Overzicht

Bianconero

215 Artikelen
2 Waanlinks
478 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Woord van het jaar is niet bokitoproof

, door

Duyvendakken, obamania, paktaks, nahuwelijk en horroropa, lifehacking, wiiën, smirten, zwemboerka en algenkerosine. Een greep uit de groslijst van de honderd leukste, mooiste, belangwekkendste of kenmerkendste nieuwe woorden, bij elkaar geharkt door Van Dale-hoofdredacteur en ‘wordwatcher’ Ton den Boom. Bosbank, nahuwelijk en rokerskerk, ook al nieuwe woorden die mogelijk voldoende houdbaarheid bezitten, om in de dikke Van Dale te worden opgenomen.
Maar het woord van het jaar werd ‘swaffelen’, en dat vooral omdat een ons allen bekend weblog dit geintje onder haar bezoekers pushte tijdens de internetverkiezing, die de afgelopen twee weken plaatshad. Liefst 57 %, tegen 12 % voor de nummer twee: ‘wiiën’. In ieder geval weten nu veel GS-reaguurders dat er zoiets als een Genootschap Onze Taal bestaat.
Onderwijl zien we op de journaals eindeloos vaak dat youtube-filmpje langskomen van de piemelzwaaier tegen de Taj Mahal. Een trendy dingetje dus en als woord eerder puberdialect. Ik schat dat tijdens het Brabantse en Limburgse carnaval heel wat zal worden afgeswaffeld, maar daarna is dit woord net zo hard weer uitgeluld. Gaat dus dezelfde kant op als de nummer één uit 2007: bokitoproof, allang weer in onbruik geraakt. Swaffelen, gewoon een lelijk woord ook. Duyvendakken bekt een stuk lekkerder en gastroseksueel is zeker een blijvertje. En waar is wiettop eigenlijk gebleven?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het 8e scenario | Geen lijdensweg maar wél een glorieuze wederopstanding

, door

Het was feest afgelopen ‘goede’ vrijdag. Zeven jaar Sargasso inclusief party-bashing van de buren, roodgloeiende servers en invasies van overstekende reaguurders. Ik zag het allemaal gebeuren met een grieperig lijf en weinig gevoel voor feestvreugde. Ik las de feestrede die Carlos wijdde aan zijn jarig geesteskind en spelde de zeven toekomstscenario’s, die er werden opgedist. Magere jaren of juist vette jaren, die aan zouden breken? Bloggen nog wel van deze tijd? Met z’n allen gaan twitteren? IJlde ik of stond er wat ik las?
Stond ik aan het graf van een community waarvan ik nog maar enkele maanden deel uitmaak, of staat hier iets moois te gebeuren? Een weekendje uitziekend de tijd genomen om daar achter te komen. Mijn conclusie: kiezen voor een van de zeven scenario’s zou een volstrekt oneigenlijke keuze betekenen. Want welke optie dan ook, het komt neer op een enorme trend- of stijlbreuk (behoudens uiteraard business as usual, wat neerkomt op stilstand).

Kruiwagen met kikkers

Je kunt Sargasso ook beschouwen als een levend organisme, als een kruiwagen met kikkers die alleen hun eieren op dezelfde plek leggen. Een zoodje ongeregeld met een goed stel hersens, die al dan niet worden ingezet op het juiste moment. Links, rechts, groen, rood of whatever. Vernieuwing begint bij de content, bij de variëteit aan posters.
Het 8e scenario is dan ook simpel: verbreding in personele zin, versterking in technische zin en reorganisatie in redactioneel opzicht. Vrijzinnig nuancerend, polariserend, politiserend en polemiserend en zich van niets en niemand iets aantrekkend. Zonder de lijdensweg te volgen gewoon rond Pasen (of zoveel eerder) de glorieuze wederopstanding vieren van een onweerstaanbaar fenomeen, dat niet onder een enkele blog-definitie te vangen is. Ik heb gezegd.

