Ten overstaan van tientallen texelaren plukte landbouwminister Gerda Verburg (CDA) de borst van een zojuist vergaste gans kaal. Met een ambachtelijk mes sneed zij vervolgens de ganzenborst open. “Mag ik het hart eten?” vroeg Verburg. Kort daarop stopte de minister een bloederig stuk ganzenhart in haar mond. Nadat ze het geheel had opgegeten veegde ze haar bloedrode druipende vingers af met een tissue en verklaarde tegenover de toegestroomde pers dat het absoluut verrukkelijk was. “Het lijkt een beetje op sushi en is rijk aan eiwit” aldus Verburg die onderwijl een taai ganzenpeesje tussen haar kiezen verwijderde. Met dit gebaar wilde de landbouwminister de omstreden ganzenvergassing op Texel steunen.
Néééé… dat wat hierboven staat is natuurlijk helemaal niet waar en ook nog eens nooit gebeurd. Verburg is onschuldig in deze. Maar als je ‘minister Gerda Verburg’ vervangt voor de ‘Canadese gouverneur Michaelle Jean’ en het ‘ganzenhart’ voor een ‘zeehondenhart’ en de ‘omstreden ganzenvergassing’ voor ‘omstreden zeehondenjacht’ dan klopt het weer wel! Kijk maar: Gov. Gen. eats piece of raw seal heart in Nunavut met als bonus: de Foto des Tages.
Met het eten van een rauw zeehondenhart is natuurlijk niks mis, met het doden van zeehonden door lokale Inuït (zelfs om een beetje bij te verdienen) is evenmin iets mis. Maar met steun aan een staatsgesubsidieerde wrede massaslachting op grond van valse voorwendselen van zogenaamde populatieregulatie is natuurlijk wel wat mis.
“Ze worstelen enorm met het onderwerp. Ze hebben gemerkt dat de centralistische aanpak van bovenaf niet werkt. Dat hard-tegen-hard averechts heeft gewerkt. Dat het niet helpt als Sarkozy de banlieue inloopt en iemand voor klootzak uitmaakt.” (DePers)
Mohamed Mahdi, PvdA gemeenteraadslid in Amsterdam exporteert het Nederlandse integratiebeleid naar Frankrijk dat daar welwillend tegenover staat. In de Franse voorsteden zit de overheid al wat langer op de ramkoers die de populaire volksmenner Wilders hier in Nederland ook voorstelt: bevolkingsgroepen buitensluiten en keihard optreden. En u raadt het al: dat werkt niet. Het geweld verergert, de frustratie groeit en onveiligheid blijft. Poldermarokkaan Mahdi reikt zijn Franse collega’s nu de hand om ze te onderwijzen in typisch Hollandse waarden: begrip tonen, de dialoog zoeken en het hanteren van de menselijke maat.
![[grootste versie]](http://www.thumbprojects.com/files/gimgs/1_poster2.jpg){kind=link}