De werkloosheid is in Nederland relatief laag, meldde het CBS gisteren monter naar aanleiding van weer eens een aanpassing van de definitie aan internationale maatstaven. De langdurige werkloosheid neemt echter snel toe en is juist hoger dan in andere landen.
Zat in het tweede kwartaal dit jaar nog 40 procent van de 672.000 werklozen langer dan een jaar thuis, inmiddels is dat 45 procent. Bij de 45-plussers gaat het nog harder. Ruim 60 procent zit langer dan een jaar zonder baan, drie maanden geleden was dat ruim de helft.
In de VS is het in ieder geval al zo dat als je langer dan zes maanden werkloos bent, je min of meer definitief aan de kant staat.
Als dat hier hetzelfde werkt, zijn we nu dus druk bezig een deel van de potentiële beroepsbevolking permanent buiten de arbeidsmarkt te houden.
Maar over de maatschappelijke kosten daarvan hoor je de staatsschuldfetisjisten in Den Haag niet of nauwelijks.
Reacties (2)
Ik werk in de softwareontwikkelhoek. En ik krijg de laatste tijd ineens langdurig werklozen op sollicitatiegesprek. Die waren er eerder nooit. En ik neem ze niet aan…
Het heeft er alle schijn van dat in ieder geval mijn sector in razendsnel tempo steeds kennisintensiever wordt. De hoeveelheid makkelijke werkzaamheden neemt af, we hebben steeds meer behoefte aan extreem slim en gespecialiseerd personeel en hebben voor veel mensen die toch een HBO-niveau hebben geen ruimte; we zouden ze jaren moeten inwerken en zelfs dan is het de vraag of ze meer bij kunnen dragen dan hun overhead kost. Ik zie ook veel Informatica-studenten die hier een bijbaantje hebben; slechts een fractie – in mijn ervaring pakweg 10% – daarvan heeft de capaciteiten om echt mee te draaien in moderne softwareontwikkeling. De rest gaat het (hier) ook gewoon niet redden.
Nou zit ik in de productontwikkeling en niet in de uurtje-factuurtje-business; daarin kun je ook met minder capaciteiten nog wel een tijdje vooruit – de klant snapt er immers toch geen zak van. Maar ook dat is geen eeuwig leven beschoren.
Ik vermoed dat in andere sectoren vergelijkbare krachten aan het werk zijn. En ik beschouw dit als nog maar slechts het begin van extreme automatisering. Hoewel ik op een ultiem “hoog” plekje zit en gezegend ben met exact de juiste interesses en intelligentie om dit werk te doen, ga ik er vanuit dat ook ik ruim voor mijn pensioen bij de langdurig werklozen ga aanschuiven. En ik vrees dat we al lang en breed te laat zijn om onze samenleving daarop in te richten.
Als je er vanuit gaat dat je je huidige werk over 10 jaar nog kunt doen, dan wel ja, wat je ziet is dat werkgevers een maximale houdbaarheidsdatum aan banen toekennen, je moet dus doorstromen, het beruchte up or out systeem.
Of je moet dusdanige specifieke kennis bezitten dat je dat tot je pensioen kunt doen, nu zit ik in de telecomwereld en mijn huidige functie heb ik nu een jaar of 5 gedaan en per 1-1-2015 stap ik over naar een hogere afdeling qua werkzaamheden, niet omdat ik mijn huidige baan niet leuk meer vind maar ik weet dat je niet proberen te blijven hangen in deze functie omdat je dan tot het meubilair gaat horen en dan kom je in de gevaren zone.
En in mijn toekomstige functie ga ik dusdanig specifieke werkzaamheden doen die ik wel tot mijn pensioen kan volhouden.