Let op: de schrijver is 37. Mannen van 37 hebben het heus niet makkelijk.
Ik kom later misschien nog wel terug op de inhoud (en zal het in de tussentijd ook even forwarden naar wat andere mannen van 37), maar vooralsnog moet ik nu even door met large scale solutions for a sustainable future.
#3
Mart
Klinkt veelbelovend maar net iets te lang om tussendoor ‘even’ te lezen. Iemand goed in samenvatten?
#4
Eli
De man heeft inderdaad erg veel woorden nodig om hedendaagse opvattingen over ‘duurzaamheid’ (als ware er overeenstemming over wat dat is of zou moeten zijn) als een eendimensionaal weg te zetten. Over antropocentrisme heeft hij een punt. Maar gelijk hebben is nog iets anders dan echte veranderingen bewerkstelligen. En misschien is de neiging tot antropocentrisme ook groter nu we weten dat de mens ook zijn eigen bestaan enorm onder druk zet en heeft gezet.
#5
su
@3: Rant van een eco-nazi.
#6
InvertedPantsMan
@su Naar he, als iemand zo dicht bij een waarheid komt die je niet wil zien? Daar ga je spontaan van vergeten met tegenargumenten te komen en in #5 godwinnen. Treurig ook hoe je je daar later dan weer voor schaamt. Ik herken dat wel.
#7
su
@6: kom op zeg. Zijn verhaal zegt in feite dat ecologie natuurbehoud is omwille van de schoonheid van de natuur. Dat is een evengrote leugen als het idee dat natuur voor de mensheid is geschapen. Het is de generatie van ecologisten die dweepten met een pluizige zeehondje alsof het er toe deed.
#8
Loupe
@7:
Volgens mij is een meer treffende samenvatting dat de schrijver zijn verlies van binding met de natuurlijke wereld betreurt. Hij hoopte dat de natuurbeschermingsbeweging op weg was om zijn gedroomde utopische harmonie tussen de menselijke en de natuurlijke wereld te bewerkstelligen, maar die hoop vervliegt nu ook en daar heeft hij het moeilijk mee.
#9
su
@8: Is dan de essentie dat hij het menselijke ziet als, mijns inziens onterecht, losstaand van het natuurlijke?
#10
InvertedPantsMan
@su Je pikt er gelijk het zwakste punt uit. Ik zet daar ook mijn nodige vraagtekens bij aangezien ik niet geloof dat je als mens zinnig kan zeggen over intrinsieke waarde die buiten de menselijke beleving zou bestaan. MAAR, dat is natuurlijk lang niet alles waar dit essay over gaat. Ik zal vanavond misschien nog even de moeite nemen om het artikel nog eens snel te scannen en te verwoorden wat ik er zo sterk aan vond.
@8 Dat lijkt er wat mij betreft meer op. Wat ook zeer treffend is is de observatie dat er gepoogd is natuurbelangen (wat dat ook mag zijn) te koppelen aan mensen belangen (verheffen uit armoede &c.) en dat dit in feite een grote leugen is.
#11
mart
Ik kon het na die reacties toch niet laten om het artikel te lezen tijdens scriptietijd.
Ik vond het begin geweldig, inderdaad rillingen over mijn rug. De schrijver geeft daarna ook een zeer goede kritiek op het idee ‘sustainable development’. Maar het einde vond ik zo ontzettend cynisch dat ik er hoofdpijn van kreeg. Tienduizend woorden lopen zeiken over het verkopen van de ziel van het environmentalism en dan niet met oplossingen komen, dat zou verboden moeten worden.
Hier een artikel met een soortgelijke kritiek op SD (ook over squaring the circle). Maar dan wel met oplossingen en suggesties.
Reacties (14)
Dit is misschien wel het krachtigste en het waarachtigste essay dat ik dit jaar gelezen heb. koude rillingen
Let op: de schrijver is 37. Mannen van 37 hebben het heus niet makkelijk.
Ik kom later misschien nog wel terug op de inhoud (en zal het in de tussentijd ook even forwarden naar wat andere mannen van 37), maar vooralsnog moet ik nu even door met large scale solutions for a sustainable future.
Klinkt veelbelovend maar net iets te lang om tussendoor ‘even’ te lezen. Iemand goed in samenvatten?
De man heeft inderdaad erg veel woorden nodig om hedendaagse opvattingen over ‘duurzaamheid’ (als ware er overeenstemming over wat dat is of zou moeten zijn) als een eendimensionaal weg te zetten. Over antropocentrisme heeft hij een punt. Maar gelijk hebben is nog iets anders dan echte veranderingen bewerkstelligen. En misschien is de neiging tot antropocentrisme ook groter nu we weten dat de mens ook zijn eigen bestaan enorm onder druk zet en heeft gezet.
@3: Rant van een eco-nazi.
@su Naar he, als iemand zo dicht bij een waarheid komt die je niet wil zien? Daar ga je spontaan van vergeten met tegenargumenten te komen en in #5 godwinnen. Treurig ook hoe je je daar later dan weer voor schaamt. Ik herken dat wel.
@6: kom op zeg. Zijn verhaal zegt in feite dat ecologie natuurbehoud is omwille van de schoonheid van de natuur. Dat is een evengrote leugen als het idee dat natuur voor de mensheid is geschapen. Het is de generatie van ecologisten die dweepten met een pluizige zeehondje alsof het er toe deed.
@7:
Volgens mij is een meer treffende samenvatting dat de schrijver zijn verlies van binding met de natuurlijke wereld betreurt. Hij hoopte dat de natuurbeschermingsbeweging op weg was om zijn gedroomde utopische harmonie tussen de menselijke en de natuurlijke wereld te bewerkstelligen, maar die hoop vervliegt nu ook en daar heeft hij het moeilijk mee.
@8: Is dan de essentie dat hij het menselijke ziet als, mijns inziens onterecht, losstaand van het natuurlijke?
@su Je pikt er gelijk het zwakste punt uit. Ik zet daar ook mijn nodige vraagtekens bij aangezien ik niet geloof dat je als mens zinnig kan zeggen over intrinsieke waarde die buiten de menselijke beleving zou bestaan. MAAR, dat is natuurlijk lang niet alles waar dit essay over gaat. Ik zal vanavond misschien nog even de moeite nemen om het artikel nog eens snel te scannen en te verwoorden wat ik er zo sterk aan vond.
@8 Dat lijkt er wat mij betreft meer op. Wat ook zeer treffend is is de observatie dat er gepoogd is natuurbelangen (wat dat ook mag zijn) te koppelen aan mensen belangen (verheffen uit armoede &c.) en dat dit in feite een grote leugen is.
Ik kon het na die reacties toch niet laten om het artikel te lezen tijdens scriptietijd.
Ik vond het begin geweldig, inderdaad rillingen over mijn rug. De schrijver geeft daarna ook een zeer goede kritiek op het idee ‘sustainable development’. Maar het einde vond ik zo ontzettend cynisch dat ik er hoofdpijn van kreeg. Tienduizend woorden lopen zeiken over het verkopen van de ziel van het environmentalism en dan niet met oplossingen komen, dat zou verboden moeten worden.
Hier een artikel met een soortgelijke kritiek op SD (ook over squaring the circle). Maar dan wel met oplossingen en suggesties.
http://ipidumn.pbworks.com/f/SquaringtheCircleSustainableDevelopment.pdf
@10: Nee, het gaat ook over religie beleiden. En zijn uiteindelijke oplossing: I am leaving on a pilgrimage.
It may not separate the men from the boys but it separates the cynics from those who still care. Even though his last paragraph …