De link klopt niet (denk ik).
Verder is het toch gewoon humor…
Waarom altijd zo serieus?
Andre Geim (nobelprijs natuurkunde) heeft dit ook ooit gedaan met zijn hamster. http://en.wikipedia.org/wiki/Andre_Geim
Als zelfs apen auteur kunnen zijn van een wetenschappelijk artikel, draait auteurschap meer om erkenning dan om verantwoordelijkheid. Is dat wenselijk, vraagt Koen Beumer van SciencePalooza.
Ik ken afdelingen waar studenten al het praktisch werk deden, de aio het artikel schreef en de student d’r met moeite met een bedankje van af kwam (‘we would like to thank P.V. for synthesizing compounds 1-4’). Ik ken ook afdelingen waar het doen van eenvoudige metingen alleen werd toegestaan als dat resulteerde in co-auteurschap — wat knarsetandend werd toegestaan.
Maar dat zegt niets over wetenschappers, dat zegt dat het huidige systeem van publiceren en geldverdelen op de helling moet.
Eerlijk gezegd vind ik dat de journalistiek achter dit soort artikeltjes uitermate matig is. De focus ligt IMNSHO teveel op ‘frauderende wetenschappers’ en ander populistisch gelul, terwijl de achterliggende vraag — waarom frauderen wetenschappers– zelden wordt beantwoord.
En het punt is dat dit soort artikeltjes wel de toon zetten. Voor domrechtse populisten zijn wetenschappers het zoveelste bastion van autoriteit waar hoognodig de bijl in moet worden gezet. Maar in dit soort stukjes zie ik geen alternatief aangedragen worden. Of suggesties voor verbetering. De bulk van de wetenschappers probeert gewoon goed werk te doen. Maar als je het aan henk en ingrid vraagt, dan zijn ’t allemaal oplichters. En dat vinden ze vanwege dit soort stukjes.
Maar wat wil je dan? Dat pauw&witteman op basis van hun onderbuik & kijkcijferinschattingen bepalen hoe de wereld reilt & zeilt?
Serieus: de hoeveelheid aandacht die d’r naar het NotW-schandaal is gegaan is *minimaal*. En elsevier en de telegraaf komen keer op keer weg met bijelkaargelogen blaat- en framingstukjes. Maar zijn d’r journalisten die hun hand in eigen boezem steken? Nope.
zijn er al slimme alternatieve manieren bedacht om wetenschap te financieren, ipv het publish or perish gebeuren? (kom er zelf niet meteen uit via google).
“zijn er al slimme alternatieve manieren bedacht om wetenschap te financieren”
Ben ik ook benieuwd naar, ik heb in ieder geval nooit iets redelijks gehoord. Je hebt gewoon een beperkte hoeveelheid geld die je moet verdelen over de verschillende onderzoeksgebieden, en dan binnen die gebieden over verschillende groepen. Er zijn meerdere criteria om dat de doen, zo heb je de expert opinion van mensen binnen het vakgebied, maar die zijn niet belangeloos en daar teveel op vertrouwen leent zich voor nepotisme. Dus probeert men daarnaast een soort objectieve(re) maat vast te stelen in de vorm van publicaties en citaties. Dit is natuurlijk ook erg fraudegevoelig, en vooral in landen als China worden dat soort indices op grote schaal gemanipuleerd. Daarnaast heb je nog dat wetenschappers enorm veel tijd kwijt zijn aan het schrijven van onderzoeksvoorstellen, wat het systeem zelfs zonder fraude al gigantisch inefficiënt maakt. Maar ik ben nog nooit overtuigd van een risicovrij alternatief.
Reacties (6)
De link klopt niet (denk ik).
Verder is het toch gewoon humor…
Waarom altijd zo serieus?
Andre Geim (nobelprijs natuurkunde) heeft dit ook ooit gedaan met zijn hamster. http://en.wikipedia.org/wiki/Andre_Geim
Gefixed.
Als zelfs apen auteur kunnen zijn van een wetenschappelijk artikel, draait auteurschap meer om erkenning dan om verantwoordelijkheid. Is dat wenselijk, vraagt Koen Beumer van SciencePalooza.
Ik ken afdelingen waar studenten al het praktisch werk deden, de aio het artikel schreef en de student d’r met moeite met een bedankje van af kwam (‘we would like to thank P.V. for synthesizing compounds 1-4’). Ik ken ook afdelingen waar het doen van eenvoudige metingen alleen werd toegestaan als dat resulteerde in co-auteurschap — wat knarsetandend werd toegestaan.
Maar dat zegt niets over wetenschappers, dat zegt dat het huidige systeem van publiceren en geldverdelen op de helling moet.
Eerlijk gezegd vind ik dat de journalistiek achter dit soort artikeltjes uitermate matig is. De focus ligt IMNSHO teveel op ‘frauderende wetenschappers’ en ander populistisch gelul, terwijl de achterliggende vraag — waarom frauderen wetenschappers– zelden wordt beantwoord.
En het punt is dat dit soort artikeltjes wel de toon zetten. Voor domrechtse populisten zijn wetenschappers het zoveelste bastion van autoriteit waar hoognodig de bijl in moet worden gezet. Maar in dit soort stukjes zie ik geen alternatief aangedragen worden. Of suggesties voor verbetering. De bulk van de wetenschappers probeert gewoon goed werk te doen. Maar als je het aan henk en ingrid vraagt, dan zijn ’t allemaal oplichters. En dat vinden ze vanwege dit soort stukjes.
Maar wat wil je dan? Dat pauw&witteman op basis van hun onderbuik & kijkcijferinschattingen bepalen hoe de wereld reilt & zeilt?
Serieus: de hoeveelheid aandacht die d’r naar het NotW-schandaal is gegaan is *minimaal*. En elsevier en de telegraaf komen keer op keer weg met bijelkaargelogen blaat- en framingstukjes. Maar zijn d’r journalisten die hun hand in eigen boezem steken? Nope.
eens!
zijn er al slimme alternatieve manieren bedacht om wetenschap te financieren, ipv het publish or perish gebeuren? (kom er zelf niet meteen uit via google).
“zijn er al slimme alternatieve manieren bedacht om wetenschap te financieren”
Ben ik ook benieuwd naar, ik heb in ieder geval nooit iets redelijks gehoord. Je hebt gewoon een beperkte hoeveelheid geld die je moet verdelen over de verschillende onderzoeksgebieden, en dan binnen die gebieden over verschillende groepen. Er zijn meerdere criteria om dat de doen, zo heb je de expert opinion van mensen binnen het vakgebied, maar die zijn niet belangeloos en daar teveel op vertrouwen leent zich voor nepotisme. Dus probeert men daarnaast een soort objectieve(re) maat vast te stelen in de vorm van publicaties en citaties. Dit is natuurlijk ook erg fraudegevoelig, en vooral in landen als China worden dat soort indices op grote schaal gemanipuleerd. Daarnaast heb je nog dat wetenschappers enorm veel tijd kwijt zijn aan het schrijven van onderzoeksvoorstellen, wat het systeem zelfs zonder fraude al gigantisch inefficiënt maakt. Maar ik ben nog nooit overtuigd van een risicovrij alternatief.
Kijk hoe de pharmacie, de it, de olie/gas-winning, de chemische industrie, de wapeninudstrie etc. etc. het geregeld hebben….