Je vraagt je af wat mensen drijft in een groter geheel mee te werken aan zo iets verschikkelijks….
#3
Oplawaai
Ik vroeg me iets anders af. Hoe is het als je daar werkt als tekenaar en je krijgt een, op het eerste gezicht gewone, tekenklus? En beetje bij beetje krijg je nieuwe puzzelstukjes, zodat het langzaamaan gaat dagen waar je echt mee bezig bent. Wanneer komt dan het moment dat je consequenties trekt. En welke consequenties. In dat land, op dat moment, met die sfeer en die regering. Misschien durf ik daar wel niet te hard over na te denken.
#4
Yevgeny Podorkin
Ze werden vast gedwongen anders doe je zoiets niet…
#5
Rene
Juist die afstandelijkheid. Je doet simpelweg je werk, veilig in goed, gehoorzame non-beslissing de dagen doorglijden naar de vrije dag.
Dat is ook wat je eigenlijk alle zijlijn Duitsers hoorde zeggen na de oorlog — “wij deden gewoon ons werk”. Het is weggehoond al die jaren maar de meest ultieme droefheid is dat dat voor een uitermate overgroot deel precies is wat ze deden.
Als ikzelf vermoord wordt sta ik erop dat het wel exclusief gebeurt door mensen die er tenminste in geloven.
#6
Oplawaai
@ Rene: Dan moet je misschien maar eens een goeie Mohammed cartoon gaan tekenen….
#7
JSK
@3: Ah het goedpraten is weer begonnen hoor. Ja, ‘die sfeer, die regering’. Welke sfeer en welke regering, lawaai?
#8
Oplawaai
Ik praat niks goed, JSK. Het verschil tussen jou en mij is dat ik in staat ben tot enige reflectie, of daar in elk geval een poging toe doe. Terwijl jij alleen maar makkelijk oordeelt over anderen, zonder een spoortje van zelfkritiek.
#9
Rene
Kan iemand JSK gewoon eens stevig sexueel bevredigen? En dan kijken of dat wat scheelt op die stroom van gefrustreerde miskendheids reacties?
#10
JSK
@8: Welke sfeer, welke regering dan? Als je niet eens kan reflecteren op een uitspraak van 5 minuten geleden, wat stelt jouw vermogen tot reflectie dan voor?
@9: Ja, whatever.
#11
Oplawaai
@ JSK: Kijk even naar de kop die bovenaan deze pagina staat. Over welke sfeer en welke regering zou ik het dan hebben?
#12
JSK
Ah je gaat quasi-intellectueel crypisch (of: kripties) doen. Ik laat je wel alleen met je verheven gedachtes. Neem nog een dot.
#13
Ferry Nijs
Het Stanford-experiment geeft een weinig hoopgevend inzicht in de vrijwillige(!) keuzes die mensen maken om maar aan de verwachtingen van hun “superieuren” te voldoen. In ieder goed mens schuilt blijkbaar een beul. http://nl.wikipedia.org/wiki/Philip_Zimbardo
#14
Popeye
Als in België twee wetsdienaars een uitgeprocedeerde illegale vrouw in het vliegtuig een kussen op het gelaat duwen (een schijnbaar gangbere techniek in die middens) om haar te kalmeren (het mens weet dat haar bij aankomst in het land van herkomst de hel te wachten staat). En die vrouw sterft door verstikking (een waar gebeurd verhaal)…
Dan deden die ‘jongens’ ook maar hun job hoor, in opdracht van ‘hem’ die het stempeltje op de benodigde papieren zette. Die ‘hem’ (of zij) zit ook maar ergens van negen tot vijf op een buro, de papieren komen ook maar van elders, enzovoorts, en zoverder …
Maar die vrouw is wel vermoord, volledig legaal, maar toch …
#15
HansR
Een wat uitgebreider beschrijving van het Stanford experiment is te vinden in de Engelse Wiki (die over het algemeen behoorlijk beter is!).
Reacties (15)
Heel keelknijpend dat beeld..de afstandelijkheid.
Je vraagt je af wat mensen drijft in een groter geheel mee te werken aan zo iets verschikkelijks….
Ik vroeg me iets anders af. Hoe is het als je daar werkt als tekenaar en je krijgt een, op het eerste gezicht gewone, tekenklus? En beetje bij beetje krijg je nieuwe puzzelstukjes, zodat het langzaamaan gaat dagen waar je echt mee bezig bent. Wanneer komt dan het moment dat je consequenties trekt. En welke consequenties. In dat land, op dat moment, met die sfeer en die regering. Misschien durf ik daar wel niet te hard over na te denken.
Ze werden vast gedwongen anders doe je zoiets niet…
Juist die afstandelijkheid. Je doet simpelweg je werk, veilig in goed, gehoorzame non-beslissing de dagen doorglijden naar de vrije dag.
Dat is ook wat je eigenlijk alle zijlijn Duitsers hoorde zeggen na de oorlog — “wij deden gewoon ons werk”. Het is weggehoond al die jaren maar de meest ultieme droefheid is dat dat voor een uitermate overgroot deel precies is wat ze deden.
Als ikzelf vermoord wordt sta ik erop dat het wel exclusief gebeurt door mensen die er tenminste in geloven.
@ Rene: Dan moet je misschien maar eens een goeie Mohammed cartoon gaan tekenen….
@3: Ah het goedpraten is weer begonnen hoor. Ja, ‘die sfeer, die regering’. Welke sfeer en welke regering, lawaai?
Ik praat niks goed, JSK. Het verschil tussen jou en mij is dat ik in staat ben tot enige reflectie, of daar in elk geval een poging toe doe. Terwijl jij alleen maar makkelijk oordeelt over anderen, zonder een spoortje van zelfkritiek.
Kan iemand JSK gewoon eens stevig sexueel bevredigen? En dan kijken of dat wat scheelt op die stroom van gefrustreerde miskendheids reacties?
@8: Welke sfeer, welke regering dan? Als je niet eens kan reflecteren op een uitspraak van 5 minuten geleden, wat stelt jouw vermogen tot reflectie dan voor?
@9: Ja, whatever.
@ JSK: Kijk even naar de kop die bovenaan deze pagina staat. Over welke sfeer en welke regering zou ik het dan hebben?
Ah je gaat quasi-intellectueel crypisch (of: kripties) doen. Ik laat je wel alleen met je verheven gedachtes. Neem nog een dot.
Het Stanford-experiment geeft een weinig hoopgevend inzicht in de vrijwillige(!) keuzes die mensen maken om maar aan de verwachtingen van hun “superieuren” te voldoen. In ieder goed mens schuilt blijkbaar een beul. http://nl.wikipedia.org/wiki/Philip_Zimbardo
Als in België twee wetsdienaars een uitgeprocedeerde illegale vrouw in het vliegtuig een kussen op het gelaat duwen (een schijnbaar gangbere techniek in die middens) om haar te kalmeren (het mens weet dat haar bij aankomst in het land van herkomst de hel te wachten staat). En die vrouw sterft door verstikking (een waar gebeurd verhaal)…
Dan deden die ‘jongens’ ook maar hun job hoor, in opdracht van ‘hem’ die het stempeltje op de benodigde papieren zette. Die ‘hem’ (of zij) zit ook maar ergens van negen tot vijf op een buro, de papieren komen ook maar van elders, enzovoorts, en zoverder …
Maar die vrouw is wel vermoord, volledig legaal, maar toch …
Een wat uitgebreider beschrijving van het Stanford experiment is te vinden in de Engelse Wiki (die over het algemeen behoorlijk beter is!).
Zimbardo zelf heeft een eigen site over het experiment.