Voor de meeste mensen is zwanger worden een heuglijk moment, maar wie het advies Een Goed Begin: Veilige Zorg Rond Zwangerschap en Geboorte leest, denkt daar ineens heel anders over. Zwangerschap is blijkbaar een groot probleem in Nederland. En naar inmiddels goed Nederlands pavloviaans gebruik worden daarom meteen een elektronisch volgdossier, casemanagers en verplichte huisbezoeken aan alle zwangeren voorgesteld.
Het advies is opgesteld door een Stuurgroep van professionals en vertegenwoordigers van cliëntenraden en verzekeraars. Minister Klink is blijkens de begeleidende kabinetsbrief prima te spreken over de aanbevelingen. Het advies komt dan ook als geroepen, want de Nederlandse kraamcijfers zijn niet al te best. Relatief veel vrouwen en kinderen overlijden in het kraambed, of kort daarna.
Een aantal ‘verbeterpunten’ springt in het oog. Uiteraard werken zorgverleners niet goed samen, dus moet er een elektronisch volgdossier komen, in dit geval het Perinataal Webbased Dossier (PWD). De regie moet bij één persoon komen te liggen, de casemanager: een titel die al genoeg zegt over hoe men tegen de aankomende moeder aan kijkt.
Nieuw is dat ook deze casemanager (dat kan gewoon een verloskundige zijn) een huisbezoek moet afleggen in de zevende maand. Uiteraard blijft het speuren achter de voordeur niet beperkt tot de zorg voor de zwangere. Het hele huishouden wordt onder de loep genomen of er sprake is van een zorgelijke gezinssituatie of psycho-sociale problematiek. Zodra er ‘risicofactoren’ worden aangetroffen, moeten die weggemanaged worden.
Dit soort adviezen beginnen altijd met een open deur, in dit geval dat moeder en kind centraal moeten staan. Vervolgens gaat de rest van het rapport over wat de zorgprofessionals allemaal willen en zouden moeten kunnen. Moeder en kind worden alleen nog ter sprake gebracht als probleemgevallen, wier autonomie vooral ingeperkt moet worden. Dat veruit de meeste zwangerschappen prima verlopen en eindigen met een gezonde baby raakt al snel uit het zicht. Ineens zijn alle zwangeren kwetsbaar en dus onder controle worden gebracht. Want kwetsbare mensen, daar moeten we voor zorgen, of ze dat nou willen of niet. Gek dat dit soort rapporten nou nooit eens gaan over hoe professioneel al die professionals nu eigenlijk zijn.
In dit soort adviezen wordt ook altijd de loftrompet geblazen over samenwerking, want dat is oh zo belangrijk. Zeker in de zorg moet iedereen kunnen meepraten en meebeslissen. Toch blijft het vreemd. Als de adviseurs hun zin krijgen, wordt er een zoveelste volgsysteem opgezet, een zoveelste casemanager aangewezen en zoveelste huisbezoek afgelegd. Al die partijen moeten natuurlijk ook weer informatie uitwisselen en ‘cases’ gaan ‘managen’. In welzijnskringen is een coördinator van de coördinators al geen zeldzaamheid meer.
En zo komt de bureaucratische nannystate weer een stapje dichterbij. Wil je een toekomstveilige baan? Ga de zorg in. Die zorgt goed voor zichzelf.
Morgen een post over de verschillen in postnatale bemoeizorg en –registratie in de VS en Nederland.
Reacties (14)
Ik ben nog een beetje in rand-modus. Ik onthoud mij van commentaar en zwangerschap tot ik weer normaal kan redeneren.
Ik zie uit naar het stuk van morgen.
Wat kan er in zo’n PWD staan wat niet in het EPD staat? Wordt hier niet een hoop geld uitgegeven aan iets wat er al is?
Mij ontgaat overigens volledig hoe een gebrek aan samenwerking tussen zorgverleners kan worden opgelost door een electronisch dossier.
@2 dat is een waar woord. EKD wordt telkens opgepoetst als er weer iets is gebeurd met een kind. Rouvoet haalt telkens Savanna erbij. Probleem is echter zelden informatie. Vaak is allang bekend dat het niet goed gaat en zijn er al veel hulpverleners bij betrokken. Probleem is dat zogenoemde professionals niet durven ingrijpen of fouten maken (kan gebeuren, maar trek je conclusie).
Hoi Dimi,
wij hebben ook een kind, inmiddels 2, maar zo’n huisbezoek voor de bevalling bestaat al, en het voelt inderdaad alsof je behoorlijk onder de loep genomen wordt.
Ben ook tegen extreme dossiervorming vanwege uiterst nare uitzonderingen, maar ben wel voor onderzoek waarom er in Nederland relatief veel misgaat met bevallingen.
