COLUMN - Dat overheidsinstanties steeds slechter lijken te functioneren heb ik de afgelopen weken zelf tot 2 keer toe mogen ervaren. In beide gevallen nota bene bij mijn oude werkgever, de Gemeente Amsterdam. Waar ik als ambtenaar altijd met trots en liefde mijn best deed voor de burger. Maar het is er een zootje geworden.
Een paar weken geleden vond ik in mijn brievenbus maar liefst 5 brieven tegelijk van de gemeente. Vreemd, maar oké.
Wááát?
De eerste die ik openscheurde ging over de erfpacht. O ja, de mijne loopt af in 2027, dus daar moet ik wel wat mee. Gelukkig had ik er net een artikel over gelezen, want geen hond die begrijpt wat ze nou precies bedacht hebben. Het advies: doe sowieso een aanvraag voor een bod, je kunt later beslissen of je dat aanneemt. En aanvragen voor 1 januari 2020 profiteren van een voordeligere regeling. Dus ik naar het portaal.
Bummer. Mijn aanvraag liep vast, omdat ik behalve een woning ook een parkeerplaats in bezit heb. Dat is geen uitzonderlijke situatie, weet ik uit mijn tijd bij Parkeergebouwen. Dus welke nitwit dit portaal op deze manier heeft opgezet, ik weet ’t niet, maar hele hordes burgers kunnen hun aanvraag dus niet op deze manier doen. Advies; stuur een e-mail. Zo gezegd zo gedaan. Het automatische antwoord dat ik ontving luidde: vanwege de vele aanvragen kan het lang duren voor u antwoord ontvangt. Wááát? Dus je maakt een regeling, stelt een deadline, en dan ben je niet voorbereid op de stroom aanvragen die daarop volgt? En de gemeente blijkt ook niet bereid om de deadline op te schuiven. Lekker dan. Maar goed, ik heb mijn aanvraag gedaan en heb daar bewijs van, dus mij maken ze niks. Hoop ik. Zie de volgende casus.
Dreigbrief
De andere brieven waren alarmerender. 2 ervan stonden op mijn naam, maar 2 anderen op naam van mensen die ik niet ken. Ik roste een brief op mijn naam open, met het idee dat ik die andere 2 ongeopend retour zou sturen. Tot mijn grote schrik bleek het een dreigbrief van de dienst Persoonsgegevens. Dat mijn adres in onderzoek was omdat men vermoedde dat ik niet meer op mijn adres woon, en of ik even een verklaring wilde overleggen. Als ik dat niet deed, liep ik het risico op een boete van 350 euro. What. The. Fuck? Vreemd genoeg was de andere aan mij gerichte brief een bevestiging van mijn inschrijving in 2004 (uuh?). Uiteraard heb ik toen toch die andere 2 brieven opengemaakt. Het bleek te gaan om de inschrijving op mijn adres door een moeder en een dochter. Holy crap! Dat kan toch niet zomaar? Daar heb ik helemaal geen toestemming voor gegeven! En nou moest ík bewijzen dat ik nog in mijn huis woon. Nou, ik dacht ’t ff niet.
E-mailen. Bellen. Godver…
Gelukkig werd er een e-mailadres in de brief genoemd. Hevig verontwaardigd klom ik op mijn toetsenbord. Nou heb ik nogal de neiging om er met gestrekt been in te gaan, maar ik weet ook hoe dat voelt aan de andere kant, dus na het schrijven van de 1e versie heb ik mezelf wat tijd gegund om af te koelen, en uiteindelijk een nette mail gestuurd.
Waarop geen antwoord kwam. Dan maar bellen. Ik werd netjes te woord gestaan, en de medewerker vertelde me dat bij het stadsdeel gegevens waren opgevraagd over deze inschrijving, maar dat ze die nog niet ontvangen hadden. We waren het er over eens dat het waarschijnlijk een administratieve fout was, zoals een verkeerd doorgegeven of ingevoerd huisnummer. Ik hoefde niets te doen.
