Bij mij op het werk worden soms op het intranet columns gedeeld. Onderstaande vond ik dermate aardig dat ik ‘em graag met jullie deel, omdat hij volgens mij minstens zo interessant is voor ‘gewone’ inwoners van een gemeente, als voor ambtenaren. (Geplaatst maar niet geschreven door János - de auteur gaf aan dat de tekst gebruikt mag worden, maar hij er niet met zijn naam bij hoefde. Bij deze). In het NRC van 27 september stond een stukje over het DOA-Dierenasiel in Amsterdam. Ze helpen daar jaarlijks 2000 dakloze dieren. Hond Tiny is een zogenaamde socialisatiehond, hij is in het asiel om te leren dat mensen ook leuk kunnen zijn. Iemand van het asiel zegt “Tiny heeft zijn hele leven bij iemand in een handtas gezeten. Hij snapt niet dat hij een hond is.” Even los van dat sommige mensen dus denken dat honden voor in een handtas zijn; inwoners snappen niet altijd dat ze inwoners zijn. Huh? Voordat ik bij de gemeente werkte wist ik wel dat de parkeerplek voor mijn huis niet van mij was, maar ik gebruikte de plek wel als ware die van mij. Ik wist wel dat het parkje in de buurt niet van mij was, maar ja ik woonde daar dus dat parkje was toch ook VAN MIJ. Ik stond er niet echt bij stil dat iemand anders eigenaar is van die parkeerplaats of dat park. In dit geval “iets” anders, namelijk: de gemeente. Dus als inwoner ben je wel een belangrijke partij in de openbare ruimte, maar niet de eigenaar van die openbare ruimte. Zo vergaat dat heel veel inwoners. Ze realiseren zich niet dat een plek niet van hen is, dat er regels voor en beperkingen aan het gebruik ervan zijn. Of ze weten het wel degelijk maar denken: als ik nou toch eens….en dan zien we wel of het iemand opvalt …of waar het schip strandt. Als wijkregisseurs hebben we te maken met mensen die “hun” parkeerplek bevechten, die een park op hun manier gebruiken, die stickers plakken en tags zetten op muren – want die lantaarnpalen en muren zijn toch van niemand?…. Het doet allemaal toch niemand kwaad? We hebben ook te maken met mensen die gemeentegrond bij hun tuin trekken, die speeltoestellen en fietsrekken in openbare ruimte zetten, winkeluitstallingen op stoepen plaatsen, reclamebanners aan verkeersborden vastmaken etc etc. Akelig kan het worden als “wij van de gemeente” geconfronteerd worden met mensen die verhit hun vermeend bezit verdedigen. Natuurlijk is er een aantal inwoners dat hierin erg ver, te ver, gaat. Maar net als ik vroeger, weten de meeste mensen niet echt/echt niet dat ze niet de eigenaar van die plekken en voorzieningen zijn. Waarschijnlijk is het goed dat wij van de gemeente dat steeds vertellen. En het is interessant om te zien hoe we de brug slaan tussen “samen met de bewoners bouwen aan de stad” en “de gemeente is verantwoordelijk voor de ontwikkeling en het beheer van de stad”. Eén van de uitdagingen van het nu en de nabije toekomst.
Infernäl Mäjesty (met metal-umlaut, dubbele metal-umlaut zelfs!) is een band die in de jaren 80 het grensvlak tussen de death en thrash metal verkende. Debuut ‘None Shall Defy’ geldt als cult klassieker.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Filosofen uit alle tijden en culturen hebben hun gedachten gedeeld over de dood. Existentialisme beschouwt de dood niet als een einde van een betekenis, maar als een fundament van een bewust leven.
Plato geloofde in een ziel, een overgang naar, Schopenhauer niet maar ze deelden beiden wel de visie dat leven lijden is of immer onvervuld verlangen en de dood verlost hen daarvan.
Al-Farabi الفارابي
Al-Farabi deelde ook Plato’s theorieën in de islamitische filosofie. Zijn ethiek en politieke theorieën waren gericht op het bereiken van perfectie van de ziel. De ziel, na de dood, ondergaat een oordeel, en het uiteindelijke lot.
Boeddhisme spreekt over een cyclus van wedergeboorte totdat de verlichting is bereikt en daarmee het einde van een constant begin.
Ubuntu verbeeldt dood als geen absoluut einde, maar een overgang naar een andere staat van zijn binnen de gemeenschap. De overledene wordt levend gehouden in verhalen en motiveert het leven vol verhalen te maken.
Hoewel een andere benadering, delen deze visies de belangrijkheid van aanvaarding.
Het hert symboliseert leven en aanvaardt de dood. Zij heeft in haar leven een relatie opgebouwd met de dood, wat Socrates voorbereiding noemt.
COLUMN - Nemo, de Zwitserse winnaar van het Eurovisie Songfestival 2024, heeft zijn trofee teruggegeven. Geweldig! Eat that EBU! Er staat niet bij wat de Zwitserse omroep daar zelf van vindt, maar vooralsnog zijn er geen geluiden dat die het goede voorbeeld van Nederland, Spanje, Ierland, Slovenië en IJsland gaat volgen.
