk een opvolger van het eerdere Europees Waarnemingscentrum voor Racisme en Vreemdelingenhaat in Wenen. Dit centrum is de afgelopen jaren vaak onder vuur komen te liggen. Het werd gezien als weinig effectief en politiek gemotiveerd, helemaal nadat, onder druk van lidstaten, een rapport over antisemitisme door moslims onder de pet werd gehouden (na boze reacties van onder andere Joodse organisaties werd het alsnog gepubliceerd). Extra genant was het natuurlijk, toen in gastland Oostenrijk de partij van xenofoob pur sang Jörg Haider aan de macht kwam.

De EU wilde dus wel van het beschadigde centrum af. Maar Oostenrijk vond dat zij recht had op een Europees Agentschap, waardoor min of meer als compromis het Bureau werd opgericht, zonder duidelijk mandaat.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Karel de Gucht in 2009 Europees Commissaris

Vlag EU (Foto: Flickr/opendemocracy)En hops, de eerste invulling van de Europese Commissie na de Europese verkiezingen van 2009 is bekend. Vandaag werden namelijk de poppetjes van het kabinet-Leterme in België bekend, en daar wordt en passant bijgezegd dat Minister van Buitenlandse zaken Karel de Gucht in 2009 Louis Michel zal opvolgen als de Belgische Europees Commissaris. Dat is overigens typerend voor het verschil in politiek in België in Nederland. In Nederland zou geen kabinet er over peinzen een politicus zo ver van te voren tot Commissaris te kronen zonder het parlement zelfs maar te hebben geraadpleegd.

De Gucht is in België een populaire, maar niet onomstreden politicus. Hij verzette zich in het verleden tegen het migrantenstemrecht, maar is aan de andere kant een fel bestrijder van het Vlaams Belang, die hij eens als “mestkevers” omschreef. Daarnaast bestreed hij de rechtervleugel in zijn eigen partij, wat leidde tot verwijdering van prominent Hugo Coveliers (die De Gucht vergeleek met een “Albanese maffiabaas“) en later het uit de partij stappen van Jean-Marie Dedecker, wiens eigen partij nu een geduchte concurrent voor het Vlaams Belang geworden is. Dedecker beschreef De Gucht later als “een onmens“.

Ook het ministerschap van De Gucht was niet zonder incidenten. Zo wist hij een hoop diplomatieke irritatie tussen Nederland en België te genereren door Balkenende onder andere “extreem stijfburgelijk” te noemen. Ook wist hij oud-kolonie Kongo dusdanig te beledigen, dat deze haar ambassadeur terugriep en de houding van de minister vergeleek met die van “Kuifje in Afrika“. Het moge duidelijk zijn: waar De Gucht verschijnt volgen al gauw harde woorden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Links wint lokale verkiezingen Frankrijk

Franse vlag (Publieke domein)

Het zijn niet alleen de Spaanse socialisten die vandaag een feestje vieren. Ook hun Franse collega`s kunnen met enige tevredenheid terugkijken op de lokale verkiezingen van gisteren, waarbij zowel burgemeesters als gemeenteraadsleden konden worden gekozen. Met 47,5% van de stemmen tegen 40% voor Sarkozy`s UMP wisten de socialisten de president een gevoelige politieke nederlaag te bezorgen.

De Franse Parti Socialiste zal in de grote steden Parijs, Lyon en Lille de burgemeestersplek vrijwel zeker behouden, en veroverde daarnaast belangrijke plaatsen als Rouen, Caen, en Straatsburg. Ook in voorheen UMP-bolwerken als Marseille en Toulouse maakt de PS een kans in de tweede ronde, onmdat de achterstand tot de rechtse tegenkandidaat miniem was.

