Je zal het maar hebben. Je stuk is te lang. Dat is onhandig, want het wetenschappelijk tijdschrift waar je ‘em wil indienen is Heel Streng wat betreft het maximale aantal woorden dat je mag gebruiken. En er komt een punt dat je je onderzoek en bevindingen niet in nóg minder tekens kan beschrijven zonder de inhoud geweld aan te doen. Of de leesbaarheid.
Maar daar zijn dus trucjes voor, heb ik geleerd. Je kan wat referenties weghalen – in plaats van je te beroepen op die drie teksten die je punt ondersteunen, verwijs je er slechts naar één. Lullig voor de schrijvers van die twee die je weglaat, want ook zij worden afgerekend op citaties en al wat dies meer zij. Maar het is niet anders. Je kan ook gewoon wat initialen weghalen uit iemands naam, of wat spaties verwijderen tussen de initialen, heb ik horen vertellen. Ook niet zo netjes, maar het zoeksysteem snapt toch wel wie het gaat dus de personen krijgen in ieder geval wel de verdiende credits. Of in het uiterste geval schrap je gewoon wat stukken die je later terugplaatst als je de drukproef krijgt, want daarna wordt niet meer gecontroleerd op aantal woorden.
Ik dacht in al mijn naïviteit altijd dat dit gedrag was voor scholieren en studenten, bij het inleveren van een werkstuk of scriptie. In de categorie ‘oh niet genoeg pagina’s ik pas het lettertype wel aan’. Maar in de grotemensenwereld doen we het gewoon ook. Zelf nog handige tips? Deel ze vooral in de comments!
Reacties (9)
Streepjes tussen woorden die er eigenlijk niet horen, en inderdaad weer weghalen bij de proofs. Stukken method in legend van figuren zetten; die tellen vaak niet mee voor de word-count. Opsommingen van bv gen-namen in plaats van genA, genB, genC: genA/genB/genC.
Ik geloof dat er zelfs een unicode karakter is met ‘niets’ dus visueel zit er een gaatje tussen 2 woorden, maar het is geen spatie dus wordt het niet als 2 woorden geteld. Toegegeven, de spellingchecker gaat dan wel op rood.
Hartelijk dank :)
Of je kijkt of je tekst gecomprimeerd kan worden. In onderstaand voorbeeld ga je van 254 woorden naar 148 woorden.
Stel, je hebt een stuk geschreven dat het maximaal aantal woorden voor het wetenschappelijk tijdschrift ver overschrijdt. En nog meer tekst schrappen kan niet: dan doe je de inhoud van je onderzoek en bevindingen geweld aan. En het wordt minder leesbaar.
Maar je kunt bijvoorveeld referenties weghalen – in plaats van je te beroepen op die drie teksten die je punt ondersteunen, verwijs je er slechts naar één. Lullig voor de schrijvers van die twee die je weglaat. Je kunt ook gewoon initialen weghalen uit iemands naam, of spaties verwijderen tussen de initialen. Discutabel, maar het zoeksysteem weet om wie het gaat, dus de personen krijgen in ieder geval wel de credits. Of in het uiterste geval schrap je gewoon wat stukken die je later terugplaatst als je de drukproef krijgt, want daarna wordt niet meer gecontroleerd op aantal woorden.
Heb je zelf nog tips? Plaats ze in de comments.
Jaaa, is natuurlijk waar, maar daar zit wel een grens aan. En vaak zit je al tegen het max aantal woorden aan, komen reviewers dan nog met “wel nog iets zeggen over zus zo broer dit dat etc” terwijl de editor in dezelfde mail zegt “zorg dat je wel aan het max aantal woorden blijft voldoen”. Op een gegeven moment moet je iets. Al zal ik de eerste zijn die toegeeft dat kort en bondig formuleren niet mijn kernkwaliteit is.
Schrijven is schrappen. Kill your darlings.
Evenveel woorden
Why waste time say lot word when few word do trick?
Je moet immers met verschillende scenario’s rekening houden.
Ah, Kevin.