GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we – uiteraard met toestemming – overnemen van andere weblogs, of via onze mail binnenkomen. Hieronder een column van PPG, die het via de mail inzond.
Op de website van het NRC Handelsblad viel vandaag te lezen dat de beoogde regeringspartijen het inkomen van ministers en staatssecretarissen met 30 procent willen laten stijgen. Hopelijk komt er nu een eind aan de provinciale en kleingeestige discussie over publieke beloningen.
In 2004 kreeg de premier ongeveer 122 duizend en een staatssecretaris ongeveer 114,5 duizend euro. Gegraai en exorbitante zelfverrijking: een beetje bestuurder in een ziekenhuis, een universiteit of bij de publieke omroep verdient ruim meer. En dat zit Den Haag al jaren dwars. De komende regering gaat daar dan ook wat aan doen en wil de afgevaardigden beter belonen. Twee argumenten worden doorgaans genoemd voor een verhoging: (1) Balkenende is de ’top of the food chain’ en dient dus het meeste te verdienen en (2) de concurrentie met het bedrijfsleven. Door het geringe salaris zou er een heuze brain drain bestaan van de politiek naar de private sector. Goede mensen zouden niet te paaien zijn voor een ministerschap.
Er kan echter geen sprake zijn van concurrentie. De top van een ZBO of een andere publieke organisatie kan in een aantal gevallen inderdaad zijn functie wisselen naar een soortgelijke private organisatie. Voor de politieke top is dat lastiger, Balkenende zou dan premier moeten worden van een ander land! Die gedachte is aantrekkelijk, maar geen daadwerkelijke concurrentie.
Ook wordt vergeten dat je de politiek in gaat om andere redenen dan het maandinkomen en het riante wachtgeld. Een ministerschap moet gevoeld als een eervolle functie waar geld niet telt. Waarom begrijpt Den Haag dat niet? In Duitsland hoor je Angela Merkel of een minister nooit klagen over de beloning. De rol, de eer en de voorbeeldfunctie van de politiek wordt daar op wel waarde geschat. Blijkbaar gunnen we in Nederland de ander simpelweg geen beter salaris.
Trouwens, volgens het ‘concurrentiebeginsel’ zou de Frau BundesKanzlerin tijdens haar eerst komende functioneringsgesprek een flinke salarisverhoging kunnen eisen. In Nederland, met slechts 16 miljoen inwoners, verdient een premier al 122 duizend euro tegenover ongeveer 177 duizend euro in Duitsland, dat ongeveer 82 miljoen inwoners heeft.
Reacties (20)
Je argument betreffende concurrentie klopt niet. Het gaat erom of JP een baan bij Shell accepteert of eentje in de regering. Da’s wel degelijk concurrentie van “werkgevers” om dezelfde pool van “werknemers”.
Het nadeel van de overheid als werkgever is dat je een publiek persoon wordt en dat maakt de concurrentiepositie van de overheid slechter.
Ik snap echt niet waarom mensen toch steeds met die argumenten van eer en voorbeeldfunctie. Alsof je daar je hypotheek van kunt betalen.
Een voorbeeld: stel dat wij vinden dat Aalt Dijkhuizen met zijn jarenlange ervaringen met het managen van de Universiteit Wageningen een goede minster van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap zou zijn. Dan gaat hij er meer dan een factor twee in salaris op achteruit.
Is het voor starters en studenten, die vaak veel minder dan een ton per jaar verdienen, nou echt zo godsonmogelijk om je te verplaatsen in iemand die dat wel doet? Zo iemand heeft een hypotheek en een uitgavenpatroon dat gebaseerd is op zijn huidige inkomen. Misschien wìl hij best minister worden, maar dan wordt er wel een enorm offer van hem gevraagd.
Ik verdien zelf ongeveer anderhalf keer modaal, als ik regelmatig bijbeun. Als mijn inkomen gehalveerd wordt, moet ik verhuizen en kan ik mijn hobby niet meer uitoefenen. Moet wel een verdomd leuke baan zijn, voor ik dat doe…
De drang om de vergelijken met commerciele bedrijven gaat mank.
Effe t geval van een Directeur-generaal o.i.d.