Het zou wat zijn als – vooral – de eerdere Oostenrijkse en Duitse winnaars ook een statement zouden maken. Dát zou nog eens een indringende boodschap zijn! Begrijp me niet verkeerd, ik vind niet dat Israëlische artiesten per definitie geboycot moeten worden, integendeel. Cultuur en muziek moeten verbindend zijn, maar het hangt er wel vanaf met welke boodschap ze optreden. En de EBU is helaas verzeild geraakt in een smerig geopolitiek spel.
Ik had trouwens helemaal geen herinnering aan die act van Nemo, maar die is best goed. En heerlijk queer, ik hoop zo dat ook dit jaar, ondanks alle perikelen, er weer veel van zulke acts zullen optreden. Gewoon om de VS van Donald Trump in het gezicht te pissen. In your face Donald, met je veiligheidsstrategie. Sodemieter op.
Bizar toch eigenlijk, dat mijn gedachtegang via het Eurovisie Songfestival, via de queer gemeenschap en de genocide in Israël in Amerika terecht komt…de wereld is gek geworden! Aan de andere kant…alles is verbonden… En laten we hopen dat de fascistische krachten die nu over de wereld glibberen gesmoord kunnen worden in glitter en glamour, en dat de zalige diversiteit van de mensheid zal zegevieren. Let’s break the code!
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Those Winter Sundays
COLUMN - Woensdag heeft de dochter van de Venezuelaanse oppositieleider María Corina Machado in Oslo de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst genomen. Haar moeder kwam net te laat voor de uitreikingsceremonie. De Nobelprijs was aan haar toegekend vanwege haar “onvermoeibare strijd voor democratische rechten van de Venezolanen”. Bij de uitreiking stonden demonstranten met een bord: “Geen Nobelprijs voor Oorlogsstokers”. De laureaat heeft zich recentelijk namelijk weinig vredelievend opgesteld, schreef Katrin Bennhold gisteren in de nieuwsbrief van de New York Times. ‘Machado droeg de prijs op aan president Trump, die Amerikaanse oorlogsschepen in het Caribisch gebied heeft gestationeerd en daarbij minstens 87 mensen in boten heeft gedood. Critici stellen dat deze aanvallen neerkomen op oorlogsmisdaden. Ambtenaren van de Trump-regering zeggen in besloten kring dat hun uiteindelijke doel is om een regimeverandering in Venezuela teweeg te brengen. Machado heeft haar steun uitgesproken voor het gebruik van geweld om Maduro af te zetten.’
Nu is de Nobelprijs voor de Vrede vaker in diskrediet gebracht door oorlogszuchtige politici. Bennhold noemt Aung San Suu Kyi, de dissident uit Myanmar die in 1991 de prijs kreeg en later, toen zij zelf aan de macht kwam haar land verdedigde tegen aanklachten vanwege het geweld tegen de Rohingya minderheid. De winnaar van 2019, premier Abiy Ahmed van Ethiopië, ontving de prijs voor het doorvoeren van democratische veranderingen en het oplossen van een conflict met buurland Eritrea. Kort daarna gaf hij echter opdracht tot militaire operaties en luchtaanvallen op de Ethiopische regio Tigray. Barak Obama kreeg de prijs ook vrij snel na het begin van zijn ambtsperiode. Vervolgens gaf hij leiding aan een enorme uitbreiding van het Amerikaanse drone-aanvalsprogramma. En wat te denken van Henry Kissinger? Past hij in hetzelfde rijtje als Moeder Theresa, Martin Luther King en Nelson Mandela? Bennhold: ‘Het Nobelcomité heeft de neiging om dissidenten te waarderen. Maar mensen met macht – en voorheen machtelozen die uiteindelijk macht kunnen verwerven – zijn een complexer verhaal.’
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Kiry Shabazz Bob the Drag👑Queen Andrea Jin Michelle Wolf
“Deze video heeft meer likes dan pixels”, merkt iemand op in de comments. Eh, ja, om de beeldkwaliteit hoeft u dit clipje van Therion niet te bekijken. Maar de muziek, oh, die muziek! Een heerlijke eclectische mengelmoes van klassiek en metal, door een band die ooit begon als death metal – maar daar is ten tijde van dit nummer heel weinig meer van over. Heel fijne muziek.
En hier kunnen jullie ze ook nog live bewonderen op het Wacken Festival:
Bewoners van het Palestijnse dorp Atouf hebben vorige week een ontruimingsbevel gekregen.
‘De kennisgevingen, die van de ene op de andere dag verschenen, informeerden de lokale boeren dat hun land in beslag zou worden genomen en dat ze zeven dagen de tijd hadden vanaf de datum van overhandiging, 4 december, om hun eigendommen te verlaten. Israël zou dwars door het gebied een militaire weg met bijbehorende barrière aanleggen.
Zat ik dus 2 dagen naar de chagrijnige kop van Billy Idol te kijken en te dubben welk nummer een CT’je verdient…toen dacht ik; fuck it, skip it, let’s do Jeff Healey! Daar heb ik wel 2 cd’s van, dus dat die ooit een plek in mijn hart had is evident. En terecht; lieve, blonde, blinde Jeff. Hij lijkt een beetje op een voormalig vriendje die ook gitaar speelt…of uh, die is nog steeds een vriend maar niet meer in romantische zin…never mind.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
