President Obama bezocht vorige week Afghanistan en sloot daar een contract met de president Karzai voor militaire steun na het officiële vertrek van de Amerikaanse troepen in 2014. Volgens Obama zijn de Amerikaanse doelen bereikt, maar de VS zullen Afghanistan niet in de steek laten.
In De Volkskrant typeerde Jeroen Visser het bezoek als verkiezingscampagne op Afghaanse bodem. Een jaar na de liquidatie van Osama bin Laden wil Obama laten zien dat hij er in geslaagd is de oorlog tegen Al Qaida te winnen en dat het nu enkel nog om het handhaven van de vrede gaat. De VS rekenen hierbij ook op steun van de bondgenoten. Het contract dat hij in Kabul sloot loopt tot 2024 en kost 4 tot 6 miljard dollar. Later deze maand zal Obama op een NAVO-top in Chicago de rekening presenteren. Het Verenigd Koninkrijk heeft al 200 miljoen toegezegd. Volgende week bespreekt de Tweede Kamer de mogelijke bijdrage van Nederland. Als antwoord op Obama’s verkiezingsspeech wordt door verschillende commentatoren de balans opgemaakt. Patrick J. Buchanan vraagt zich af waar het nu eigenlijk om ging in de afgelopen tien jaar. Hij citeert Obama die in zijn toespraak voor de Amerikaanse militairen zei dat de VS geen andere doelen hadden dan het vernietigen van de basis van Al Qaida in Afghanistan. Was dat in 2002 al niet gebeurd? vraagt Buchanan. Wat hebben we sindsdien dan bereikt en wat heeft het ons gekost? Zijn kort maar krachtige antwoord:
Some 2,000 U.S. dead, 16,000 wounded, hundreds of billions sunk, scores of thousands of Afghan dead. Al-Qaeda was driven out a decade ago but is now in Pakistan, Yemen, Somalia, North Africa and Iraq.
Obama zei ook nog dat het nooit de bedoeling was om elk bolwerk van de Taliban uit te roeien. Maar verder horen we in de berichten over een nieuwe contractperiode niet veel over het hardnekkig verzet van de oppositie en de gestagneerde vredesonderhandelingen. De VS blijven inzetten op een militaire oplossing. Overmoed, meent Ahmed Rashid in de Financial Times. De kracht van de Taliban wordt ernstig onderschat.
The policy of militarisation at the end of an occupation was the policy in Vietnam – we all know what happened to American hubris there.
En wat verhindert de voortzetting van de gesprekken met de Taliban? De eis tot vrijlating van de Guantánamo gevangen. De eerste belofte van presidentskandidaat Obama vier jaar geleden.
Het niet-inlossen van deze belofte schijnt de Amerikanen echter niet te deren. Glenn Greenwald schrijft dat zelfs een “warrior president” nog door zijn partijgenoten wordt geëerd. Hij citeert de democraat Peter Bergen die meent dat links zich door Obama een rad voor ogen laat draaien:
“the left, which had loudly condemned George W. Bush for waterboarding and due process violations at Guantánamo, was relatively quiet when the Obama administration, acting as judge and executioner, ordered more than 250 drone strikes in Pakistan since 2009, during which at least 1,400 lives were lost.”
Obama komt er mee weg in zijn eigen land. Maar hoe reageren de bondgenoten? Laten die zich ook zo misleiden?
Interessant is dat Obama in zijn speech in Afghanistan de Amerikaanse aanwezigheid uitsluitend koppelde aan het feit dat Bin Laden Afghanistan als vrijplaats gebruikte. Omdat dit niet meer het geval is, kon Obama de hele operatie in Afghanistan terecht als een succes etaleren. De Europeanen die vooral een punt maakten van de opbouw van het land volgens westerse standaarden, kunnen dat niet omdat die doelstelling onhaalbaar bleek. Daarom is Obama wel, en zijn de Europese collega’s niet in staat om politieke munt uit tien jaar Afghanistan te slaan.
Een juiste observatie, lijkt me. Aan onze geachte afgevaardigden, en dan met name aan de oorspronkelijke Kunduz-coalitie nu de vraag welke conclusies zij hier uit gaan trekken. Ook in Nederland krijgen we straks verkiezingen.
Reacties (5)
Een verkiezingscampagne op Afghaanse bodem. Daarom werd het bezoek ook ruimschoots van tevoren aangekondigt en stonden de mensen in rijen langs de weg met vlaggetjes in de hand, terwijl de confetti uit de hemel naar beneden dwarrelde.
Zolang Obama Afghanistan nog moet bezoeken als een dief in de nacht,
is het wel duidelijk hoe het staat met het succes van de missie.
Ach ja, geen onderwijs voor meisjes, burka’s, sharia inclusief steniging van verkrachte vrouwen wegens overspel, je kleden als en verschuilen tussen burgers, opblazen van wereldcultureel erfgoed, etcetera.
Doe maar meer drones, zou ik zeggen.
Want daarmee los je de problemen op die je noemt?
Decadentie, porno, uitbuiting van de armsten overal ter wereld, gewapende conflicten om die ongelijkheid in stand te houden, miljoenen onschuldige doden, burgers die geen vliegtuigen hebben om van 10km hoogte bommen te gooien.
kaap nog maar een paar van die vliegtuigen, zou ik zeggen
‘Een verkiezingscampagne op Afghaanse bodem’. Dat is voor mij ook de enige reden die ik bedenken voor de aankondiging van het contract. Zodat Obama als presidentskandidaat de verkiezingen niet ingaat als verliezer in Afghanistan, maar als succesvolle president die in ieder geval het doel van het pakken van Osama behaalde.
Een ieder met gezond verstand ziet de puinhoop in Afghanistan. Maar Amerikanen blijken in groten getale nog steeds moeite te hebben met over de grens kijken. Blijkbaar moet je voor hen een blijde boodschap verkondigen, fact-free.