Eerst even opdehoogtebrengen: tijdje geleden werd een journalist en zijn crew in elkaar getrapt tijdens reportagemaken omtrent aids in China. Boehoe, China is bad! Maar nu komt het unieke: China, bij monde van de de geweldpleger, verontschuldigt zich in deze bewoordingen: “We willen ons verontschuldigen, vergeef ons“.
En net toen je dacht dat het leven niet absurdfähiger kon, hier is het bewijs dat mooiheid bestaat: ze keren een bedrag uit van 150 euro. “Aanvaard dit alstublieft, wij zijn arm“.
Nu is de vraag natuurlijk: zijn die 150 ècht alles wat de roodstalen communistenschroeven uit hun duim konden persen, of hebben we hier te maken met China 2.0 dat aan de ene kant volgens onze westerse berichten steeds afgezonderder wordt van Ons Vreye Westen, en aan de andere kant vlotjes een VRTjournalist 150 euro overmaakt?
Reacties (4)
“That’s one small step for Beijing; one giant leap for the province.
Als ik de Belgische regering zou zijn (let op: zou zijn, want ik meen dat België al een pposje geen regering meer heeft) dan zou ik in de VN om een waarnemers vragen die er op toe gaan zien dat ook journalisten van andere landen wel voor hetzelfde bedrag in elkaar getrapt worden.
Zou een ander meer krijgen, dan kan China alsnog worden beschudligd van discriminatie.
De hoogte van het bedrag doet er niet toe. Het gegeven dat er een buiging gemaakt MOET worden is er een van ongekende vernederende omvang,
Pure PR-stunt. De provinciale mannetjes hebben de opdracht gekregen om ongecontroleerd filmen en interviewen onmogelijk te maken als het Beijing onwelgevallige situaties betreft (denk ook aan de trip van Paul Rosemüller). Vervolgens doet Beijing het af als een groot misverstand inclusief verontschuldigingen (en blijkbaar tegenwoordig ook schadevergoedingen). Excuses hier, was niet de bedoeling daar, de provincialen hebben het niet begrepen zus, de commissarissen waren overijverig zo.
Maar het doel van Beijing is wel bereikt, jij hebt geen reportage kunnen maken over AIDS, arbeidersmisbruik of de problematiek van de Ujguren en dat is waar het werkelijk om ging.