-zij hebben niet de verantwoordelijkheid voor het voorbestaan van de organisatie, faillisement en baanverlies is niet aan de orde;
-loonafspraken ed worden centraal afgehandeld hebben ze niks mee te maken;
-ontslagbeleid id.
Op het gebied van P&O hebben ze geen verantwoordelijkheden. Op gebied van voorbestaan hoeven ze geen actie te nemen. En elke directeur of topmanager is daar nu net t meest mee bezig. Die dagelijkse probleempjes kijk je niet naar. Oftewel geen vergelijking.
@2 ik denk niet dat de kandidaten op anderhalf keer modaal zitten. Meer op heel veel tot exorbitant veel. En dan kan je best de helft inleveren (netto maar een kwart) En zoals ik al zei: je hebt minder verantwoordelijkheden.
We zijn een land waar we de voordelen van nivelering zien. Dit zijn pogingen om die nivelering ongedaan te maken en tasten daarmee de bestaande verhoudingen en sfeer aan.
@3: Wat is dat toch, dat mensen denken dat als je meer dan modaal verdient je dat geld niet uitgeeft ofzo? Ja, ze verdienen veel meer, maar geven dat ook uit (uitgave patroon heet dat). Ze hebben een huis van een paar miljoen met een hypotheek ala 20.000 euro per maand, bijvoorbeeld. Als je dan in één keer de helft of meer achteruit gaat betekent dat dat je dingen moet laten die je nu wel doet, sommige betalingen misschien niet meer kan opbrengen, etc. Is dat een luxe-probleem? Natuurlijk. Maar dat zou mij er nog steeds wel van weerhouden om de baan aan te nemen.
‘je kan best de helft inleveren’
Oh? Volgens jou?
De helft van veel is een hoop geld. Waar we in Nederland naar toe gaan, of misschien al op zitten, is dat juist die mensen die het meest geschikt zijn om dit land te runnen, dat verdommen omdat ze in het bedrijfsleven een veelvoud kunnen verdienen.
If you pay peanuts, you get monkeys. Als ik zie hoeveel er nu al door de aapjes wordt verkloot, denk ik dat de tijd rijp is om het ministerschap eens wat interessanter te maken voor toppers uit het bedrijfsleven. Nu al bestaat ons ministerscorps voor een groot gedeelte uit ophooggedreven overheidsdienaren; tweede-garnituur. Leuk dat ze allemaal zo voor de eer en de vaderlandsliefde gaan, maar je ziet het aan alle universiteiten: de lui met durf en talent gaan het bedrijfsleven in. En die zie je nooit meer terug.
@5: ‘If you pay peanuts, you get monkeys.’ Die ga ik onthouden :).
Uitgerekend ministers mogen van mij best veel geld verdienen. Ze verschillen namelijk op twee belangrijke punten van andere topverdieners in de (semi-)publieke sector: ze kunnen niet de hele dag uit hun neus zitten vreten zonder dat het opvalt, en ze worden (min of meer) afgerekend op hun resultaten. In elk geval wel in vergelijking met de meeste andere functies in de publieke sector.
Als ik een goedbetaalde baan had, zou ik al twee keer over een ministerschap moeten nadenken als ik er niet in inkomen op achteruit zou gaan.
Iknik
Als minister heb je wel betere pensioenvoorzieningen.
Je ego wordt ook aardig gekieteld door alle media aandacht.
Door je enorme exposure en toegang tot grote financiele bronnen groeit je netwerk exponentieel. En dat kan je na de verkiezing weer in klinkende munt omzetten. Zelfs als je een prutser ben geweest, doe dat maar na in de private sector
Low risk, high yield. Alleen een gek, zeker geen goede ondernemer laat zo’n verhouding lopen.
Minister (President) wordt je vanwege de macht en invloed die je uit wilt oefenen (of omhet positiever te formuleren: je een verschil kunt maken). Joop Wijn gaat ook niet we omdat hij niet genoeg gaat verdienen, maar omdat hij niet de macht krijgt die hij ambieerde.
Ben het eens met 8.knut.
@5.BartB “Als ik zie hoeveel er nu al door de aapjes wordt verkloot, denk ik dat de tijd rijp is om het ministerschap eens wat interessanter te maken voor toppers uit het bedrijfsleven.”
