Dimitri Tokmetzis, auteur op Sargasso

Stel je voor. Je zit in het weekend even lekker rustig op de bank. De kinderen spelen braaf met hun lego. De koffie pruttelt in de kan. Ineens valt Caroline Tensen met een cameraploeg binnen, pakt een van je kinderen op en begint die voor de camera’s te knuffelen.

Als je ten zuiden van de Sahara woont is de kans groot dat je je een dergelijk bezoekje zal moeten laten welgevallen. Een stoet aan Nederlandse ‘ambassadeurs’ staat klaar om tranen te plengen over jouw vreselijke levensomstandigheden. En denk maar niet dat je nee kan zeggen tegen al dat geknuffel en gepluk van de Borsato’s, De Mollen en Van Vliets van deze wereld. Als ze er weer zo’n huiluurtje op de Tros aanbreekt, zap je gewoon weg.

Maar onderstaande poster kon ik niet vermijden, omdat ik er dagelijks langs loop op weg naar mijn werk.

Wat zien we hier nu? Wat wil deze poster zeggen?

Ik zie een voor mij onbekende mevrouw (inmiddels weet ik dat het model Kim Feenstra is, silly me) die zwoel (of is het boos) in de camera kijkt. Haar haardracht en gebrek aan kleding suggereren dat ze ergens in Afrika een kindje van straat heeft geplukt. We weten natuurlijk allemaal dat de fotoshoot waarschijnlijk ergens in een studio in Weesp heeft plaatsgevonden. Het kindje zal vermoedelijk uit de Bijlmer komen. Het arme ding kijkt wel wat zielig, of in ieder geval erg serieus. Zou ze hem hebben geknepen? ‘Nee Kim, ik moet meer verdriet hebben,’ brult de ongeduldige fotograaf. ‘Kun je Wesley niet even een beetje stimuleren?’ Kim ziet er in ieder geval erg professioneel uit. Nou ja, je kan nog betogen – met enige fantasie – dat Kim het armoededrama expressief weet neer te zetten. Ik, ondertussen, ben bij voorbaat al vergeten waar ik mijn geld naartoe moet maken en eerlijk gezegd wil ik het niets eens weten.