Hoewel het om plaatselijke verkiezingen gaat, kan deze uitslag wel degelijk beschouwd worden als een teken van de tanende populariteit van Sarkozy. De Fransen houden hem verantwoordelijk voor een kwakkelende economie, stijgende prijzen en nare hervormingen. Bovenal nemen ze hem kwalijk dat hij bij dit alles meer aandacht lijkt te hebben voor zijn nieuwe liefde Carla Bruni dan voor de staat van het land. Kennelijk hechten de Fransen erg aan de oude presidentiele traditie van maitresses in plaats van een openbare echtscheiding gevolgd op haastig huwelijk zoals Sarkozy heeft gedaan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoera! Vrouwen in Nederland verdienen minder

Feminist shirt (Foto: Flickr/rrho)

Een schokkend persbericht van de FNV: uit onderzoek van het Internationaal Verbond van Vakverenigingen (IVV) (.pdf) is gebleken dat vrouwen gemiddeld 18% minder verdienen dan mannen voor hetzelfde werk. Dat is hoger dan het wereldwijde gemiddelde van 16%. Iets waar een beschaafd mens (m/v) zich anno 2008 behoorlijk kwaad om zou moeten maken, behalve als ze voor Elsevier schrijven natuurlijk. Dat spreekt boekdelen over de slechte situatie van de emancipatie in Nederland, zou je zeggen. Maar is dat eigenlijk wel zo?

FNV-vakbondsvoorzitter Agnes Jongerius wijt het grote verschil vooral aan het feit dat in Nederland vrouwen bijzonder veel in deeltijd werken, wat (per uur) relatief slechter betaald wordt dan voltijdswerk. Dit is echter maar een deel van het verhaal, wat duidelijk wordt als je bijvoorbeeld kijkt naar een vergelijking van de cijfers van heel Europa.

Dan zie je dat landen met hoge verschillen in betaling vooral notoir vrouwonvriendelijke landen zijn als Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Noorwegen, Zweden en Finland. Landen die juist een erg klein verschil hebben zijn superprogressieve en geëmancipeerde landen als Ierland, Frankrijk, Roemenië, Griekenland en, eh, Malta.

Het zal duidelijk zijn dat deze cijfers niet kloppen met onze perceptie van de betreffende landen. Hoe is het mogelijk dat feministisch walhalla Zweden aan de onderkant scoort, terwijl het nare aardsconservatieve eilandje Malta het het beste doet?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ter Horst grootste bondgenoot SP

Jan Marijnissen (Foto: Arnoud Boer)Arme Guusje ter Horst. De minister van Binnenlandse Zaken kan het niet gemakkelijk hebben de laatste maanden. Gedoe over de Antillen. Slaande ruzie over de nieuwe CAO met de politie, die haar waarschijnlijk niet nog eens een gunst zullen verlenen. En dan blijkt ze ook nog eens één van de minst populaire bewindspersonen van het kabinet. Tropenjaren zijn het.

Maar gelukkig is er één groep mensen in de samenleving die, zij het stilletjes, wèl juichen om de minister: de SP. Want er is niemand die de partij van Marijnissen de laatste tijd zoveel gratis positieve media heeft gegeven als Ter Horst.

2007 was geen goed jaar voor de SP. De partij kreeg te maken met een hoop interne problemen: massa’s raadsleden en statenleden die opstapten, de affaire Yildrim, een interne roep om meer democratie (al bleef die in grootte nogal mee te vallen) en, als gevolg van al die problemen, een hoop negatieve media-aandacht. De partij duikelde dan ook in de peilingen en moest dit jaar voor het eerst sinds zij haar ledental openbaar maakt afsluiten met een verlies aan leden.

Gelukkig was daar Guusje ter Horst. Die maakte in 2007 bekend dat zij de afdrachtsregeling van de SP wilde aanpakken. Dat was al een grote stommiteit, veel partijen hebben een afdrachtsregeling, zij het geen enkele een zo extreme als de SP. Had Ter Horst gezegd dat zij naar afdrachtsregelingen in het algemeen wilde kijken, was er geen vuiltje aan de lucht geweest. Maar doordat zij zich specifiek en uitsluitend op de SP richtte was het voor die partij wel héél gemakkelijk om het te spinnen als een gefrustreerde PvdA-minister die de grootste electorale concurrent een loer wilde draaien. Vooral ook omdat Ter Horst zich niet richtte op bijvoorbeeld daadwerkelijk twijfelachtige delen van de regeling (met name dat over het bedrag dat aan de SP wordt uitgekeerd geen inkomstenbelasting wordt betaald) maar uitsluitend op het feit dat de salarissen van SP-volksvertegenwoordigers direct op de partijrekening worden overgemaakt. Geen kiezer die je kunt uitleggen waarom dat nou specifiek zo erg is. Zo maakte Ter Horst het voor Marijnissen wel erg gemakkelijk om haar te beschuldigen van machtsmisbruik.

Vorige Volgende