Quote du Jour

Quote du Jour | Ob-La-Di Ob-La-Da

, door

“We sort of stumbled into things. For instance, Vietnam. Just when we were getting to be well known, someone said to me: ‘Bertrand Russell is living not far from here in Chelsea, why don’t you go and see him?’ and so I just took a taxi down there and knocked on the door.”
Niemand anders dan Paul McCartney is hier aan het woord en wel over de beginjaren van het Beatles-tijdperk én ook om op 66-jarige leeftijd nog even iets recht te zetten in de vele biografieën: Niet John Lennon bracht het politiek engagement de band binnen maar Sir Paul hoogstpersoonlijk. Filosoof Bertrand Russell was in de mid-60’s boegbeeld van het pacifisme en hij bracht Paul op de hoogte van de wreedheden in de Vietnam-oorlog, toen die nog niet de kranten haalden. “I remember going back to the studio either that evening or the next day and telling the guys, particularly John, about this meeting and saying what a bad war this was.”
Lennon was dan wel degene die de protestsongs als Revolution en Give peace a chance op zijn naam heeft geschreven, maar de band als geheel was anti-Vietnam. Vietnamdemonstaties meden John en Paul echter, omdat dit hun optredens in de VS (geen visum) zouden dwarsbomen. Volgens kenners trekt Paul nu wel een erg grote broek aan door te suggereren dat hij Lennon en de Beatles op het spoor van het vredesactivisme heeft gezet. Aan Paul’s songteksten van destijds (zoals de kraker Ob-La-Di Ob-La-Da) was dat in ieder geval niet af te lezen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Krimp én koopkracht, recessie én rentereductie

, door

Jan Ploeter Balkenende bracht het onlangs in zijn gereformeerde grafrede: “Nederlanders hoedt U, wij gaan volgend jaar in een recessie!” Onheil en nóg eens onheil, vindt-ie prachtig. En dat alleen maar omdat het CPB weer een nieuw plaatje voor 2009 heeft ingezongen. Dit planbureau doet dit op gezette tijden en het gekke is: er komt altijd weer iets anders uit. Half jaar geleden was het nog lichte groei, paar maanden later nulgroei en nu dan driekwart procent krimp in 2009! Ai ai, driekwart procent! We gaan met z’n allen naar de kloten, omdat we op het niveau blijven steken van begin 2008! Maar toen hadden we het toch goed hier, was er toch niks aan het handje?
Sterker nog: dankzij krimp en lage olieprijs sprokkelt de koopkracht er in 2009 minstens een procentje bij. En de eerste renteverlaging wordt ons inmiddels ook in de schoot geworpen. Wat nou krimp. Voorzover die er komt betreft dat het economische verkeer, wat hier en daar tot ontslagen zal leiden. Maar het betreft niet de portemonnee van de doorsnee Nederlander. Die verheugt zich op flinke kortingen aan de pomp en op het feit dat eerder prijsdalingen dan prijsstijgingen in het verschiet liggen. Schoorvoetend hebben de banken hun rentes licht neerwaarts aangepast en wie nog even wacht, die kan daar weer voor een 10 jaarshypotheek van 5 procent terecht. Iedereen spaart zich momenteel vanwege ‘naderend onheil’ helemaal suf, de banken zo spekkend met miljarden die op een gegeven moment toch weer moeten gaan rollen. BTW niet omhoog, WW-premie omlaag. Wat nou krimp.

Quote du Jour

Quote du Jour | Slurpen maar

, door

‘De crisis van de Amerikaanse auto-industrie kent drie schuldigen: fabrikanten die voor de easy buck gaan met producten die niet toekomstbestendig zijn, de politiek die de trucks en SUV’s niet durfde aan te pakken, en een consument die met zijn hormonen denkt, in plaats van met zijn verstand’.
Nee, hier geen superdeskundige aan het woord, maar gewoon een bovenmodale columnist met een goed journalistiek geheugen. Het feit dat de drie grote fabrikanten van VS-benzineslurpers (Ford, General Motors en Chrysler) 17 miljard dollar aan steun in de schoot krijgen geworpen (en van Obama nog eens eenzelfde bedrag eisen als hij aan het bewind komt) heeft nogal wat commotie veroorzaakt. Ook internationaal wordt deze stap fel bekritiseerd. Immers, deze fabrikanten zijn tegen beter weten in gewoon bakken blijven bouwen met een kolk in de tank. Lieten zich vervolgens deklasseren door Japanse en Europese merken, die wél doorhadden dat zuinig de trend zou worden.
En dan te bedenken dat dit niet de eerste keer is. Ook na de oliecrisis van 1973 (even nostalgisch terugdenken aan de autoloze zondag van Den Uyl) lieten de Amerikanen het bij een mislukt experiment van ‘compact cars’, om alras weer terug te keren naar de Hummer-tanks en superspacy SUV’s. Misschien zijn Amerikaanse mannen generiek toch kleiner geschapen en dient de grootte van hun mobiel ter compensatie van een en ander. Anders is niet goed te verklaren waarom de zaken zijn gegaan zoals ze zijn gegaan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bos en Zalm moeten ‘onze’ staatsbank inzetten om verhuld bankenkartel open te breken

