Krakende, zuchtende, fluisterende, druppelende, fluitende, rinkelende, knetterende en bliepende geluiden, begeleid door meeslepende melodieën, zang en geneurie, en ondersteund door een zware bas of een snelle breakbeat – het is een mooie combinatie. Untold is het derde album van Sophia Loizou.
“Feel like I just swallowed the universe and choked on it and died”, aldus een reviewer van het album Weightless. Ik denk dat dat positief bedoeld is. ‘Every single fish in the pond’ is het openingsnummer van het album waarop Jasss experimenteert met industriële techno.
Het duo Coals heeft misschien wel het meest underwhelming nummer ooit gemaakt over een rave (luister dit nummer vooral ook samen met het lijzige ‘Going to Rave Alone’ dat er op het album aan vooraf gaat). Hun eerste album Tamagotchi is een mix van verveelde zang en dramatische melodie.
Rapper YelloPain legt uit waarom Amerikanen niet alleen voor hun president moeten stemmen maar ook (en vooral) in actie moeten komen voor de verkiezing van de wetgevende macht. Hij maakte deze muzikale les in de trias politica in samenwerking met Desiree Tims die zich voor Ohio verkiesbaar stelt voor het Huis van Afgevaardigden.
Eindeloos repeterende nummers: de een vindt het saai, de ander noemt het hypnotiserend.
Caterina Barbieri gebruikt muziek om tijd en ruimte te vervormen, specifiek de perceptie van tijd van de luisteraar. Op haar nieuwste album Ecstatic Computation creëert ze muzikale patronen die het gevoel moeten geven dat de tijd zowel in beweging is als stilstaat.
De muziek van Patten beukt en bliept en schuurt, soms richting bass, dan weer donkere ambient. ‘Amulet’ staat op zijn meest recente EP Requiem.
Nihiloxica is een live drumensemble dat de Boegandese drumtraditie uit Oeganda samenbrengt met hedendaagse techno.
Johanna Knutsson draait techno en house in clubs, maar ze kan ook dromerige maar toch intrigerende downtempo muziek maken. Dit jaar bracht ze Tollarp Transmissions uit, waarvan ‘Vramsam’ het openingsnummer is. Het album is een verzameling herinneringen aan haar jeugd in een Zweeds dorpje, waar een schaduwrijk bos voorbij marcheert, sterren haar toezingen en takken ritmisch tegen het keukenraam slaan.
Katharina Ernst noemt zichzelf een ‘multidisciplinary drummer’ – naast haar drumset gebruikt ze drumsynthesizers, gongs, tamtams en andere kleine percussie-instrumenten, en een kalimba (duimpiano). De muziek is veel interessanter dan je (misschien) zou verwachten met enkel percussie. Of misschien komt dat doordat “polyrhythms are an interesting political issue”, zoals ze zelf zegt. Dit nummer opent haar debuutalbum Extrametric.
Carla dal Forno’s stem klinkt wat verveeld, haar muziek kabbelt sloom voort en misschien was ze beroemder geweest als ze in de jaren ’80 had kunnen optreden. Goed te pruimen voor wie zich in een prettig-melancholische gemoedstoestand bevindt, niet aanbevolen voor wie zich lamlendig voelt. Het nummer ‘Took a long time’ is de eerste single van het binnenkort te verschijnen tweede album Look Up Sharp.