Vrij en blij meer kunnen consumeren op duurzame wijze. Alweer een jaartje of wat geleden was te zien hoe dat mogelijk is door van afval voedsel te maken, in de gelijknamige documentaire van Tegenlicht. Het nieuws verspreidde als een vuurtje, de documentaire werd in kerstpakketten gestoken en intern op het ministerie van VROM vertoont. Dankzij de juiste mensen op de juiste plek is het principe van Cradle to Cradle (C2C) aanbeland met vaste voet in Nederland, waar vandaag in Maastricht de start was van een tweedaagse conferentie. Geopend door, meesterbrein ketenmanagement, de Minister van VROM, Jacqueline Cramer. Die het publiek als echte politica voorhield dat Nederland koploper wordt op het gebied van C2C in de wereld. “De essentie is dat we een enorme sprong maken anders hebben we gewoon drie aardes nodig.. met het C2C gedachtegoed kunnen we tot een veel duurzamere samenleving voor toekomstige generaties komen…laten we daarom als Nederland de broedplaats worden van vernieuwing.” vertelde Minister Cramer. Dat houdt in dat we duurzame consumptieketens moeten maken die, zoals een van de founding fathers van C2C de chemicus Michael Braungart, het vandaag vertelde:
“Niet efficiënter zijn maar effectiever, want iets slechts,slechts efficiënter doen, blijft het slechte doen.” Daarmee doelde braungart erop dat onze consumptie erop gericht moet zijn om een positieve voetafdruk te leveren, liefst zo groot mogelijk. Niet minder maar meer consumeren, maar dan wel op duurzame wijze met netto positief effect op het milieu is van belang. De andere founding father van C2C, de architect William McDonough, vatte het in 5 simpele vragen samen die we toe zouden moeten passen op elke grondstof die we consumeren:
1.Levert de consumptie een nutrient op die wederom gebruikt kan worden in ofwel de natuur (biologische ketens) ofwel de menselijke maatschappij (technische ketens)?
2.Hebben we de logistiek om het hergebruik toe te passen?
3.Komt de energie voor de keten van hernieuwbare bronnen?
4.Is het water dat gebruikt wordt veilig om te drinken?
5.Wordt er een systeem van sociale eerlijkheid toegepast?
Die boodschap lijkt aangekomen te zijn bij in ieder geval het ministerie van VROM, welke een lans wil breken om op C2C gebaseerde productieketens op het gebied van tapijt, kleding en voedsel in de Nederlandse maatschappij weg te zetten, aldus Minister Cramer. Voor wie meer wil weten over het onderwerp, de Nederlandse vertaling van het boek over C2C van McDonough en Braungart is vanaf vandaag hier te bestellen.
Reacties (15)
Komt er nog een opinie hier om een discussie te starten of blijft het bij deze mededeling? :-)
Ik wil wel even een opinie lanceren: McDonough stelt een zeer redelijk, nee welhaast utopisch, rijtje op (zie boven) maar is een onverbeterlijke positivo als hij denkt dat dit toe te passen is op onze productie als we het zelfde consumptie patroon willen handhaven. Net als met IFD bouwen leunt zijn stelling dat een kunststof boek duurzaam is op de aanname dat er ook daadwerkelijk iets nuttigs mee gebeurt aan het einde van zijn levensduur. (in de technosfeer blijven)
De keerzijde van de medaille is natuurlijk dat hij met zijn belachelijk positieve instelling (itt vele andere millieu goeroes) wel ingang vindt bij het bedrijfsleven.
Ik zeg het maar even hard: symboolpolitiek van een ministerie dat weer wat nieuws te regelen wil hebben.
Precies @mescaline!
Niets mis met C2C op zich, maar om te stellen dat we efficiëntie zomaar overboord kunnen gooien gaat te ver. Leuke talking point van die Michael Braungart maar meer niet.
Ten eerste zijn veel slechte dingen niet meer slecht als ze in geringere mate gedaan worden. Suiker is ook een gif als je er teveel van eet. Hetzelfde principe geldt voor veel soorten van vervuiling.
Ten tweede gaat verandering altijd gepaart met energieverbruik en verlies (entropie).
Wat betreft de ambities van Cramer is de C2C aanpak sterk afhankelijk van wat er aan het begin van de keten staat. Het materiaal dat in het product wordt gebruikt en de specifieke toepassing daarvan. Maar productbeleid kunnen we vrijwel alleen op Europees niveau regelen.
Het Europese afvalbeleid is gebaseerd op het principe reduce, reuse, recycle (burn, dump). Ideaal gezien zou dit verder moeten worden geïntegreerd met het productbeleid en de vraag of reductie of hergebruik de eerste prioriteit is flexibel moeten worden toegepast.
Sargasso maakt reclame voor symboolpolitiek?
€19,90 voor een boek dat de wereld moet redden is wel wat aan de hoge kant… wat blijft er aan jullie strijkstok hangen eigenlijk?
@Nanne
Zin1 en zin2 staan haaks op elkaar. Welke is juist volgens jou ?
Wacht eens, is zin2 niet een omgekeerd voorbeeld van zin1 ? Goed dan. Maar alleen omdat ik het ermee eens ben ;-)
Dat zal niet bij iedereen het geval zijn. Zoals bij de wetgever die drie kuub verolied zand in de grond (herinrichting tankstation -> woningbouw) ten koste van 250.000 euro wil laten zuiveren. Gif is gif.
@iedereen
Door al die Pavlov reacties raak ik natuurlijk niet overtuigd van de onzin van C2C.
@5
Het idee van het loslaten van efficientie slaat volgens mij vooral op de biosfeer keten. Alleen omdat sommige (veel?) produkten nog niet afbreekbaar geproduceerd kunnen worden is er de eis van hergebruik in de technosfeer.
@Vertigo. Als plan en idee voor de wereld is C2C natuurlijk helemaal niet zo gek. Maar qua intensieve toepassing in Nederland is het dat wel: waar men aan relatief weinig wol weer heel veel geblaat spendeert en dan vergenoegd vaststelt dat die klus ook weer geklaard is.
Maar ja, als minister en ministerie heb je een vlag(schaamlap) nodig waar men nu en dan heel blij voor staat te salueren. Ik maak nooit meer grapjes over nationalisme elders.
Vertigo,
Dit maakt het idee enigszins meer zinnig, maar toch blijven er grenzen, en blijft efficiëntie belangrijk.
Nemen we het voorbeeld papieren verpakking of plastic verpakking. Papier kan 100% afbreekbaar worden gemaakt en indien de energie voor de productie en recycling, transport etcetera ook duurzaam wordt hebben we dus een soort volkomen C2C keten. Betekent dit dat we het gebruik van verpakking niet meer moeten terugdringen en consumptie zo hoog kunnen laten stijgen als we willen?
En hier raakt de C2C theorie dan de Ecological Footprint theorie/beweging die wél consuminderen propageert.
Wat mij aansprak in het idee van C2C is de unieke denktrant. Dat ge-emmer in de marge met spaarlampje zus en zo. Straks moet ik van JP nog vroeg naar bed.
Natuurlijk zie ik bezwaren – het is niet eens mijn vakgebied – maar ik vind dat je niet kan zeggen dat C2C als een ‘schaamlap’ fungeert.
Welke C2C initiatieven zijn er in gebruik in NL? Het is wat mij betreft nog wat vroeg om het concept nu al met een flink schot cynisme af te schieten.
Wat de politiek erover roept en vind is een andere discussie denk ik.
Ik hoop volop met je mee, @V 19.