Denk overigens dat het pushen voor ‘natuurlijk (thuis) bevallen’ wat veel verloskundigen doen hier grotendeels debet aan is, naast het relatief oud bevallen vanwege moeilijk combineren met carriere tov andere landen, maar dat is beide niet gefundeerd in enig statistisch onderzoek mijnerzijds…
En waarom schrappen we weer op jeugdzorg (10% in Utrecht) ipv zo’n dossierdraak te schrappen. Gaat de informatiseerders weer heel veel geld opleveren…
Als ik mijn pas bevallen nichtje mag geloven is het Nederlandse hoge sterftecijfer goeddeels te verklaren door laag opgeleiden en/of niet Nederlands/Engelstalige immigrantes. Hun toegang tot zorg en vermogen om precies aan te geven wat ze nodig (denken te) hebben is erg beperkt. En dat los je beslist niet op met meer ICT.
Persoonlijk beval ik veeeeeeel liever thuis in mijn eigen bed dan dat ik naar een ziekenhuis moet. (Belangrijke aantekening daarbij: als een andere vrouw een andere voorkeur heeft, moet ook die gehonoreerd kunnen worden) Ik ben nogal huiverig voor het over-medicaliseren van bevallingen.
En ik word een beetje narrig van al die databeestjes.
@6: pijnbestrijding is toch wel erg prettig, en ik geloof dat een aardig deel van de 1e bevallingen alsnog in het ziekenhuis eindigt, en dan moet je ineens overhaast..
@6: Hmmm toch is de zuigelingensterfte in Nederland verreweg het hoogste bij ouders van Antilliaanse afkomst. Die moeten toch wel Nederlands en/of Engels machtig zijn?
Mijn vroegere buren vertelden over de jaren vijftig, toen ze in aanmerking wilde komen voor zo’n mooie flat in Overvecht, Utrecht (thans een Vogelaarwijk). Toen kregen ze ook huisbezoek van een mevrouw van de gemeente die kwam controleren of ze geen luizen hadden.
Huisbezoek ben ik an sich niet tegen, maar wel dat het verplicht is. Je moet het recht hebben om mensen in je huis te weigeren. Morgen meer daarover hoe dat in de VS gaat. Hier hebben ze ook huisbezoek, maar op basis van vrijwilligheid., Grondhouding is er een van vertrouwen…
@dimitri: in Hoograven’s Rietveld woningen (thans een probleemwijk) werd de eerste jaren bepaald wat voor gordijnen je mocht hebben, die moesten open genoeg zijn om sociale controle (het waren hofjes) mogelijk te maken.
Tegenwoordig is de sociale controle minder, maar de staatscontrole des te meer. Die sociale controle werd ervaren als veilig, maar toch ook als drukkend door veel mensen. Denk dat veel mensen die nu nog denken dat de overheidscontrole veilig is, dat ook snel als drukkend gaan ervaren. Ik hoor op werk al mensen die echt niet veel met privacy bezig zijn toch al praten over privacy schending mbt de kilometerheffing, denk dat mensen meer en meer bewust zullen worden van dit soort schendingen, en dat de weerstand ook zal toenemen. Dat is althans mijn optimistische kijk/hoop.
@Dimitri: wel benieuwd inderdaad hoe het in de VS gaat trouwens, als je zo’n huisbezoek weigert. Komt er dan niet een soort ‘verdacht’ idee ergens in een hoofd of dossier?
Hier kun je terugkomend op het bezoek wat wij ook hebben gehad dat bezoek nog wel weigeren volgens mij, maar wij vonden het nog wel nuttig in die vorm, en ergens leefde ook dat idee bij mij wel van dat je toch raar overkomt.
Ben er ook nog niet helemaal uit wat ik van de huidige postbus 51 spotjes vind over vermoedens van kindermishandeling, ben bang dat het te veel mensen in de ellende stort als er meer false positives komen, aan de andere kant, zijn de slachtoffers die je wel voorkomt het misschien niet waard…moeilijke discussie, en OT deels.
Het zoveelste voorbeeld dat men uitgaat van wantrouwen. Het wordt hoog tijd om met dezelfde munt terug te betalen en de ‘hulpverlener’ (eigenlijk inspecteur) vragenlijsten te laten invullen en aan inspectie te onderwerpen.
@12 dit is wat een hulpverlener defacto doet, hij vult vragenlijsten in. Dit is ook waarom hulpverleners aan dossiervorming moeten doen.
Hierdoor zijn professionals controleerbaar en verifieerbaar. Allebei fijne principes die zowel aan de basis kunnen staan van gedege evidence-based-medicine als stok achter de deur tegen corruptie. Daar gaat de discussie die gefocussed is op de het in geding zijn van de individuele recht op privacy vaak aan voorbij.
Dimitri, de hoeveelheden aan registratiesystemen groeien door het waarborgen van de privacy. Als iedereen alles zou mogen inzien en kunnen communiceren waren er niet zoveel verschillende systemen nodig.
Jonge ouders, opgelet: http://www.ouders.nl/mred2010-jeugdzorg-jgz.htm