Een topper uit het bedrijfsleven als Verwaayen, Cherfontaine, Pieper of Van der Hoeven? Deze heren spelen om risico te mijden ondernemertje met hun belasting/pensioenvehikel, in hun werk blijven ze gewoon loonslaaf. Die Wijffels is natuurlijk ook een volstrekte nono, voor peanuts timmert hij een 2e keus kabinetje in elkaar, dat hadden de toppers uit het bedrijfsleven veel beter gedaan.
Minister zijn betekent keihard werken, en je wordt 24 uur per dag in de gaten gehouden door het journaille. Waarom mag zo iemand niet gewoon een flink salaris krijgen?
En het mooiste is nog wel dat je altijd kunt proberen om zelf minister te worden, als je die arbeidsvoorwaarden zo flex vindt.
Iknik
@11 ministerschap (muv financien) heeft bij mijn weten ook een andere mooie bijomstigheid. Het stelt geen opleidingseisen (i.v.m. democratisch beginsel). Dus zodadelijk komt pietsnot met de popiejopie club op het ministerie voor volksvermaak (tsjah, ze hadden hem nodig voor een meederheidskabinet). En maar zakken vullen en een partij lol zal ie hebben. Gebakken voor t leven.
Oftewel
meer geld erbij => meer eisen erbij => minder toegankelijke volksvertegenwoordiging => minder democratie.
Wanneer is een flink salaris flink genoeg? Een man als Kok deed zijn werk toch redelijk, niet zo briljant als een topper uit het bedrijfsleven (Heijnsbroek) had gedaan, maar zulke parels van mensen zijn te goed voor deze wereld. Was een veel betere kandidaat dan Kok gevonden als het 4 keer zoveel betaalde?
Bij eenzelfde gedoe (status,geld,macht) met auto’s las ik laatst over de ministeriële auto’s. Jorritsma (bouwvakkersvrouw) wilde een auto die beter was dan een pooierbak, de ministerpresident(Kok) reed in een of andere Ford, omdat daar zoveel beenruimte achterin was.
@11,14: reden te meer zou ik zeggen om te zorgen dat capabele mensen uit het bedrijfsleven er niet hun neus voor ophalen.
Ik ben het eens met het antwoord van Warren Buffett op de vraag wat de belangrijkste eigenschap is die een management team moet hebben:
Dat geldt ook voor ministers vind ik. Als ze het niet willen doen voor dat geld, dan ontbreekt het ze aan passie, en dan zijn ze wat mij betreft niet geschikt om het algemeen belang van de samenleving te dienen. Als het ze om het geld gaat dan zijn ze meer bezig met hun eigen carrière, en handelen ze niet in het algemene belang, maar in hun eigenbelang, dus handelen ze voornamelijk in het belang van hun toekomstige werkgevers: de grote bedrijven.
Als een persoon een dergelijk uitgavepatroon heeft dat die niet van een ministersalaris rond kan komen, dan ben je volgens mij niet geschikt aangezien je ook niet het goede voorbeeld geeft. Een hoog salaris wil niet zeggen dat je het allemaal zelf moet consumeren. Je kan het ook investeren in het algemeen belang. En het is vrij makkelijk om minder geld te gaan investeren als je inkomen terugloopt.
Ik vind het dus wel een goed filter op deze manier. Een goede minister doet het niet voor het geld. Wanneer er geen goede mensen met passie meer te vinden zijn ben ik hier weg.
@Isaac: je gaat weer aan het punt voorbij dat de geschikte mensen er mogelijk al een carriere in het bedrijfsleven op hebben zitten en dus al veel verdienen. Een topman van een goed bedrijf heeft echt wel passie voor zijn zaak. Dat wegzetten als “in it for the money” is vreselijk kortzichtig. Je raakt gewoon gewend aan de waardering die er is voor je talenten.
We kunnen ook zeggen, mwoah, we willen alleen mensen met passie, dus laten we het salaris halveren!
Die filterwerking is alleen goed als er daardoor echt de alleen op geld/macht beluste mensen uit de politiek blijven en daar geloof ik niks van.