Ruim een week na dat telefoontje ontving ik een 2e dreigbrief, dat ik nog niet gereageerd had en weer die boete, in my face. Wel godver…
Bewijzen
Eerder had ik ’t er al over gehad met mijn vriend. Die zei; joh wat maak je je druk, stuur gewoon een kopie van je eigendomsbewijs en klaar ben je. NEE! Zo werkt het dus niet. Ik sta in mijn recht en ik eis dat overheidsinstanties hun werk goed doen. Dus ik snorde mijn eerdere e-mail op, en stuurde die nogmaals door, met een aanvullend bericht. Flink wat bozer, hoe slordig ik de werkwijze vind en dat ik nu wel zwart op wit wilde dat het onderzoek op zijn minst on hold was gezet tot de zaak was opgehelderd. Deze keer kreeg ik wel antwoord. Het blijkt dat je bij inschrijving op een adres geen bewijzen hoeft te overleggen, zoals een huurovereenkomst of verklaring van de hoofdbewoner. SERIEUS? Dat is de omgekeerde wereld, als je vervolgens mij bedreigt als ik geen bewijzen overleg. Gelukkig zag de dienst Persoonsgegevens die omissie zelf ook wel in, en is het onderzoek inderdaad stopgezet. Nou, halleluja!
Inmiddels had ik ook andere post ontvangen die voor de onbekende mevrouw bestemd was. Wat mijn vertrouwen in een administratieve fout danig deed slinken. Ik weet niet wat iemand erbij wint om zich in te laten schrijven op een willekeurig adres, maar dit riekt naar fraude. Dat heb ik nog wel even gemeld, in antwoord op de mail. En ook dat het misschien een goed moment is om de procedure rond inschrijving in de basisadministratie nog eens tegen het licht te houden. Vroeger kon dit gewoon niet, moest je wel degelijk bewijzen dat je je ergens mocht inschrijven. Ik vraag me af of ze er iets mee gaan doen. Ik vermoed van niet. Wat een zootje.
Reacties (27)
Zo rond 1990-91 stelde het Amsterdamse bevolkingsregister bewoners in staat om spookbewoners buiten te zetten. Ik heb daar ook gebruik van gemaakt, want mocht ik na de studiebeurs een uitkering nodig hebben, zat ik niet op een voordeurdelerskorting te wachten. Later is die mogelijkheid weer ingetrokken, blijkbaar was de administratieve opschoonactie voorbij.
@1: aanvulling: je kon toen ook (tijdelijk?) je adres blokkeren voor spookbewoners.
@0: [ Vroeger kon dit gewoon niet, moest je wel degelijk bewijzen dat je je ergens mocht inschrijven. ]
Wanneer was dat dan?
Ik herinner me niet dat je in Amsterdam begin jaren ’80 een bewijs moest leveren en een goede vriendin had in die tijd last van een stalkende ex die zich gewoon in haar woning had laten bijschrijven.
Bedrijven maken zich er ook nog wel eens schuldig aan. Zij hebben vaak nog oud-klanten, met adressen waar ze allang niet meer wonen. Krijg je alsnog weer een reclame of andere marketingrotzooi. Ik streep die adressen altijd door en zet er retour bij. Zo kan. hoop ik dank, die administratie aan het werk. O ja, en natuurlijk die incassobureau’s.
In oudere wijken ligt dan ook nog eens de verwarring van “huis”, “beletage” en “I, II of III hoog (voor /achter)” op de loer. Erg onderhoudend als je thuis komt en er staat een deurwaarder en een zwik politie bij je opengebroken deur, terwijl ze bij de buren hadden moeten zijn.
@4: Dat zijn geen oud-klanten, dat zijn te goedkope en verouderde adressenbestanden. Filmtip: Glengarry Glen Ross.
Twee voorvallen in één gemeente. Is dat niet wat mager als bewijs voor de claim uit de openingszin, dat overheidsinstanties steeds slechter functioneren?
Wat er in WO-2 gebeurd is helpt ook niet mee. Een sluitend bevolkingsregister kan ook een vloek zijn.
Ik snap de frustratie, maar.je kunt keer ook concentreren op dingen die wel goed gaan.
@3: Ik heb in de jaren ’90 nogal rondgezworven in de stad, en moest bij verhuizing altijd documentatie overleggen.
