.jpg){kind=link}
Als je je huis gedwongen moet verkopen ben je de sjaak. Volgens onderzoek van de Erasmus Universiteit brengt het gemiddeld 37% minder op dan op de executiemarkt. Op een huis van 270.000 euro is dat dus een ton. De redenen: banken willen overhaast van de panden af en de executiemarkt is ondoorzichtig en moeilijk toegankelijk. Eind 2011 legde de NMa ook nog eens een boete op aan 14 huizenhandelaren omdat ze de prijzen op executieveilingen kunstmatig laag hielden.
Een van deze aasgieren zagen we in de uitzending van Zembla van 24 februari jl. Hij banjerde doodleuk door het huis van een gezin met drie kinderen dat wanhopig aan het vechten was tegen executieverkoop – iets dat hen meer dan een halve ton aan restschuld zou opleveren. Op de opmerking van de Zembla-reporter dat zijn winst het verlies is van het gedupeerde gezin, antwoordde de opkoper: “Maar dat is alle handel natuurlijk, he?”.
En nu blijkt er nog een speler te zijn die de gedupeerde ex-huiseigenaar een poot uitdraait: de notaris. Alleen de notaris is bevoegd een executieveiling te organiseren, en deze mag sinds 1999 zelf zijn vergoeding bepalen. En dat doet hij dan ook: uit onderzoek van de Vereniging Eigen Huis (VEH) blijkt o.a. dat veilingnotarissen nog al eens de volledige kosten van een executieveiling, waar meerdere panden onder de hamer gaan, doorberekenen aan elke afzonderlijke koper. De VEH noemt een voorbeeld van een notaris die de €1.350 die hij aan totale kosten had voor een veiling van 21 huizen – denk aan zaalhuur, advertentie en afslager – in zijn geheel in rekening bracht bij elk van 21 kopers.
Nu kun je denken: So what? Met de huizenhandelaren hoef je toch geen medelijden te hebben? Maar door deze kosten valt er dus ook minder te bieden voor de panden, en zal de opbrengst dus lager zijn voor de verkopende partij, en dus de restschuld hoger. Het is dus een directe greep in de zak van mensen die toch al zwaar in de ellende zitten.
Ondanks sterk aandringen van de VEH onthoudt de Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie (KNB) zich van commentaar. Toen Nieuwsuur deze graaiactie eergisteren aan notaris Corine de Gier (what’s in a name) voorlegde, sputterde ze iets van “er zit wel een heel stuk administratie achter die dit allemaal nog eens in de gaten houdt”.
De VEH wil dat nu dat een onafhankelijke toezichthouder de honoraria van notarissen gaat controleren. Volgens Nieuwsuur willen ook CDA, D66, PvdA en GroenLinks hier wat aan veranderen. Natuurlijk kun je iets met de regels en instituties doen – het zou enorm helpen als de executiemarkt ook echt een markt zou zijn, transparant en toegankelijk. Goed dat het denken over ordening überhaupt niet stilstaat.
Maar de vraag is of dit wel een politiek of bestuurlijk probleem is. Als mensen, zelfs mensen van enig aanzien, in staat zijn hun medeburgers die met de rug tegen de muur staan zo te naaien, dan is er toch iets anders aan de hand? Dan ontbreekt er toch iets dat je ook met de tucht van toezicht of de markt niet afdwingt?
Reacties (16)
Dit is al een heel oud probleem. En het zit hee ldicht tegne de criminaliteit aan. Dat notarissen geen ethiek in hun donder hebben is bekend. Ze doen tenslotte vaker aan vreemde spelletjes mee zoals het in een uur ettelijke malen over de kop laten gaan van de prijs van onroerend goed.
Je kon als particulier ook nooit een huis op zo’n veiling kopen omdat de handelaren dit onderling regelden en omdat je het geld ook cash moet overdragen, en dat kunnen weinig mensen natuurlijk. Ik heb er de man van de nationale hyoptheekgarantie jaren geleden al over horen klagen, (dit bijv in 2009)omdat ook die organisatie niets aan die veilingen had.
Als de in Maserati’s rondrijdende woningcorporatie bestuurders enig marktinzicht hadden zouden ze die woningen kunnen opkopen en eventueel terughuren. Als ze dan tijdens die handel geconfronteerd worden met onregelmatigheden kunnen ze een civiele procedure en tuchtrechtzaken tegen die notarissen beginnen.
Als er een beroepsgroep is die hard moet worden aangepakt zijn het notarissen. En makelaars. Als er twee beroepsgroepen zijn die hard moeten worden aangepakt zijn het notarissen, makelaars en hypotheekadviseurs. In de financiele sector…
aw fuck, gooi d’r gewoon een paar dozijn preventief in de bak, de andere helft mag zich civiel kapotprocederen en de rest mag wat mij betreft gedeporteerd worden naar noordkorea.
