“De vakbeweging stelt zich volstrekt onverantwoordelijk op, door alleen maar de belangen van werknemers van boven de 50 te behartigen. De werkgevers zijn alleen maar bezig met de belangen van die paar grote bedrijven die bij VNO/NCW zijn aangesloten en die in de rij staan te bedelen voor staatssteun”.
Bas Jacobs is hoogleraar economie en overheidsfinanciën aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Een relatieve jonkie nog, die in 2002 promoveerde, maar sindsdien wel een bliksemcarrière maakte. Jacobs was een van de zes economen die door Wouter Bos om advies werd gevraagd inzake de huidge crisis en dus leggen zijn analyses wel enig gewicht in de schaal, mag je verwachten. Temeer omdat hij al meteen na Prinsjesdag grote vraagtekens plaatste bij de houdbaarheid van de Miljoenennota en de naar zijn mening veel te optimistische toon daarin.
In Buitenhof (v.a. 18:40) voegde Jacobs daar gisteren nog wat uitroeptekens bij. Zijn scherpe toon richting sociale partners, die met hun milardenverslindend sociaal akkoord de kabinetsbesprekingen hinderlijk voor de voeten lopen, is toch wel opmerkelijk. “Men neemt in het geheel geen aandeel in het oplossen van de huidige problemen. Als je noodzakelijke maatregelen alleen maar uit de weg gaat, dan ondermijnt dat alleen nóg meer het vertrouwen van burgers en bedrijven in het herstel van de economie”.
De politiek moet hier standvastig optreden. Want de vakbeweging bepaalt niet wat er moet gebeuren in dit land, aldus deze eigenzinnige econoom
“In hoeverre doet eerlijkheid ertoe. Het leven is niet eerlijk”…”Liever de vijand uitschakelen dan dat onschuldige burgers het slachtoffer worden” (Tobias Schutte).
“De situatie is er zó gespannen. Onze mannen zijn doodsbang voor die bermbommen” (Maurice Schonk).
Beiden zijn F-16-piloten die regelmatig op missie gaan naar Afghanistan. Daar verzorgen vier Nederlandse ‘Vipers’ permanent voor luchtsteun aan de NAVO-grondtroepen en daarbij wordt op vrijwel iedere vlucht wel met scherp geschoten op Taliban-strijders. Voor het eerst krijgen we in EénVandaag beelden te zien van Nederlandse luchtbombardementen met de inmiddels bekende serious gameplay-beelden van gebouwen die met lasergeleide wapens in de as worden gelegd.
Het wordt er niet bij gezegd door de EénVandaag-presentator, maar het is duidelijk dat dit item met grote zorgvuldigheid is ingestoken door Defensie. Dit alles onder strakke regie van het ministerie, vermoed ik. We zien hoe gebouwen en personen met grote precisie door de F16’s op de korrel worden genomen en dat van 3 kilometer hoogte.
Op aanwijzing van verkenners op de grond worden de lopen gericht op de verzetshaarden. Soms gaat het nét niet gierend fout. Zoals een man die op een weg met een brommer staat te klooien. Is ie bezig daar een bermbom te plaatsen? Nee!
Maar net op tijd blijkt dat de goede man vergeefs trachtte zijn bromfiets te starten. Één kleine misrekening en vanaf grote hoogte was het vuur op hem geopend….
“We streven niet naar onafhankelijkheid. Waar het ons om gaat is behoud van de Tibetaanse cultuur, in een zekere mate van autonomie binnen China zelf” (Dalai Lama).
Op 10 maart is het exact 50 jaar geleden dat Tibet definitief zijn onafhankelijkheid verloor en de Dalai Lama inderhaast naar India moest vluchten. Om tot op de dag van vandaag nimmer terug te keren in zijn geboorteland. De spiritueel leider in ballingschap heeft steeds gepleit voor de vreedzame middenweg-benadering: geen onafhankelijk Tibet, maar autonomie binnen China. De Chinese bezetters voerden en voeren daarentegen een beleid van harde repressie door en ze blijven de Dalai Lama daarbij afschilderen als een onruststoker, die slechts uit is op een onafhankelijk Tibet.
Ook na 1959 heeft het westen Tibet in de steek gelaten, door het land niet als onafhankelijke staat te erkennen. Nu is het te laat: miljoenen Chinezen hebben het land gekoloniseerd en in meer en meer steden vormen de Tibetanen al een minderheid. Even gloorde er hoop, toen in de aanloop naar de Olympische Spelen in Beijing wereldwijde aandacht kwam voor het lot van de Tibetanen. Daarna zakte de internationale aandacht weer even snel weg en nu gaat de Chinese repressie weer onverminderd door.