, door

Onder het mom van ‘gebrek aan vertrouwen en dientengevolge hoge interbancaire tarieven’ blijven de Nederlandse banken hoge rentes berekenen voor zowel kortlopende als langlopende leningen. Ook na een drietal renteverlagingen door de ECB en de vele miljarden die Bos in het bancaire systeem heeft gepompt, blijft de situatie zo goed als onveranderd. De historisch massieve renteverlaging van 0.75 procentpunt van vandaag zal, hoor ik een analist van ABN Amro op de radio zeggen, weinig invloed hebben op de hoogte van bijvoorbeeld een hypotheek van tien jaar vast: ‘Daar bepaalt de kapitaalmarkt de rente en is de basisrente van de ECB nauwelijks van invloed’. Maar is dat wel zo, of is hier sprake van verhulde kartelvorming, waarbij banken onderling de stilzwijgende afspraak hanteren om geen prijzenslag op de markt van hypotheken en investeringskredieten te starten? Om zodoende collectief te profiteren van enorme rentemarges?
Er is een adequate manier om daar achter te komen. Tenslotte heeft minister Bos met de overname van Fortis-ABN Amro een staatsbank gecreëerd en zit de staat nu ook in enkele raden van bestuur van grote banken. Wat ligt er meer voor de hand dan dat Bos ‘onze’ staatsbank (met Gerrit Zalm vanaf januari aan het roer) en zijn invloed bij de andere banken aanwendt, om de grotendeels weggevallen concurrentie weer aan te zwengelen? Met een EU-basisrente van 2,5 % en een door de banken gehanteerde beleningsrente van rond de 6 % moeten er toch wat bellen gaan rinkelen in Den Haag. Op deze manier komt er natuurlijk geen reet terecht van de ECB-policy om de economie aan te jagen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vergeet de AEX en stop je geld in de WWI

, door

Wat moeten al die kleinkapitalisten die, al dan niet verzameld in beleggingsclubjes, alleen nog kunnen kiezen tussen minder en nog minder? De AEX is immers een glijbaan geworden met natte zeep: naar boven klimmen is godsonmogelijk geworden. Dus hier de golden tip: ga in the booze. Het vloeibaar goud uit de Schotse Hooglanden – de Scotch Single Malt Whisky – gaat het helemaal maken. Rendementen van rond de 25 procent en dat in een tijd dat het grootkapitaal aan implosie tenonder dreigt te gaan.

Maar goed dat ik vandaag de radio aanzette, want een dezer dagen hoop ik mijn Icesave-tegoeden terug te ontvangen. En het geld moet dan weer groeien. Er blijkt dus een fervente whisky-liefhebber in het vrome Lisse te zijn die een jaar geleden in zijn eentje deze whisky-beurs heeft opgezet. En inmiddels heeft hij voor een slordige 2 miljoen aan sterke drank in de kluis liggen, toebehorend aan een legertje investeerders. De duurste fles schijnt zo’n 50.000 euro waard te zijn. Oftewel: wat de gek ervoor geeft.

Volgens de man van de whisky-beurs zijn het goede tijden voor een investering, aangezien veel Schotse distilleerderijen niet meer bestaan en hun laatste vaten uit de 50’s en 60’s nu noodgedwongen gebotteld moeten worden. En elders blijkt dit alcoholische nat erg gewild. In India, zo horen wij, is het spul ongemeen populair onder studenten.
Toehappen dus op de WWI, waar voor rond de 1.6 miljoen aan handel te vinden is. En op celebrity parties kun je mooi voor de dag komen met je eigen ‘Whisky Portfolio’, nietwaar. Met een paar duizendjes kom je al een heel end. Een Balblair van 26 jaar oud heb je al voor 109 euro, terwijl die van 33 jaar al 276 euro moet kosten! Mooie diepte-investering dus.

Vorige Volgende