Wanneer de pianist Alexander Tutunov geboren is, ik zou het niet weten. Ik schat zo’n 40 jaar geleden. Waar hij precies geboren is, weet ik ook niet. Het moet wel in Wit-Rusland zijn geweest. Veel meer kan ook zijn biografie ons niet vertellen, ja, dat hij tegenwoordig in Oregon (V.S.) zetelt. Komt hij uit een muzikaal milieu, was zijn vader bijvoorbeeld cellist, zijn moeder pianiste? Is hij getrouwd, zijn er al kleine Tutunovjes, of hoe zit dat? Vragen te over dus, waarop Google de antwoorden ook niet heeft. Of ik moet slecht gezocht hebben, dat kan natuurlijk altijd, want ik ben een lui mens.
Schakelen we door naar Tutunovs repertoire, dan vragen wij ons ook verschillende dingen af. Van Scarlatti heeft hij enkele, niet genoemde, sonates op zijn repertoire staan. Is daar ook K.141 bij, zijn mooiste sonate? Een groot Bach-vertolker zal hij niet zijn: BWV 911 en de Goldberg Variaties ontbreken. Verder geen verrassingen, op twee na. Er zullen weinig pianisten zijn die werken van Rodion Shchedrin op hun repertoire hebben staan. En Lev Abeliovitsj, naar wie ik al op zoek was. Dat speelt Tutunov als enige pianist ter wereld.
Wat hebben we dus? Van een vergeten, totaal onbekende componist (Vilnius 1912 – Minsk 1985. In 1939 vluchtte hij voor de Duitsers, van Warschau naar Wit-Rusland, maar door het Sovjet anti-semitisme wordt zijn naam niet eens genoemd in de muziekboeken) wordt het pianowerk alleen nog gespeeld door één pianist, van wie wij ook bijna niets weten. En toch was Abeliovitsj een groot componist, en is Alexander Tutunov een goed pianist.
Dat kunnen we als volgt controleren. Ik had deze Vijf stukken voor piano al laten horen. Die ‘unknown performer’ mag Alexander Tutunov zijn. Deze Aria voor viool en orkest uit 1973 werd opgenomen door het Kamerorkest van Minsk. Verder ben ik zo vrij geweest eens te gaan neuzen in het YouTube-account van Fyrexianoff, altijd een goed adres. Daar vond ik nog dit Pianoconcert in E klein uit 1976, dat werd opgevoerd door Alexander Tutunov en een orkest uit Oregon, ik weet de naam niet van dat orkest. En ik vond daar Abeliovitsj’ Fresco’s, Boek I, deel I en deel II uit 1965, gespeeld door Tutunov. Met de partituur erbij, zodat we Monsieur Tutunoff goed kunnen volgen.
En dat is alles wat ik heb kunnen vinden op de computer, van Abeliovitsj. Er zijn nog wel wat LP’s en CD’s in omloop, van de merken Altarus en Melodiya, maar daar ben ik te arm voor. U kunt nog wel wat korte stukjes luisteren hier.
Reacties (2)
Tutunov heeft een contactpagina op zijn site, dus wat let je …
Wat me belet Tutunov rechtstreeks iets te vragen, dat is een zekere schroom. Hij heeft het zo gewild, anders had hij het er wel bij gezet.