KRAS | Verveling

We vervelen ons, mopperden de bewoners van het land dat net weer een stukje gelukkiger was geworden, straks valt er helemaal niks meer te mopperen en wat moeten we dan? Toen kwamen er verkiezingen. Er was een debat met saaie mannen. Maar er was er eentje, die met de manische blik en het onrustige neusschot, die was niet saai. Alle anderen hadden de schurft aan hem, dat kon je zo zien. Die moesten ze hebben! Die zou wel wat reuring in de tent brengen!

De uilenman had natuurlijk rare standpunten, en ze wilden best in de krant zeggen dat ze die niet kenden of het er matig mee eens waren, maar dat deed er uiteindelijk niet toe. Beteuterde gezichten wilden ze zien bij de anderen. Dat was nog eens lachen! En als het land dan een stukje wiebeliger bestuurd werd, ach, dan zakten ze maar een paar plaatsjes op die ranglijst. Geluk hadden ze zat, vermaak was wat ze ontbeerden.