Vergeet de taxateurs niet. Drie handjes op de buik van de huizenmaffia. Een makelaar kun je nog wel omheen, helaas moet je gewoon naar de notaris.
Voeg daar aan toe graaiende en zich rijkrekende consumenten die een huis niet zien als woning maar als statussymbool en speculatie object. Dan is het niet zo raar dat die woningmarkt ietwat verwrongen is onderhand.
Da’s vast ook erg, maar toch van een iets andere ordegrootte dan mensen die van dat gedrag hun beroep maken.
Enige schuld is natuurlijk bij de kopers te leggen. Maar de bank heeft toch echt een zorgplicht. De plicht mee te denken en werken aan een oplossing die voor iedereen beter is. Een paar maanden geduld, het huis vrij verkopen ipv executie en het scheelt zo 50k. Voor die bank is dat misschien wisselgeld. Voor die mensen is dat het verschil tussen een goed leven en een leven in schuld.
Als die banken zelf in de problemen zitten komen ze jankend bij vadertje staat aankloppen om hulp van de belastingbetaler. Die ze dan ook krijgen.
En het toezicht en regulering mag ook wel strenger. Op een pakje sigaretten moet met koeieletters staan dat je van roken dood gaat, terwijl iedereen dat al weet. Maar een louche hypotheker mag bijna zonder mensen te spreken of goed onderzoek te doen iedereen tophypotheken laten ondertekenen. Terwijl dat toch echt heel ingewikkelde producten zijn.
In de VS heb je geen restschuld. Daar lever je de sleutel in, en dan is het gewoon af. Want het was de bank die gokte op een altijd stijgende huizenprijs, waarom die bank jou een een te hoge hypotheek verstrekte.
De bank geeft de hypotheeknemer, vanzelfsprekend, geen hypotheek omdat het het doel van de bank zou zijn om de hypotheeknemer te helpen bij het spekuleren ten bate van zichzelf—maar dat blijkt wel de naïeve gedachtengang te zijn, die mensen er dus op na wensen te houden.
Dat de wet in Nederland bepaalt dat die miscalculatie van de bank louter op de hypotheeknemer mag worden verhaald, is puur feodalisme. Wat dat betreft is onze overheid voor de banken een stuk socialer, dan dat die in de States is.
Tja, notarissen. Die trekken een standaard contractje uit de kast, lezen dat voor en vragen er vervolgens honderden euro’s voor. Die beroepsgroep zit nog zo op slot (kartelvorming??), ik heb me afgevraagd waarom er geen prijsvechters onder de notarissen zijn. Dat moet gouden handel zijn.
En als het dan nog foutloos gaat.. maar zelfs dat niet. Van de drie keer dat ik bij de notaris zat ging het twee keer op het laatste moment nog maar net goed.
Er zijn wel prijsvechters. Bij een simpele overdracht van een woning met inschrijving van de hypotheek kan voor 1919 euro, maar ook voor 737.
Hoe kom jij erbij dat er geen prijsvechters zijn?
Wat Cor Mol zegt is terecht. De verkopingen zijn een schandelijke windhandel, waar hoge kosten op zitten.
Alleen zitten de organisaties luidruchtig te snurken: waar is de praktische inzet om in overleg met banken, VNG, departement, eens te spreken over een simpele afspraak om alle executieverkopen in principe over te nemen als corporatief bezit? Aedes zou dat kunnen regelen.
Ik noem maar eens wat: een gemiddelde eensgezinswoning voor 50 mille onder de taxatiewaarde. Dat verlies delen de bank en de klant. Het voordeel is dat alle malafide verdieners er af blijven en dat er een woning in de sociale sector bijkomt, met woonlast, die wellicht voor de gedupeerde nog is te betalen.
Eens, maar dat blijft een institutionele tweak. Ik vind dat notarissen uit zichzelf een ‘zachter tarief’ moeten hanteren als de gedwongen verkopende partij echt in de problemen zit…
@12: Paul, daarover heb ik nu weer mijn twijfels. Als een notaris een dienst verleent, moet hij zich dan afvragen voor wie? Dat komt dicht bij een inkomensgerelateerde tariefstelling.
Maar wooncorporaties zijn er al, met een sociale doelstelling. Die kunnen met de sectorale belangen een convenant sluiten, waarmee de kosten van openbare executies meteen in mindering op de marktprijs worden gebracht. Dan beperk je de kansen voor de aasgieren, de corporatie verwerft goedkoop een woning en mogelijk tegen een bedrag, waardoor de in nood gekomen eigenaar huurder kan worden en kan blijven zitten.
verbaast me overigens wel hoe gewillig mensen hun lot ondergaan. waar zijn de hooivorken en brandbommen?
+1