zouden er mensen zijn die zweven boven de zwaartekracht van het gezeur, geschmier en gepiepel?
Wiens bewustzijn zich steeds als op een uitstap in de sneeuw bevindt?
Met nederigheid tegenover de elementen, met verwondering voor wonderen als sneeuw?
We zijn Rusland aan het verlaten, blijkt, op een dronken visaloze tocht, zat van zuurstof en ballast,
een ballet van zandzakken uitwerpen als waren het gedachten van een duister soort gasballon,
met een naar boven, een piek, en een terug, een val in het dal.
Gisteren een ontmoeting gehad met Oblomow, zo rond 11 uur ’s avonds, in zijn zetel,
dat verklaart wellicht de afwezigheid van de dinsDagsluiting.
Later deze nacht valt de richting voor morgen uit de beslissingsboom.
Reacties (1)
Mooi Meester Crachat!