Anti

Altijd leuk als je nietsvermoedend een nieuw album aanzet en je een hele tijd later afvraagt of je per ongeluk het album op repeat hebt gezet, om vervolgens te ontdekken dat het album gewoon drie uur duurt. Het valt in eerste instantie niet op omdat Laraaji’s muziekstukken repeterend en meditatief (of licht-hypnotiserend) van aard zijn. De muziek op het album Segue To Infinity is gemaakt in de jaren 70, vlak voordat Brian Eno in 1978 de muzikant ‘ontdekte‘ die urenlang met gesloten ogen speelde in Washington Square Park. De meeste nummers, waaronder de stukken met de kalimba (een Afrikaanse duimpiano), op Segue To Infinity werden dan weer pas ‘ontdekt‘ nadat de opnames werden gevonden in een opslagruimte en via veiling, vlooienmarkt, eBay en een student in 2021 bij een platenlabel terechtkwamen.

Weer oud spul tot leven gebracht van het muzieklabel Music From Memory (zie eerder deze CT), dit keer een uitgave van “unreleased pieces, sketches and extended jams recorded between 1993-1995” van duo MLO (Peter Smith en Jon Tye), volgens MFM “British electronic pioneers”. Het album Oumuamua is “a collection of music to get lost-in, a wander down the mazed, mirrored corridors of the subconscious.” 

Ik twijfelde even of dit nieuwe album wel van dé Moby was – streamingdiensten gooien artiesten met dezelfde naam nogal eens op een hoop – maar inderdaad: het 2,5 uur durende Ambient 23 is het nieuwste album van Moby. “Made to help anxiety (my own, and hopefully yours, too),” lichtte hij toe, “For 2023 may we all be less anxious (and may we all stop looking for validation from a culture we don’t respect…).”