COLUMN - Net als je even inkakt, prikken onze Vaste Gasten je elke werkdag om 15.30 uur weer wakker met hun scherpe pennetjes. Vandaag: Peter Buurman, over makke schapen op Facebook en leeghoofdigheid bij DWDD.
Toen het bij De Wereld Draait Door over de Top 2000 ging, vatte ik het malle idee om te gaan stemmen. Er bestaan op deze aardbol mensen voor wie deze lijst als een soort religie is: Bohemian Rhapsody niet op één zetten, is als het afbeelden van Mohamed. Ik heb eigenlijk niets met de Top 2000 en ik kwam er weer even fijn achter waarom.
Je mocht op twintig nummers stemmen, waarvan je er vijftien koos uit een voorselectie en je de ruimte had om zelf vijf suggesties te geven. Aangezien de voorselectie voornamelijk bestond uit nummers die ik niet leuk vond, waren de vijf open suggesties veel te weinig om te laten zien wat ik wél leuk vond. De oplossing was simpel: gewoon niet stemmen.
In dezelfde week stroomde mijn Facebooktimeline vol met mensen die graag hun privacy wilden claimen. Naar mijn idee is Facebook (veel privacylozer wordt het niet) een hele rare plek om dat te doen, maar blijkbaar waren mensen bang dat Zuckerberg’s concern rechten op hun foto’s en informatie had. Dit had iemand anders namelijk op het internet gezet, dus dan zou het wel waar zijn. Zonder het kritisch te bekijken werd het klakkeloos van elkaar gekopieerd. ‘Nee Zuckerberg, je mag niet aan mijn spullen zitten.’ In de verwachting dat dat dan ook niet zou gebeuren. (Want zo werkt recht toch!? Gelukkig legt CollegeHumor kort uit waarom dit zo achterlijk is).
Als we het dan toch over privacy hebben, in De Wereld Draait Door werd maandag een rare discussie gevoerd over het Elektronisch Patiëntendossier. Wilna Wind was als directeur van de Patiënten Consumenten Federatie voor. Technoviking Alexander Klöpping was op zijn beurt tegen. Het werd een debat van niks. Een kleine reconstructie:
Alexander: “Het is onveilig.”
Wilna: “Nietes.”
(10x)
Ik ben niet zo thuis in het EPD, maar ik kreeg het idee dat Alexander en Wilna dat eigenlijk ook niet waren. Beiden baseerden zich op eigen bronnen, terwijl ze zelf waarschijnlijk niet genoeg wisten. Wilna is waarschijnlijk het soort persoon dat Facebookstatussen kopieert, terwijl Alexander niet eens een idee had wat de bedoeling van een EPD is. Een rare gewaarwording.
De wereld wordt een soort top 2000-lijst, waarin we uit een voorselectie één van de twintig Coldplay-liedjes kiezen om op te zetten, zonder zelf na te denken wat we vet vinden. Klakkeloos worden onjuiste Facebookstatussen gekopieerd en op nationale televisie worden inhoudsloze discussies gevoerd. Het internet opent deuren tot snelle informatie, maar aan de waarde van die informatie besteedt men steeds minder aandacht. Er wordt een hele hoop voorgekauwd, maar dat zou je niet allemaal zomaar moeten slikken.
Reacties (3)
Het gevaar zit ‘m in het feit dat hele volksstammen (die denken dat ze slim zijn omdat ze vara kijken) denken dat Wilna en Alexander wel expert zijn op het EPD-dossier.
Ik vind het wel geniaal hoe Wilna alvast de verantwoordelijkheid afschuift, ‘dat is de beslissing van de patient zelf.’ Dat de patient geen goede informatie heeft om de keuze op te baseren (ik heb in elk geval nog niet zomaar kunnen vinden hoe die veiligheid nou gegarandeerd wordt…) dat doet er niet toe. Mocht het misgaan, dan kan Wilna haar handen in onschuld wassen: iedereen heeft er zelf voor gekozen.
@2 “Keuze” is de grootste dooddoener van de laatste 20 jaar. Als iemand of een instantie iets doet of nalaat waar mensen vraagtekens bij plaatsen, dan zegt zo iemand of een woordvoerder: “Dat is een keuze die we hebben gemaakt”. En terwijl zo’n opmerking alleen maar bevestigt dat de persoon die hem uitspreekt de juiste persoon is om te vragen WAAROM die keuze is gemaakt, wordt die vraag niet gesteld en nemen veel mensen met zo’n opmerking kennelijk genoegen.