@6: Je hebt zelf neem ik aan kennis kunnen nemen van het nieuws rond de Belastingdienst, het UWV, ministeries, enz. Dat ik hier mijn eigen ervaring met de gemeente beschrijf, is omdat – naast dat ik er dus last van had – het me echt pijn doet dat die organisatie zo naar de klote is geholpen. Heb ik ’t nog niet eens gehad over de periode toen ik er nog zelf rondliep. De nasleep van de enorme “reorganisatie” in 2015 was echt geen grap, óok niet voor de ambtenaren. Ik heb goede mensen gillend weg zien rennen (zoals ook bij de Belastingdienst gebeurde). En daar plukt de burger nu dus nog steeds de vruchten van. Er wordt gewoon al jaren op heel veel terreinen enorm wanbeleid gevoerd, aangejaagd door de nitwits in Den Haag.
@7: Ik weet wel wat er goed gaat, ik ben dik 15 jaar ambtenaar geweest. Dus ik heb ook de mazzel dat ik de nodige kennis heb.
Maar dat neemt niet weg dat ik me als burger genaaid voel door dit soort zaken, en dat is gewoon terecht.
Je kunt bewijslast niet omkeren. Punt.
Je kunt geen regelingen verzinnen die je vervolgens niet kunt uitvoeren omdat je de capaciteit niet hebt. Punt.
De overheid dient zich bij uitstek te realiseren hoe iets uitwerkt voor de burger. Dat het soms misgaat door onvoorziene omstandigheden, soit, los dat dan netjes op. Maar het gaat nu aan de lopende band mis. Mensen worden letterlijk kapot gemaakt door bijv. de Belastingdienst. Sorry, maar dan ga ik me even niet concentreren op wat goed gaat. De overheid gedraagt zich momenteel als een ontzettende klootzak. Punt.
@9
Ik ontken niet dat er dingen mis gaan bij overheidsdiensten. En er is ook best reden om kritisch te zijn op het beleid. Maar dan nog vind ik de generalisatie “dat overheidsinstanties veel slechter lijken te functioneren” veel te kort door de bocht. En dan nog zeggen twee voorvallen die jou overkomen niets over een trend.
Als je iets wilt schrijven over wat er structureel misgaat bij een overheidsdienst is dat prima, maar dan hoort daar wel een grondige analyse bij. En als je je hart wilt luchten over je eigen vervelende ervaringen is dat ook prima, maar hou het dan wel bij dat persoonlijke verhaal. Een persoonlijk verhaal is nooit meer dan anekdotisch bewijs. Daar meteen maar zware conclusies over een falende overheid aan verbinden vind ik te makkelijk.
@11: Ten eerste geef ik direct al aan dat het om een column, dus een opinie gaat. Dus geen grondige analyse. Ten tweede vind ik de conclusie dat de overheid de laatste tijd behoorlijk faalt op veel vlakken, bepaald niet vergezocht, gezien het nieuws omtrent het onderwerp in de laatste jaren. Dat ik daar niet uitputtend op in ga in mijn verhaal, is dus omdat het geen analyse is.
Dan zou het verhaal aanzienlijk langer worden. Overigens geen slecht idee voor een serie.
Tot slot; ik weet hoe de gemeente tot 2015 veel beter georganiseerd was. Ook dat is anekdotisch natuurlijk. Maar het is wel waar.
Dus ?
@11: het vele, vele nieuws wat om de haverklap naar buiten komt over het falen van verschillende overheidsinstanties wordt enkel maar onderstreept door dit soort anekdotisch bewijs uit eerste hand.
Beste Karin,
Was je eerst een eenpersoonshuishouden ?
Nu ben je een meerpersoonshuishouden, dit heeft invloed op de locale belastingen.
@11: De generalisatie “dat overheidsinstanties veel slechter lijken te functioneren” wordt inderdaad niet bewezen met 1 anekdote.
Ik denk eigenlijk dat overheidsinstanties niet slechter functioneren.
Maar de overheid is in veel situaties wel wantrouwender geworden.
Dat geldt voor verkeersboetes (eerst betalen, daarna mag u bezwaar maken), en voor uitkeringen (als iemand iets verkeerd invult doordat de regels onduidelijk zijn, kan dat wel tot een boete leiden).
