Correspondent in Ecuador (10) – Van Protest naar Carnaval
Verloren continent
Het is enige tijd stil geweest rondom de correspondent uit Ecuador maar dat was puur uit publicitaire overwegingen.
Ik hoopte op smeekbedes en verzoekjes voor nog een avontuurtje of nieuwtje uit Zuid-Amerika maar toen die uitbleven heb ik besloten om toch maar weer de pen op te pakken en de trouwe Sargasso lezers wat over het verloren continent te vertellen.
Want dat zijn we tegenwoordig. Alle aandacht gaat uit naar Afrika omdat daar de ellende nog groter is. Zuid-Amerika is relatief goed af en de armoede is niet schrijnend genoeg meer om belastingcenten aan te verspillen. Mensen sterven hier niet van honger en dat is reden genoeg voor alle ontwikkelingsprojecten (zowel Nederland, Denemarken, Noorwegen als Canada) om zich terug te trekken. Dat het millieu, de gezondheidszorg, educatie etc. nog altijd zeer zwak ontwikkeld zijn en volledig afhankelijk zijn van buitenlandse hulp doet er niet meer toe (slechts de Duitsers, Fransen, de USA en Japan blijven nog over wat betreft grote geldschieters).
Extreme armoede bestrijding heeft prioriteit en dus worden de activiteiten naar Afrika verlegt. Daar is wat voor te zeggen, maar het laat Zuid-Amerika wel helemaal alleen achter en daar zijn ze nog lang niet klaar voor. Bovendien zijn de criteria om te vertrekken zeer discutabel. In Quito mag het dan zeker onnozel lijken om nog geld naar Ecuador te sturen vanwege het zeer hoge gehalte aan dikke vette nieuwe 4-wheel vehicles, daarbuiten is de armoede nog altijd overal aanwezig en de indianen in de Andes en Amazone leven nog altijd onder erbarmelijke omstandigheden.
Tussen neus en lippen door beschuldigde Uribe ook nog eens het Ecuadoriaanse leger van corruptie en dat kon al helemaal niet door de bocht. Gutiérrez is zelf namelijk afkomstig uit het leger, hij is kolonel buiten dienst, dus hij laat niet over zijn vriendjes en zijn eigen verleden zeiken. Hij begon een diplomatieke offensief en eiste dat Uribe zijn beschuldigingen terug nam totdat er duidelijk en helder bewijs bestond dat de raket daadwerkelijk uit Ecuador afkomstig was. Dat was allang duidelijk want de CIA, die zeer actief is in Colombia, had al in een voorlopig rapport bevestigd dat de raket lang geleden, in 1977, aan het Ecuadoriaanse leger verkocht was.

Het is een eindje weg dus met een weekend redt je het niet. Ik dacht dat het geen probleem zou zijn daar het allemaal aardige en schappelijke mensen lijken, maar dat had ik dus verkeerd gedacht. Gelukkig is mijn coördinator mijn baas niet en mijn baas is gelukkig wat relaxeter en laat me alsnog gaan.
Meestal met het zelfde resultaat, na een minuutje of 5 werden ook daar de poorten gesloten en kon het hele kat en muis spelletje opnieuw beginnen. Een half uur voor de wedstrijd stonden er dus nog altijd vele duizenden mensen buiten en die begonnen allemaal behoorlijk pisnijdig te worden en de politie zag het ook allemaal niet meer zitten en gaf ronduit toe dat het een behoorlijk zootje was. Vijf minuten voor de wedstrijd ging er opeens nog een poort open en het werd een flinke veldslag om nog binnen te komen. De politie probeerde de poorten weer te sluiten maar er waren simpelweg te veel mensen die er tegenaan duwden zodat er alsnog een hoop mensen als een chorizo het stadion in geperst werden.
Niet dat de guerrilla’s (ELN en FARC) lievertjes zijn, dat zijn ook een stel klootzakken die hun linkse/marxistische/Gevarristische ideologie al lang verruild hebben voor narco-trafico en alle maffia praktijken die daarbij komen kijken (afpersing, ontvoeringen, etc). Zoals je waarschijnlijk ook weet, geeft de VS heel veel geld aan Colombia voor militaire steun om de paramilitairen en de guerrilla te kunnen bestrijden en zo de cocaine productie aan banden te kunnen leggen. Het merendeel van de steun is militair en slechts weinig geld is weggelegd voor ontwikkeling en sociaal-economische zaken. Vooral de buurlanden (Venezuela, Peru, Brazilie en Ecuador) maken zich hier zorgen over omdat ze bang zijn dat het probleem zich verplaatst of uitbreidt. Nu blijkt dat sinds de VS deze massale steun geven (ik geloof anderhalf miljard dollar in 3 jaar) het leven alleen maar onveiliger is geworden in Colombia. Stierven er 3 jaar geleden nog 14 mensen per dag door narco geweld, nu zijn het er 20 geworden.