Neem even de tijd voor het schrijnend beeld dat in deze documentaire (Dalai Lama: 50 years after the fall ) wordt geschetst van een volk dat na 50 jaar onderdrukking in hevige doodsnood verkeert. De Dalai Lama: “We maken nu als volk met een eeuwenoude cultuur een doodvonnis mee”.
Je moet het lef maar hebben. Om nog vóór je als (vervangend) Tweede Kamerlid bent geïnstalleerd, al ongezouten kritiek te uiten op de handel en wandel in dit parlementair paradijs. Mathieu Heemelaar, die in de startblokken staat om Naima Azough (met zwangerschapsverlof) tijdelijk als Kamerlid van GroenLinks te vervangen, die flikt het wel.
De huidige fractievoorzitter in de stadsdeelraad Amsterdam-Westerpark – en tevens docent aan de Haagse Hogeschool – mocht onlangs al even als ‘stagiaire’ in de Kamerbanken plaatsnemen en wist niet wat hij meemaakte. Op zijn hyves-blog deed Heemelaar, fervent homo-activist, een week geleden al verslag van zijn eerste ervaringen. En die liegen er niet om: “Zelden zag ik zo’n ongedisciplineerd zooitje. Er was een vooraanstaand lid van de PvdA, die gedurende het hele vragenuur onbeschoft met iedereen in de zaal grappen aan het maken was, en vrijwel het volle uur met zijn rug naar de voorzitter en het debat gekeerd stond.” Nee, namen wil hij niet noemen (heel verstandig Mathieu)….
Gekwetter
Wat Heemelaar meemaakte kun je afdoen als gewenning, maar de man heeft helemaal gelijk. Op tv lijkt het allemaal best ordelijk te verlopen in de plenaire zaal, en voor de treurbuis is alles best goed te verstaan. Maar in de zaal zelf is het een gekwetter van jewelste, zo weet ik uit eigen ervaring. Terwijl vooraan een debat gaande is, kan het rustig gebeuren, dat in de Kamerbanken daarachter luidruchtige mini-bijeenkomsten plaatsvinden. Heemelaar: “Voorzitter Gerdi (Verbeet – red) verzuchtte tot twee keer aan toe dat zij gesprekken in de zaal soms woordelijk kon volgen, hetgeen toch niet de bedoeling kon zijn. Op TV hoor je dat geklets niet zo, in de zaal komen de sprekers (versterkt!) nauwelijks boven het geroezemoes uit.”
““Het is fout om de politiek te reduceren tot het brave slaafje van de economie. Juist dat heeft de kredietcrisis mogelijk gemaakt. Het blinde vertrouwen in de economische rationaliteit bracht ons op de rand van de afgrond.”
Economen lukt het maar niet om greep te krijgen op de ware omvang van de crisis, zo stelt Frank Ankersmit, hoogleraar intellectuele en historische geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen, in een gespierde bijdrage in Trouw.
Deze voormalige VVD-coryfee, die inmiddels de partij de rug heeft toegekeerd, is fel gekant tegen de leidende rol van economen ten koste van de politieke verantwoordelijkheid. Dat ‘die naïeve neoliberale sufferds’ van de VVD dat nog steeds nastreven, kan op zijn hoon rekenen. Economen hollen volgens de historicus keer op keer achter de feiten aan. De almaar verkeerde inschattingen van het Centraal Planbureau spreken volgens hem boekdelen.
Waarom economen zo matig presteren? Oorzaak is dat de economie, anders dan ’echte’ wetenschappen als de natuur- of scheikunde, werkt met vereenvoudigingen van de werkelijkheid: “Allerlei historische, culturele, psychologische, sociologische, institutionele en politieke factoren worden in de economie welbewust niet, of onvoldoende verdisconteerd”. Breekt er een crisis uit die ook die andere factoren triggert, dan is de economische ’wetenschap’ hulpeloos: “En eerder een bron van nieuwe inschattingsfouten dan van betrouwbare inzichten”.
“”This is the first time that being a Darwin – or a Steve – has paid off!…This came to me for reasons entirely beyond my control. I appreciate the honor, but I realize that I’m just a vessel for the name(s) that I carry.”
Dr. Steve Darwin (nee, geen familie van Charles), professor in de ecologie and evolutionare biologie aan Tulane University in New Orleans, kan er de humor er wel van inzien. Het kostte de organisatoren de nodige hoofdbrekens, maar is hen gelukt om een Darwin én Steve als duizendste wetenschapper in te schrijven in hun actie tegen de stijgende aanhang van het creationisme in de VS.
Het National Center for Science Education is al in 2003 deze ludieke actie gestart. Project Steve, genoemd naar de inmiddels overleden Stephen Jay Gould, een fervent NCSE-supporter en tegenstander van het creationisme.
Men maakte het zich extra moeilijk door alleen wetenschappers met de naam Steve, Stephanie (of daarop gelijkende namen, samen ongeveer 1 procent van de Amerikaanse bevolking) op te nemen in het anti-creationismepamflet.