@14: Ik ben en blijf een eenpersoonshuishouden. Het nut van jouw vraag/bijdrage ontgaat me ten enen male.
@15: De overheid is niet alleen wantrouwender geworden, ze functioneert aantoonbaar slechter. Mijn verhaal gaat over anekdotes inderdaad, wat je af zou kunnen doen als incidenten, maar de ombudsmannnen in den lande hebben een dagtaak aan de misstanden.
@16: ”Ik ben en blijf een eenpersoonshuishouden.”
Dat vind jij en zo zul je vanuit jou ook handelen. Maar als er ook een spookmoeder en een spookzoon op jouw adres staan ingeschreven ben je voor het bevolkingsregister een driepersoonshuishouden en dus krijg je van het water, riool- en reinigingsheffing etc. een rekening voor drie personen. Dat zal Steve bedoeld hebben.
@18: Het bleek zelfs een gezin van 4 personen, later kreeg ik nog meer inschrijvingen op mijn adres. Maar zoals ik al in #0 aan gaf, is een en ander uiteindelijk goed gekomen, wat mij betreft in elk geval. Dus de vraag van #14 begrijp ik niet.
Lief Dagboek,
Vroeger bladibla bladibladibla, bladidbladibla. Nou moe! Bladibladibla. Bladidbladibla.
Rest mij de conclusie: de overheid is helemaal stuk sinds ik weg ben.
Allerlei kutvolk dat Karins verhaal richting vuilnisbak verschuift.
Goh, zo gek? Hier?
jeugzorg heeft mijn klein zoon die in amsterda woonde uithuis geplaatst omdat hij in sept.2018 zijn broertje wilde laten schrikken heeft hij wat slaaptabletten ingenomen. vanaf toen werd hij her en daar geplaatst. eerst 9 mnd amsterdam toen 2 mnd friesland nu sinds 1 okt.2019 in hoenderloo. in elk tehuis is hij mishandel eerste huis door inwonende junkie s 2 de huis door grotere jongens en nu door een begeleider eerst hardhandig in zijn arm geknepen waar je ba 2 wejen de vinger afdrukken nog duidelijk kon zien. hij is door de zelfde begeleider geschopt en in zijn buik gebeukt. dat is niet normaal en zegt zorg caroline van der flier zegt daar niets van. ze zei nog tegen mijn kl zoon sodemiterop.
en die regeert over je kind. in het tehuis worden de kinderen getrouwmatiseerd en gefrustreerd.en hulp krijgen echt niet. via watts app. kwan ik u foto s sturen wat ze daar met hem doen. dit is niet normaal. u kunt mij bellen dan zal ik mijn boekje open doet en vertellen wat jeugdzorg met de kinderen doen.
hoogachtend z.a.g.
@20: Nee, die was al stuk toen ik er nog rondliep. Maar inhoudelijk commentaar is aan jou blijkbaar niet besteed. Ga lekker ergens anders je kleutertaaltje debiteren. Misschien krijg je dan nog een gevat antwoord.
@21: Pardon? Je wil bewijzen of zo? Ik heb ze hier liggen hoor, zwart op wit. Maar dat is niet wat je zoekt natuurlijk, je wil gewoon ff zieken. Net zo’n kleuter als #20 dus. Ga lekker kleien joh, of vingerverven. Veel beter.
@22: Hoewel een beetje off topic: Wat een heftig verhaal! Jeugdzorg heeft inderdaad niet de beste reputatie. Hoenderloo ook niet bepaald.
Ik wil op zijn minst wel een luisterend oor bieden, al kan ik je waarschijnlijk niet echt helpen. Maar misschien heb ik wel wat inzichten waar je wat aan hebt. Stuur maar een mail naar [email protected], dan komt het wel bij mij terecht.
@22: @25: jeugdzorg en mishandeling in instellingen lijkt mij een apart artikel waard. Maar dan moeten denk ik verhalen van meer dan 1 persoon verzameld worden.
@24: ik stond achter je, tegen @20 e.a. maar dat had je niet door in de opwinding…