Ik wil dat NL bestuurd wordt door de beste mensen, niet door de derde garnituur.Ik heb eens gelezen dat ze voor het ministerschap Economische Zaken (dacht ten tijde van Wijers) eerst drie anderen hadden gevraagd dan begin je je af te vragen of de post nog aantrekkelijk genoeg is voor mensen uit het bedrijfsleven.
Veel topdogs in het bedrijfsleven hebben een bizar beeld van politiek/democratie en hun eigen kwaliteiten. Voor hun topfunctie zijn ze gekozen op grond van hun fantastische netwerk van corps, hockey etc.
Voor het subtopniveau past men in het bedrijfsleven allerlei instrumenten en mechanismes (assesment, loopbaanbegeleiding, outplacement) toe om keuzes te ‘objectiveren’, maar op topniveau geldt slechts de kwaliteit van je ‘vrindjes’. En als vaak genoeg gezegd wordt dat het salaris dat de toppers verdienen een maat is voor hun kwaliteit gaat de wereld dit geloven.
Over die keuze voor Wijers, altijd herhaalt men wat voor een fantastische minsiter van EZ hij was, een orchidee uit de beste kassen van het bedrijfsleven; tot mijn verbazing lees ik dat hij pas geselecteerd werd na drie weigeraars; hij wilde geen tweede termijn, en zelfs het megatalent Wijers zorgde niet voor een fatsoenlijk reservoir aan bevlogen opvolgers.
Ik vind het kortzichtig dat je waardering voor je talenten terug moet zien in je portemonnee. Denkt de top echt dat je daaraan het talent en de prestatie af kan lezen. Hoe zit het dan met het verschil van talent en prestatie tussen de een met een bonus van $400,000,000 en de ander met een bonus van $400,000? Zit daar dan een factor 1000 verschil tussen de prestatie die ze hebben geleverd? Als de top zo denkt dan is het wel erg droevig gesteld met ons.
Stoppen ze anders met werken als ze dat hoge salaris niet meer krijgen ook al is het hun passie? Wie zijn de beste mensen voor die functie? Zijn dat de mensen die er eigenlijk geen zin in hebben, maar als je ze maar genoeg betaald, dan doen ze het wel? Zijn die mensen dan eigenlijk wel geschikt?
Het bedrijfsleven en de politiek zijn niet hetzelfde. Dus ik kan mij ook voorstellen dat er mensen in het bedrijfsleven zijn die niks voelen voor een functie in de politiek. Maar dat weet je pas als je het ze vraagt, dus het kan inderdaad best zijn dat je meerdere mensen moet vragen voordat je er een vindt die wil. Die anderen hebben mogelijk al nee gezegd voordat ze wisten wat het salaris was, dus daar ging het ze mogelijk niet om. Het wil ook niet meteen zeggen dat de onderlinge verschillen tussen de mensen bovenaan het lijstje groot zijn.
Als je al uit het bedrijfsleven komt en al veel verdient en je bent de top, dan neem ik aan dat je niet alles hebt verbrast en dat je flink hebt geïnvesteerd. Dan kan je dus makkelijk terug naar een salaris van 120k, zonder dat je daar echt iets van merkt.
Ik heb op zich niet zo’n probleem met hoge waarderingen in geldvorm. Waar ik wel een probleem mee heb is als ze niet zeggen “dat kan ik niet aannemen dat is echt teveel”. Niet letterlijk, maar wat ik daarmee bedoel is dat ze het geld niet zelf moeten gaan verbrassen. Met dat geld kunnen ze mooie investeringen doen, waar de meeste van ons niet de kwaliteiten voor hebben. Dus dat zij bepalen wat er met dat geld wordt gefinancierd, maar dat het wel ten goede komt aan het algemeen belang, i.p.v. enkel het eigenbelang. Zie het als een soort belasting alleen mag je dan zelf min of meer bepalen wat ermee gedaan wordt. Zoals Warren Buffett in dat stuk ook al zei: “some form of a steeply progressive consumption tax for the wealthy makes a lot of sense to me”.
De uitzondering die de regel bevestigt?
Greenchoice
Directeur jaarsalaris 54.000
Goedkoopste energieleverancier (AD feb 2007)
Beste klantenservice (Cons.bond jan 2005)
100% groene energie
Waren alle dirken maar zo met zo’n bedrijf