Dat een Darwin nu ‘Steve #1000’ is geworden, zal niet geheel toeval zijn. Maar het komt wel mooi uit dat hij ook uit Louisiana komt. Daar werd in 2008 een wet van kracht die leraren notabene het recht geeft om in het onderwijs met creationistische flauwekul de evolutietheorie in diskrediet te brengen.
Aan die kant van de grote plas is het allemaal nog een paar graadjes erger gesteld.
“Ik zit nu samen met 44 andere mensen opgesloten op de meest onaangename plaats van de wereld. En dat voor de komende 9 maanden, waarvan 6 maanden lang in duisternis. Want vanaf eind maart wordt het ook overdag niet meer licht.”
Aldus een nog redelijk opgewekt klinkende Erik Verhagen, de eerste Nederlander die gaat overwinteren op de geografische Zuidpool. De plek ook waar een kompas volkomen waardeloos is, omdat alle richtingen er naar het noorden wijzen. Na de semi-speleologische spielerei van Alex en Maxima is het nu menens met het Ice Cube project: een waarlijk barre zoektocht naar het bestaan van minuscule kosmische deeltjes (neutrino’s) in de diepe ijslagen van Antarctica.
Erik gaat het Nederlandse volk per weblog op de hoogte houden van zijn bevindingen, al is het dan maar eens per 14 dagen. De recente crash van twee satellieten is debet aan de gebrekkige communicatie-mogelijkheden: “Voor ons een erg ongelukkige ruimtebotsing”.
Maar de jonge wetenschapper, die naar eigen zeggen min of meer per toeval het project inrolde, houdt de moed er nog in stevig en schept mogelijk hoop uit de secundaire verblijfscondities gedurende die kille en donkere maanden: “Ik werk veel samen met een Franse vrouw, die ook als eerste Franse vrouw gaat overwinteren”. Gedeelde smart is alvast halve smart.
Mogen we af en toe ook eens wat zelfonderzoek plegen? Ik vind van wel. Zeker nu we een paar massieve VN-veren in onze reet hebben gestoken gekregen, mag de vraag worden gesteld: is dit een journalistiek weblog of maken we ons hier ‘schuldig’ aan een als infaam gekwalificeerde soort ‘burgerjournalistiek’ (whatever that may be)? Of is er wellicht zoiets ontstaan als ‘blog-journalistiek’?
Laatst merkte een van mijn mede-redactieleden op dat Sargasso geen journalistieke weblog is. Ik ben het hartgrondig met hem oneens: voor zeker 90 procent wordt hier journalistiek bedreven. Noem het new-journalism voor mijn part. Mijn stelling is een impliciete uitnodiging tot polemiek.
Journalistiek is een zaak van feiten vergaren, rangschikken en in leesbare vorm presenteren. Een zaak van checks and balances. Wat doen wij hier dagelijks? Toch niet anders dan dat? Er is uiteraard een verschil tussen de presentatie van hard nieuws en de beschrijving van achtergronden en opinies. Maar im grossen Ganzen tellen toch de feiten steeds als fundament, waarop men zich baseert. Checks and balances dus. Even los van de amuse en satire, die zich in de marge van deze processen bevinden. Maar dat is bij kranten en andere journalistieke media niet anders…
Checks and balances
B – Die koffie is hier echt niet te zuipen…automatentroep, gedver!
R – Ho ho Wouter, effe dimmen hé….geen schuttingtaal
JP – Heren, heren! Allemaal effe dimmen! Wouter, vanaf nu wordt het oploskoffie, we moeten het goede voorbeeld geven.
R – Die thee, moet dat nou echt? Twee glazen uit een zakje?
B – Ja André! En als je nog één keer dat H-woord in je strot neemt douw ik die hele schaal mariakaakjes er achteraan!
JP – Jongens wat doen we nou met die CBS-cijfers…het wordt allemaal alleen maar erger
R – Als jullie maar afblijven van die zondagssluiting….
B – Ja hoor, ons land gaat naar de ratsmodee en meneer wil het MKB helemaal laten verzuipen. Doe maar even een paar schietgebedjes, zullen we straks nodig hebben…
JP – We moeten gewoon het hoofd koel houden en wat verzinnen. Wouter, kun jij niet wat boekhoudkundige trucs uit de kast halen en een paar miljard vrijmaken? Extra investeringen enzo hier en daar, plannen naar voren halen….gemeenten en provincies uitknijpen…
B – Kan, maar eerst even alle ministeries kaalscheren….even zien wat die nog op de plank hebben liggen….ik kan niet blijven poenscheppen.
R – …kunnen we die JSF’s niet gewoon afbestellen?….en de AOW naar 75 jaar en de hypo…
JP – Nu is het afgelopen André! Ga jij maar even buitenspelen nu…we roepen je wel als we eruit zijn.