Amsterdamse grachtengordel wordt Werelderfgoed

Unesco maakte vandaag bekend dat de Amsterdamse grachtengordel op de Werelderfgoedlijst wordt geplaatst. Het Werelderfgoedcomité kwam deze week in Brazilië voor de 34ste keer bij elkaar. In totaal staan er nu 904 culturele en natuurlijke locaties op de Werelderfgoedlijst.

Op de Werelderfgoedlijst staat de Amsterdamse grachtengordel nu als volgt omschreven:

Seventeenth-century canal ring area of Amsterdam inside the Singelgracht
The historic urban ensemble of the canal district of Amsterdam was a project for a new ?port city? built at the end of the 16th and beginning of the 17th centuries. It comprises a network of canals to the west and south of the historic old town and the medieval port that encircled the old town and was accompanied by the repositioning inland of the city?s fortified boundaries, the Singelgracht. This was a long-term programme that involved extending the city by draining the swampland, using a system of canals in concentric arcs and filling in the intermediate spaces. These spaces allowed the development of a homogeneous urban ensemble including gabled houses and numerous monuments. This urban extension was the largest and most homogeneous of its time. It was a model of large-scale town planning, and served as a reference throughout the world until the 19th century.

Nederlands Werelderfgoed

Eerder voegde Unesco ook Schokland, de Stelling van Amsterdam, de molens van Kinderdijk, het ir. D.F. Woudagemaal, de droogmakerij de Beemster, het Rietveld Schröderhuis en de Waddenzee al toe aan de Werelderfgoedlijst, evenals het historisch centrum en de haven van Willemstad op de Nederlandse Antillen.

Nieuw Werelderfgoed

Behalve de Amsterdamse grachtengordel werden deze keer ook de volgende culturele locaties toegevoegd: de tombes van de Buganda Koningen in Kasubi (Oeganda), de Bagrati Kathedraal en het klooster van Gelati (Georgië), het Turaif-district in Dir’iyah (Saoedi-Arabië), de Australische Convict Sites, het 18e eeuwse astronomisch observatiecentrum Jantar Mantar in India, de schrijn van Sheikh Safi al-Din Khānegāh en de historische bazar van Tabriz (Iran), de Koreaanse historische dorpen Hahoe en Yangdong, de keizerlijke citadel van Thang Long in Hanoi (Vietnam), de monumenten van Dengfeng in het ´Centrum van Hemel en Aarde´ (China), de archeologische vindplaats Sarazm (´waar het land begint´) in Tadzjikistan en de historische bisschopsstad Albi (Frankrijk).

Ook een aantal natuurgebieden werden aan de Werelderfgoedlijst toegevoegd: de Everglades (Amerika), het regenwoud van Atsinanana (Madagascar), het centrale hoogland van Sri Lanka, Papahānaumokuākea bij Hawaii, het Ngorongoro natuurgebied in Tanzania en het Bikini Atol (Marshalleilanden).

Galápagos-eilanden niet langer bedreigd

Opvallend besluit was ook de Galápagos-eilanden af te voeren van de lijst van Bedreigd Werelderfgoed. De Galápagos werd in 2007 toegevoegd. Unesco sprak destijds over ‘living museum and showcase of evolution’ en plaatste de eilanden op de lijst omdat ze werden bedreigd door uitheemse diersoorten, ongebreideld toerisme en overbevissing. Nu, drie jaar later, vond het Comité dat de Ecuadoriaanse regering zoveel vooruitgang heeft geboekt dat ze er weer vanaf kunnen.

Een opsteker dus, hoewel je kunt betwijfelen of de plaatselijke bevolking daar blij mee is. Per slot van rekening is het keurmerk Werelderfgoed goed voor een toeloop van toeristen. En dat laatste was ook een belangrijke reden voor Amsterdam om de grachtengordel aan de melden.