Waar luister je naar?
WAAR LUISTER JE NAAR!
Wat? Ik had m’n koptelefoon nogal hard staan.
Ah, waar ik naar luisterde? Binaural Beats.
Binaural Beats?
Binaural Beats.
Dat is toch die eentonige muziek die maar doorgaat?
Nee, de muziek is juist tweetonig, dat is juist de crux. Binaural Beats bestaan uit twee geluidsgolven met verschillende frequenties. Het rechter oor hoort bijvoorbeeld 300 hertz en het linker 320 hertz. En een hertz is de trilling van een toon per seconde. Daarom kun je dat ook niet gewoon op de stereo laten klinken, het moet via de koptelefoon om dat effect te bereiken. De geluiden mengen zich dus niet samen in de oren, maar dat gebeurt pas in de hersenen.
Space man.
Er worden van allerlei eigenschappen toedicht aan dit fenomeen, je zou er rustig van kunnen worden. Je zou er van kunnen ontspannen. Het zou helpen bij meditatie en mindfulness, het zou onbewuste blokkades en negativiteit vernietigen, het zou angst kunnen wegnemen en pijn, je geheugen stimuleren en ja, je zou er zelfs een beetje high van kunnen worden.
Laat mij dan even een stukje luisteren dan.
Okay. Youtube staat er vol mee. Kies maar een willekeurige.
(….)
En?
Tsja, ik vond het maar saai. Het gaat maar door. Je zou haast verlangen naar een lekkere beat eronder. Een kop en een staart. Een compositie. Of wat zang van Shane MacGowan. Ik vond het maar saaie New Age, Ambient, maar dan slecht. En ik word er niet ontspannen van, ik zit me juist op te winden over die Binaurale Beats. Ik krijg allemaal visioenen van kruidenvrouwtjes, yoga, kwakzalvers en weeë beelden van vlinders, wuivende bloemen en golven.
Wist je trouwens dat het fenomeen Binaurale Beats al in 1839 is aangetoond door de Duitse natuurkundige Dove?
Ha, heette die man echt Dove?
Ja. Biertje dan maar? Zoek ik op Spotify even naar The Pogues met Joe Strummer.